ჩემი მეგობრის ცხოვრებაში უცნაური ამბავია: დედამთილი შვილიშვილის გამო მასზე ეჭვიანობს. მეგობარი ახლახანს სამსახურში გავიდა, ჯერ კვირაში რამდენიმე დღით. ამ დროს ქალიშვილი სახლში დედამთილთან რჩება. თითქოს, მეგობარი უნდა ეჭვიანობდეს დედამთილზე შვილის გამო, რადგან ეს უკანასკნელი შვილიშვილთან ბევრ დროს ატარებს, ანებივრებს, ბევრ სათამაშოს ყიდულობს, ბევრის უფლებას აძლევს (ტელევიზორის ყურება, სუფრის გარეთ ჭამა და წვრილმანები). ჩვეულებრივ, პატარა ბავშვები სწრაფად ეჯაჭვებიან მათ, ვისთანაც დიდ დროს ატარებენ. მაგრამ ყველაფერი პირიქით მოხდა.
დედამთილი შვილიშვილს „ქალიშვილს“ ეძახის, ვითომ შემთხვევით. შეუძლია მეგობარი ბავშვის თანდასწრებით გააკრიტიკოს. როცა მეგობარი სახლში ბრუნდება, დედამთილი არ ცხრება, მთელი პროცესების მართვას ცდილობს. ბავშვი მაშინვე დედასთან გარბის. გასაგებია, გოგონას დედა მოენატრა, მისი მიტოვება არ უნდა და ეწებება. დედამთილი არ ნებდება, იჭრება, ყურადღების მიქცევას ცდილობს. მის ქცევაში ჩნდება გარკვეული გაღიზიანება, რძლის მუდმივი კრიტიკა.
რა არის ეს? მეგობარმა ეს საკითხი ჩემთან განიხილა და მივედით დასკვნამდე, რომ ეს რაღაც ეჭვიანობაა. ბებია შვილიშვილის გამო დედაზე ეჭვიანობს. იქნებ, შვილიშვილს ძალიან მიეჯაჭვა და აქედან მოდის ეჭვიანობა. რა უნდა გავაკეთოთ? მეგობარს სურს, რაღაც სასწრაფოდ მოიფიქროს და ბავშვი ბაღში მიიყვანოს ან მანამდე ძიძა აიყვანოს. ბაღის ჯერი მხოლოდ მომავალ წელს არის.
ვთვლი, რომ ნებისმიერ შემთხვევაში ბავშვისთვის ასეთ პატარა ასაკში ბებიასთან ყოფნა უკეთესია, ვიდრე ძიძასთან ან ბაღში. უნდა შეთანხმდნენ, ოღონდ მეც არ ვიცი, როგორ. არ ვიცი, არსებობს თუ არა მოლაპარაკების შანსი თუ ამ ურთიერთობის გაწყვეტა ღირს.
თუ ბავშვს გაზრდის ბებია მისი წესების და ღირებულებების მიხედვით, როცა დედასთან დაბრუნდება, დედა თავის პირობებს და ქცევის წესებს უკარნახებს. ასე ადრე თუ გვიან ბავშვი იგრძნობს ზეწოლას და რომ მისი გატეხვა სურთ, ორი ადამიანის მითითებს შორის გახლეჩა გაუჭირდება. სავარაუდოდ, მისთვის ისინი ტოლმნიშვნელოვანი ადამიანები გახდებიან, რომლებიც ამა თუ იმ გზით კონფლიქტში არიან. საბოლოოდ, მომავალში ბავშვს დედასთან ურთიერთგაგებაში კონფლიქტი ექნება.
