ადამიანის ცხოვრებისეული გამოცდილება ყველაზე ხშირად ასოცირდება ჩალურჯებებთან და კოპებთან, მიღებული პირდაპირი და გადატანითი მნიშვნელობით. ასევე ცნობილი ადამიანების ფრთიან ფრაზებთან და ხალხურ სიბრძნესთან.
ცხოვრებისეული გამოცდილება
ძველ ბერძენ დრამატურგს, ტრაგედიის მამას, ესქილეს (ძვ. წ. 525 – ძვ. წ. 456) ეკუთვნის ფრაზა „Quae nocent, docent“ (რაც ზიანს გაყენებს, გასწავლის), რომელიც ადამიანის ცხოვრებისეულ გამოცდილებას შეცდომებთან აკავშირებს და რაც შემდეგ გარდაიქმნება უფრო გავრცელებულ ანალოგად – „შეცდომებზე ვსწავლობთ“.
როგორ ზუსტად აღნიშნავს რომაელი კომედიანტი, პლავტუსი (ძვ. წ. 254 – ძვ. წ. 184): „Feliciter is sapit, qui periculo alieno sapit“ (ვინც სხვის გამოცდილებაზე სწავლობს, მისთვის ადვილია გახდეს ბრძენი!). ყურადღება მიაქციეთ, ზედმეტი ჩალურჯებების და კოპების გარეშე. შესაბამისად, თუ დაბრძენება გსურთ, ჰკითხეთ არა მოხუცს, არამედ გამოცდილს. ასე ცხოვრებისეულ გამოცდილებას სწრაფად და ადვილად აითვისებთ.
ისტორია საღამოს თავშეყრიდან
აგვისტოს ის კვირა დღე იმდენად მცხუნვარე აღმოჩნდა, რომ მეძუძური დედები ახლომდებარე სახლებიდან, ისევე როგორც მთელი გასული კვირა, ბავშვებთან ერთად სეირნობას საღამოსაც ვერ ბედავდნენ, უფრო კომფორტული დილის სეირნობით შემოიფარგლებოდნენ, დილის 6–დან 9 საათამდე. დაბანის და დაძინების შემდეგ ბავშვები კომპიუტერთან მოთამაშე მამებს დაუტოვეს და „კლუბში“ შეიკრიბნენ. ეზოში, არყის ხის ქვეშ დიდ მაგიდასთან. მსუბუქი ვახშამი მოაწყვეს.
ბავშვების აღზრდაზე და მიღწევებზე საუბარი ახალი დაწყებული ჰქონდათ, რომ ჩვეულებრივ განრიდებული, მაგრამ თავაზიანი როზა შეუერთდათ. ცარიელი ხელით არ მოსულა, არამედ მოვიდა დიდი ტორტით კენკრის ჟელეთი და ნაყინით, წყლით და არომატული ცივი კომპოტით.
–გოგოებო, გთხოვთ, მიმიღეთ თქვენს კომპანიაში, – ქალებს მიესალმა. – იუბილესთან დაკავშირებით მინდა გაგიმასპინძლდეთ. გუშინ 55 წლის გავხდი.
ცხოვრებისეული გამოცდილება: ისტორიის გაგრძელება
როგორ ფიქრობთ, დათანხმდნენ თუ არა „კლუბელები“ ასეთი თარიღის აღნიშნავს მეზობელთან ერთად, რომელსაც კარგად არ იცნობდნენ? რა თქმა უნდა, დიახ. მიულოცეს, ყველაფერი საუკეთესო უსურვეს.
მოულოდნელად ლიამ, რომელიც იუბილართან ერთად ერთ სართულზე ცხოვრობდა, მორცხვობით ჰკითხა:
–რატომ არ აღნიშნეთ გუშინ თქვენი დაბადების დღე?
–აღვნიშნე. რესტორანში, კოლეგებთან ერთად. უბრალოდ ოჯახიდან არავინ იყო. მშობლები აღარ მყავს. მათი ერთადერთი შვილი ვიყავი, აი, ახლობლები არ მყავს.
–შვილები? – ჩაეძიენ უნებლიე სტუმრები.
როზამ ამოიხვნეშა.
–ერთი შვილი მყავს. ვაჟი. მათე. ჩემთან ურთიერთობა თითქმის შეწყვიტა.
–რა მოხდა? – თითქმის ერთხმად იკითხეს ბიჭების ახალგაზრდა დედებმა. როზამ მათ ხმაში ან გულწრფელი თანაგრძნობა იგრძნო ამ თავად სურდა გულის გადაშლა, ხვეწნას არ დაელოდა და მოყოლაზე გადავიდა.
