რძალთან დაბადების დღის მისალოცად მივედით, მაგრამ სახლში არც შეგვიპატიჟა

441

სხვადასხვა ხასიათის ადამიანებს ერთმანეთის გაგება უჭირთ. განსაკუთრებით მაშინ, როცა სხვადასხვა თაობას მიეკუთვნებიან. ასე მოხდა ამ ქალის და მისი რძლის შემთხვევაში. რძლისთვის დაბადების დღის მილოცვა სურდა, მაგრამ ის რეაქცია ვერ მიიღო, რომელსაც ელოდა. შემდეგ ძალიან განაწყენდა. Vivien გიამბობთ, რა მოხდა.

„ჩემს რძალს მძიმე ხასიათი აქვს. ალბათ, ამბის დაწყება ასე არ ღირს, მაგრამ ეს მისი მთავარი არსია. ყველაფერზე რიგის მიხედვით მოგიყვებით. ჩვენი შვილი ყოველთვის კეთილი და დამთმობი იყო. მასში მთელი სული და ყველა შესაძლებლობა ჩავდეთ. მივეცით ყველაფერი, რაც შეგვეძლო. ყველაფერი კარგად იყო, სანამ მისი ძვირფასი ცოლი არ გამოჩნდა.

ლელა მაშინვე არ მომეწონა. ღარიბი ოჯახიდანაა, ხოლო ჩვენი ვანო ბევრს გამოიმუშავებს. 30 წლისას უკვე მმართველი გახდა. მჯერა, რომ ლელა მასთან მხოლოდ ფულის გამოა, მაგრამ შვილი არ მისმენდა. ამბობდა, რომ მხოლოდ ის უყვარდა. რაღას ვიტყოდი, იმედი მქონდა, რომ ვცდებოდი. რძალმა თავისი ხასიათი მაშინვე გამოავლინა. შვილს ჩვენს წინააღმდეგ ამხედრებს. ჯერ სტუმრობა შეამცირა, შემდეგ დარეკვაც. როცა ვაჟი გაუჩნდათ, მათი სახლის კარი ჩვენთვის საერთოდ დაიხურა. წინასწარ დარეკვის და შეხვედრის მოწყობის გარეშე მისვლა არ შეიძლებოდა.

შვილიშვილს 2 კვირაში ერთხელ ვნახულობთ და ისიც ნახევარი საათით. ეს ნორმალურია? კარგი, ამასაც შევეგუეთ. გასულ კვირას მისმა საქციელმა ყველა ზღვარს გადააჭარბა. რძალს შაბათს დაბადების დღე ჰქონდა. მილოცვა გადავწყვიტეთ. ვიცოდი, როგორი რთული ხასიათი ჰქონდა, ამიტომ წინასწარ დავურეკე და ვუთხარი, როდის მივიდოდი. დანიშნულ დროს მივედი. ლელამ კარი ისე გაგვიღო, თითქოს ფულის სასესხებლად მივედით. მივულოცეთ, მაგრამ სახლში არ შეგვიპატიჟა. შვილს ერთი სიტყვაც არ უთქვამს. კარი ცხვირწინ დაგვიხურეს და მორჩა. ტირილი მინდოდა. კარგი რძალი რძალია, მაგრამ შვილს არ შეეძლო რამე ეთქვა და სახლში შევეპატიჟებინე. გული მტკივა. რა უნდა გავაკეთო სიტუაციის შესაცვლელად?“

ამ ისტორიის მხოლოდ ერთ მხარეს გავეცანით, ამიტომ განსჯა რთულია. როგორც ჩანს, რძალი პირად საზღვრებს მკაცრად იცავს და არ სურს, რომ მის ცხოვრებაში სხვა ჩაერიოს. სინამდვილეში, ეს ჯანსაღი და თანამედროვე მიდგომაა. ოღონდ უფროს თაობას ამის გაგება და მიღება უჭირს. ვფიქრობთ, რომ დედამთილი მდგომარეობას უნდა შეეგუოს.