შვილების მოვალეობაა მშობლების ფინანსურად უზრუნველყოფა და მათთვის ღირსეული ცხოვრების მოწყობა? ბევრი ამას წარსულის რელიქვიად მიიჩნევს, თუმცა არის ოჯახები, სადაც თვლიან, რომ შვილებს მშობლების წინაშე მორალური ვალდებულება აქვთ. მშობლები ამ ქალისგან ფინანსურად დახმარებას ითხოვენ, თუმცა დღემდე მუშაობენ. Vivien გიამბობთ, რას ფიქრობს ამის შესახებ მათი ქალიშვილი.
„მშობლებმა ბავშვობიდან ჩამინერგეს, რომ კარგად უნდა ვისწავლო, კარგი სამსახური ვიშოვო და ბევრი ფული გამოვიმუშავო. „გაიზრდები და დედ–მამას დაეხმარები. ხედავ, ჩვენ როგორ ვეხმარებით ბებიას? ამიტომ ასე კარგად ცხოვრობს“ – ხშირად მეუბნებოდა დედა. ვერ დავმალავ, ბებიაზე ნამდვილად ზრუნავდა. ფულს აძლევდა, კომუნალურებს უხდიდა, შაბათ–კვირას სახლსაც ულაგებდა. ზოგჯერ მეც მივყავდი, რომ ყველაფერი მესწავლა.
დედაჩემის 30 წლის იუბილე ძალიან კარგად მახსოვს. მაშინ სულ რაღაც 5 წლის ვიყავი. მთელი ოჯახი შეკრებილიყო. მშობლები სულ ფულზე საუბრობდნენ. მგონი ფულზე გადარეულები არიან. „ფული შვილებში უნდა ჩადო, რომ სიბერე უზრუნველი გქონდეს“ – თქვა დედამ. „შვილებმა მშობლები უნდა არჩინონ“ – დაამატა მამა. ქვეცნობიერად ვგრძნობდი, რომ ჩემს პატარა მხრებს დიდი პასუხისმგებლობას აკისრებდნენ. ვფიქრობდი, თუ მშობლებს არ დავეხმარები, შემიძულებენ. იმ პერიოდში წვრილმან დახმარებაზე იყო საუბარი, მაგრამ ეს გრძნობა წლებთან ერთად იზრდებოდა.
სკოლა წარჩინებით დავამთავრე, ოქროს მედალი ავიღე, უნივერსიტეტშიც სრული დაფინანსება მოვიპოვე. მშობლებმა მირჩიეს, რომ სამსახური დამეწყო, რომ ზრდასრულ ცხოვრებას სწრაფად შევგუებოდი. ასე სწავლას და სამსახურს ერთმანეთს ვუთავსებდი. არ ვიცი, როგორ გავუძელი, მაგრამ უნივერსიტეტიც მაღალ ქულებზე დავამთავრე. მაშინვე სამსახურის შემოთავაზებაც მივიღე. როგორც დედა მირჩევდა, ზედმეტად თავს არ ვიჩენდი, მაგრამ ნელნელა წინ მივიწევდი. რამდენიმე წელიწადში დიდ წარმატებას მივაღწიე. 25 წლის რომ გავხდი, დედამ ჩვეული მოლოცვის შემდეგ გამომიცხადა, რომ დროა მშობლებს ფინანსურად დავეხმარო.
ჩემი შინაგანი ბავშვი ხტოდა. ჩემი დროც დადგა. თავიდან, ამის გაკეთება მომწონდა. ვთვლიდი, რომ ახლა რაღაც სასარგებლოს ვაკეთებდი, რომ მთელი ეს წლები ტყუილად არ მიშრომია. მაგრამ წლები გადიოდა და მშობლების მადა იზრდებოდა. მშობლები მთხოვდნენ კომუნალურის გადახდას, პროდუქტების ყიდვას. დროთა განმავლობაში, საკუთარ თავზეც მეტის დახარჯვა დავიწყე. ფულის დაგროვებას ვეღარ ვახერხებდი, არადა ნაქირავები ბინიდან გადასვლა და საკუთარის შეძენა მსურდა. ამ თემაზე მშობლებთან ხშირად ვკამათობდი. დედამ ნამდვილი სკანდალი მომიწყო, როცა ვუთხარი, რომ უფრო მეტის მიცემას ვერ შევძლებდი. თან თავად დღემდე მუშაობს. მაშინ 53 წლის იყო. ბებიაზე ისევ ზრუნავს. როგორც ჩანს, ამიტომ საკუთარი თავისთვის ფული არ ყოფნის. მაგრამ აქამდე ხომ ჩემი ფულის გარეშე ნორმალურად ცხოვრობდნენ?
დედა უმადურს მიწოდებს. მან გამზარდა და სანაცვლოდ ვერაფერი მიიღო. ეს სიმართლე არაა. წლებია საპირისპიროს ვუმტკიცებ. მათ მიმართ მადლიერებას გამოვხატავ, შეძლებისდაგვარად ფინანსურად ვეხმარები. ყოველთვის შეუძლიათ, ჩემი იმედი ჰქონდეთ. ოღონდ ეს მათთვის საკმარისი არაა. ამბობს, რომ ღრმა სიბერეში მათზე უნდა ვიზრუნო. ვუთხარი, რომ მომვლელს ავუყვანდი. დედას ეს არ მოეწონა. გამიბრაზდა და მთელი თვე ხმას არ მცემდა, სანამ კომუნალურის გადასახადები არ მოვიდა და არ გამომიგზავნა. ყველა, ვისაც ჩემი და ჩემი მშობლების ურთიერთობაზე ვუყვები, გაოცებულია. მეგობრები ფსიქოლოგთან მისვლას მირჩევენ. ბოლო დროს ამაზე ხშირად ვფიქრობ.“
ამ ქალს კვალიფიციური სპეციალისტის დახმარება ნამდვილად სჭირდება. წარსულიდან წამოსული პრობლემების მოგვარება რთულია. მშობლებმა ოჯახური ურთიერთობების შესახებ ცრუ ღირებულებები ჩაუნერგეს და აქ ნორმალურობის სუნიც არაა.