–ეს შვიდი წლის წინ მოხდა, როცა მათე უნივერსიტეტში პირველ კურსზე სწავლობდა, პირველი არდადეგების დროს. ერთხელ სამსახურიდან დავბრუნდი, სახლში ჩემი შვილი და ვიღაც უცნობი გოგო დამხვდა. ესმა გამაცნო (ასე ერქვა) და მაშინვე მითხრა, რომ დაოჯახება გადაწყვიტეს, რომ მალე ბებია გავხდებოდი და ერთად ვიცხოვრებდით. ნუთუ შეიძლება დედას ასეთი რამ ასე უთხრა? დღემდე გონზე ვერ მოვდივარ, როგორ მოუტრიალდა ენა ამ ყველაფრის სათქმელად.
შემდეგ უფრო მეტი: ამ ქალბატონმა ცეცხლში ნავთი დაამატა. ამბობს, რომ მშობლებმა მისი ორსულობის შესახებ გაიგეს და გააგდეს, რომ უთხრეს, წავიდეს მასთან, ვინც ბავშვი „აჩუქა“. ასე რომ, მინდა თუ არა, შეგუება მოგვიწევს. საბავშვო ოთახიც აირჩია. სხვათა შორის, ჩემი საძინებელი.
საბინაო საკითხი
–მარდი ქალი – კომენტარი გააკეთა როზას მოპირდაპირედ მჯდომარე ახალგაზრდა ქალმა.
–ზუსტად! წარმოიდგინეთ! რა ვიგრძენი იმ მომენტში, – გამოეხმაურა მთხრობელი. – ცხელ გულზე ვერ მოვითმინე და ვუთხარი ვაჟს, რომ ამ ქალთან ერთ ჭერქვეშ ვერ ვიცხოვრებდი. და არ მინდა. მათემ სიტყვები და ტონი ვერ შეარჩია.
თითქმის ყვიროდა, როცა ბინაში მის ნახევარს ითხოვდა და უკეთესი იყო, რომ ფული მიმეცა, რადგან ვფიქრობ, რომ მასთან და ასეთ რძალთან ერთად ვერ ვიცხოვრებდი. რამდენიმე ღამე ცრემლებში გავათენე და გადავწყვიტე: სამოთახიანი ბინა გავყიდე, ახალგაზრდებს მიღებული ფულის ნახევარი მივეცი. ერთგვარი საქორწილო საჩუქარი. თავად ერთოთახიანი ვიყიდე, რემონტზეც დამრჩა.
რა თქმა უნდა, ვურჩიე, რომ მათაც ერთოთახიანი ბინა მოეძებნათ, სტუდიო. ან სესხის აღებაში დავეხმარებოდი, ჩემს სახელზე გავაფორმებდი, ასე სამოთახიანის ყიდვასაც შეძლებდნენ. ახლა, ალბათ, გადახდას დაასრულებდნენ. მაგრამ არა. ჯერ საქორწილო მოგზაურობაში წავიდნენ, სანამ ესმას ჯანმრთელობა საშუალებას აძლევდათ. შემდეგ დიდი ბინა იქირავეს. სამ წელში ფული დაუმთავრდათ. ისევ მე მომადგნენ, უკვე სამნი, შვილიშვილ ლიზისთან ერთად. აბა როგორ? სად?
გასული წლების შეცდომები
ყველაფერი ვუთხარი, რასაც მათ უთავბოლობაზე, სიჯიუტეზე და უპასუხისმგებლობაზე ვფიქრობდი. ოღონდ ჩემმა სიტყვებმა მხოლოდ კატა აატირა. ისევ ბინას ქირაობენ. შვილიშვილი მეცოდება.
იმ დღიდან აღარ მეხმიანებიან. ერთი მხრივ, ახლა თავს კარგად ვგრძნობ, რაღაცის დაგროვებას ვახერხებ, ჯანმრთელობაზე და გარეგნობაზე ვზრუნავ, მსოფლიოს ვნახულობ. მეორე მხრივ.
მესმის, რომ შვილი დამოუკიდებელი ცხოვრებისთვის სათანადოდ ვერ მოვამზადე. აბა როდის? როგორ? ქმრის გარდაცვალების შემდეგ, მაშინ მათე10 წლის იყო, ორ სამსახურში დავდიოდი. სამაგიეროდ, ახლა ჩემი სიამოვნებისთვის ვცხოვრობ – სევდიანად ამოისუნთქა როზამ. ახალგაზდა დედებს რამდენიმე დღის შემდეგაც საჭორაო ჰქონდათ.
