ბევრმა იცის, რომ ბავშვები პირველი ქორწინებიდან ხშირად ხდება პრობლემა ახალი ურთიერთობისთვის. კაცებს ისევე, როგორც ქალებს, პასუხისმგებლობის ახალი ტვირთის აღება არ სურთ. ამ მიზეზით პირველივე პაემანს უარი შეიძლება მოჰყვეს. არსებობს გავრცელებული მოსაზრება, რომ თუ პარტნიორს შვილები ჰყავს, სხვას ვერავის შეიყვარებს, რომ მთელი სიყვარული მხოლოდ მემკვიდრეებზე კონცენტრირებული იქნება. სხვა ყველაფერი კი არასერიოზულია.
ბუნებრივია, ეს მხოლოდ მონაგონია. უბრალოდ გაუზრდელი ხალხის ხმამაღლა ნაფიქრი. სამწუხაროდ, მათთან ცხოვრებაც უნდა შეგეძლოთ. თუ ხვდებით ისეთ სიტუაციაში, როცა ღვიძლი შვილები ვინმეს აწუხებენ, რა გავაკეთოთ? ურთიერთობის დასაწყისში ეს გასაგებია. ურთიერთობა შეწყვიტეთ და მორჩა. თუ დრო გავიდა, როგორ ავუხსნათ პარტნიორს, რომ მართალი არაა? როგორ გავაგებინოთ, რომ მისი სიტყვები გულს გვტკენს?
ბავშვები პირველი ქორწინებიდან
პირველ ცოლთან განქორწინებას დიდხანს განვიცდიდი. მაინც ქორწილი სერიოზული საკითხია. გარდა ამისა, ვაჟი გვყავს. განქორწინების მიზეზს არ ჩავუღრმავდები, მხოლოდ ვიტყვი, რომ ღალატის გამო არ დავშორდით. უფრო ყოფითი მიზეზით. რომანტიკის მოკვლა ნამდვილად შეუძლია. გადავწყვიტე, კარგ ადამიანად დავრჩენილიყავი, თუნდაც შვილისთვის მაგალითი რომ ვყოფილიყავი. ყოფილი ცოლი დავითანხმე, რომ მეგობრებად დავრჩენილიყავით. ყოველთვე ალიმენტს პატიოსნად ვიხდი. დროდადრო ვამატებ, ყოველი შემთხვევისთვის.
წარმოდგენა რომ გქონდეთ, კიდევ 2 წელი ახალი ურთიერთობა არ დამიწყია. მაშინ როცა ყოფილმა ცოლმა ახალი შეყვარებული უკვე 6 თვეში გაიჩინა. არაფერია, უფლება მქონდა, 9 წლის ვაჟთან დრო გამეტარებინა, ასე რომ კმაყოფილი ვიყავი და არ ვწუწუნებდი. დრო გავიდა და მეც შევხვდი სასიამოვნო და საინტერესო ქალს. ნაზი გრძნობა რაღაც დიდში გადაიზარდა და ერთად ცხოვრება დავიწყეთ.
ბავშვობიდან ტყუილს ვერ ვიტან. პირველ ქორწინებაზე არაფერი დამიმალავს. უფრო მეტიც, მარის ვუთხარი, როგორი შესანიშნავი შვილი მყავდა. როგორ ვმეგობრობთ ყველაფრის მიუხედავად. ერთხელ მთხოვა კიდეც მისი გაცნობა. ასეც მოვიქეცი: ოთხივე ერთმანეთს კაფეში შევხვდით და დრო სასიამოვნოდ გავატარეთ. ვერ ვიტყვი, რომ ტრადიციად იქცა, მაგრამ მარის ჩემი შვილი მოეწონა. თავად იმ დროს შვილები არ ჰყავდა.
სამწუხაროდ, ჩემმა ყოფილმა ცოლმა თავის ახალ შეყვარებულთან ურთიერთობა ვერ ააწყო. მეორე მხრივ, ჩემთან და მარისთან ყველაფერი შესანიშნავად იყო. დრო არ დავკარგე და ერთწლიანი თანაცხოვრების შემდეგ ურთიერთობის დაკანონება შევთავაზე. წარმოიდგინეთ, მაშინვე დამთანხმდა. სწრაფად შემიყვარდა ეს ქალი, ამიტომ უკვე არც ისე პატარა ასაკის მიუხედავად ბავშვივით ბედნიერი ვიყავი.
6 თვის შემდეგ მარი დაორსულდა. უკვე მეორედ მამად გავხდებოდი. ცხოვრება მშვენიერი მეჩვენებოდა. მაგრამ არა, პრობლემები იქ გამოჩნდა, სადაც არ ველოდი. ახლახანს ყოფილმა ცოლმა დამირეკა. შეგახსენებთ, მასთან კარგი და სანდო ურთიერთობა მაქვს. ერთ თვეში დასთან უნდა გადავიდეს და ერთ საქმეში დაეხმაროს. ეს სხვა ქვეყანაა და არა მეზობლად. საჭიროა, რომ შვილს მივხედო.
იცით, რას ამბობენ ორსულებზე? რომ მუდმივად განწყობა ეცვლებათ? სადღაც მეშინოდა, რა რეაქცია ექნებოდა მარის ახალ ამბავზე. ვფიქრობდი, რომ თავიდან შეიძლება უარზე ყოფილიყო, მაგრამ შემდეგ გული მოულბებოდა და მიხვდებოდა. თან ჩემი შვილიც უკვე ნანახი ჰყავს. პრობლემა არ უნდა ყოფილიყო. მაგრამ არა, ყველაფერი სხვაგვარად მოხდა. როგორც კი ჩემი ყოფილის თხოვნის შესახებ გაიგო, თითქოს ეშმაკმა შეიპყრო. ყველას წყევლიდა. ყოფილ ცოლსაც, მეც, ჩემს ვაჟსაც.
ჩემმა შვილმა არ უნდა იცხოვროს ჩვენთან, თუნდაც რამდენიმე დღით, არა თუ 1–2 თვე. ეს მიუღებელია. უფრო მეტიც, თუ არ მოვუსმენ, მშობიარობამდე გამშორდება. არ ადარდებს, როგორ ვექცევი. ნამდვილად ფიქრობს, რომ ეს ყოფილი ცოლის ქალური ხაფანგია, რომ დავუბრუნდე. კარგია, რომ არ თვლის, რომ მასთან საქმე ისევ ავაწყვე.
აი, მთელი სიტუაცია. ჩემი ვაჟი უნდა მივატოვო, რომ ცოლის თავში ტარაკნები დამშვიდდეს. არ იფიქროთ, მასზე დამოკიდებული არ ვარ. ერთ–ერთ ჩემს ბინაში ვცხოვრობთ. მეორეში – ჩემი ყოფილი ცოლი შვილთან ერთად. ჩემი საქმე მაქვს, ავტომობილი. მარიც მუშაობს, მაგრამ მისი ფულის ოჯახზე დახარჯვის უფლებას არ ვაძლევ. რატომ უნდა გავითვალისწინო ცოლის ჰორმონების მდგომარეობა მე, როგორც სახლის მფლობელმა? გულწრფელად, დარწმუნებული არ ვარ, რომ საქმე ჰორმონებშია.
ჩემმა მშობლებმა ამის შესახებ გაიგეს და დახმარება შემომთავაზეს. უარი ვუთხარი. რა სისულელეა, თუ მე, მამას, უფლებას არ მაძლევენ, რომ ცოტა ხნით საკუთარ შვილთან ერთად ვიცხოვრო? გარდა ამისა, შანტაჟი მიუღებელია. მარი ამბობს, რომ მომავალი დედაა და მხოლოდ ის წყვეტს, ეყოლება თუ არა მის შვილს მამა. არ მესმის, რატომ უნგრევს ქალი ცხოვრებას საკუთარ შვილს. როგორც ჩანს, რაღაც პირადი პრინციპებია.
რაც მთავარია, ადრე ყველაფერი ნორმალურად იყო. არა, ყველა ერთად ხელჩაკიდებულები არ ვსეირნობდით: მე, ჩემი ვაჟი, ცოლი და ყოფილი ცოლი. გასაგებია, რომ ვარდისფერი პონის სამყაროში არ ვცხოვრობთ. თუმცა მარიმ ნორმალურად აღიქვა, რომ უკვე დაქორწინებული ვიყავი. ასეთია ცხოვრება, რას ვიზამთ. ახლა ცოტა გაგიჟება გადაწყვიტა. სწორედ ამ მომენტში, მაგრამ მეც პრინციპული ვარ. ცოტა უნდა დავფიქრდე, რომ ამ სიტუაციიდან წაუგებელი გამოვიდე.
ასეა თუ ისე, ჩემი ვაჟი ჩემთან იცხოვრებს, თუ თავად არ გადაწყვეტს, რომ არ სურს. ვიმედოვნებ, ძალიან ვიმედოვნებ, რომ მარი დამშვიდდება. დაე, დედამისს ან მეგობრებს დაელაპარაკოს. იქნებ, აზრი შეიცვალოს. მანამდე ჩემს პოზიციაზე ვიდგები. სხვა არაფერი დამრჩენია. ყოფილი ცოლიც შოკში იყო, როცა ამის შესახებ შეიტყო. ის ქალია! წარმოიდგინეთ, როგორ ვგრძნობ თავს ახლა. საგონებელში ვარ ჩავარდნილი.
