ორსულობის გაგრძელების გადაწყვეტილება ქალმა უნდა მიიღოს, რადგან მან უნდა ატაროს ბავშვი მუცლით, აიტანოს ჯანმრთელობის ყველა რისკი და გაზარდოს შვილი, თუ მოულოდნელად მამასთან ურთიერთობა არ გამოუვა.
„27 წლის ვარ, ის 46 წლის. ორივეს კარგი სამსახური გვაქვს. ფინანსური პრობლემები არ გვაქვს, მაგრამ ბინას დედაქალაქში ვქირაობთ. 3 კვირაში დეკრეტულ შვებულებაში გავდივარ. ორსულობა მოულოდნელი არ იყო. გიორგიმ თავად დაიწყო ოჯახზე, ბავშვზე საუბარი. ამბობდა, რომ პასუხისმგებლობას აიღებდა. ამბობს, რომ დაქორწინებული არასდროს ყოფილა. ჰყავს თუ არა შვილები, არ ვიცი. კითხვა მეუხერხულება. ყოველდღე ვკონტაქტობთ. ვინაიდან ორსულობა დაგეგმილი იყო, ბუნებრივია კითხვები გამიჩნდა. „ჩემთან ცხოვრებას აპირებ?“ „ვაპირებ“. როდის, უცნობია. ქორწილზე ლაპარაკიც არაა. თავს უხერხულად ვგრძნობ. ასე არ მინდა. ვერც ვეკითხები.
გიორგი არ ეწევა, არ სვამს, სპორტი უყვარს, კინოსა და ისტორიაში ერკვევა. სულელი არაა, მაგრამ ჩაკეტილია. ფეთქებადია. ჩვეულებრივ, სწრაფად მშვიდდება. შემდეგ თავად არის უხერხულად, რომ ხმას აუწია. დღეს შეხვედრაზე შევთანხმდით. იქ არ გავაჩერე, სადაც უნდოდა (იმ ადგილიდან 100 მეტრში). ბოლოს აფეთქდა, რომ ამას პირველად არა (სინამდვილეში, ასე ბოლო 6 თვეში 3-4-ჯერ მოხდა) და სპეციალურად ვაკეთებ. (აქედან მე რა სარგებელი?). არ ველოდი, რომ ამ ყველაფერს ერთად მოუყრიდა და ასე გაბრაზდებოდა. ერთმანეთი აღარ გვინახავს. მითხრა, რომ სახლში ფეხით წავა. 2 საათში ვურეკავ (ვიფიქრე, გადაუარა). ვეუბნები: ღირდა ეს სიტუაცია კამათად? კიდევ 10 წუთი საყვედურებით ამავსო, თითქოს როგორი ცუდი ვარ.
რაშია საქმე? ეშინია დაქორწინების? თუ ასეთი წვრილმანებით წყობიდან გამოდის, ეშინია დაკავშირება თუ არ სურს? ბავშვი ჩემით ხომ არ გამიკეთებია. ბიჭი აღარაა, დროა გააცნობიეროს. მესმის, რომ მარტო ცხოვრებას თავისი უპირატესობა აქვს. და მაინც, ასეთი კამათის შემდეგ ჩნდება გრძნობდა, რომ ვიჩქარეთ. ჩემი თავი მეცოდება: თუ ყველაფერი ასე გაგრძელდება, რაში მჭირდება ეს ყველაფერი? არავის ჩამოვრჩები, შემეძლო ნორმალური ქმარი მეპოვა, რომ ვიღაცას ასეთ წვრილმანებზე არ ავეტირებინე. ღირს გადმოსვლა ვთხოვო და ქორწილზე დაველაპარაკო?“
ქალი მზად არაა, რომ საკუთარ თავზე და მომავალ შვილზე პასუხისმგებლობა აიღოს. მამაკაცში საყრდენს ეძებს. მამაკაცს არ სურს დაქორწინება, თუმცა ბავშვზე უარს არ ამბობს. რატომ, ახლა გავარკვიოთ.
ერთ წელზეა მეტია ერთმანეთს ვხვდებით. ერთად არ ვცხოვრობთ და არც გვიცხოვრია. – მამაკაცს ერთად ცხოვრება, დაახლოება არ სურს. რაღაც აჩერებს. მარტო ცხოვრება უფრო მოსწონს, ვიდრე მასთან ერთად.
27 წლის ვარ, ის 46–ის. – ქალმა ასაკოვანი მამაკაცი აირჩია. მას სჭირდება ქორწილი „მამა–ქალიშვილი“, სადაც მამაკაცი დომინანტია, ქალზე მეტ რესურს ფლობს, მასზე ზრუნავს და ორივეს ნაცვლად გადაწყვეტილებას იღებს. მარტოხელა მამაკაცი ვიღაცის ცრემლების მოწმენდას არ ჩქარობს. თავისი მყუდრო სამყარო ამისთვის არ შეუქმნია.
ორივეს კარგი სამსახური გვაქვს. ფინანსური პრობლემები არ გვაქვს, მაგრამ ბინას დედაქალაქში ვქირაობთ. – მამაკაცი არ შეეფერება ტიპს „დომინანტი მამა რესურსებით“, რომელსაც ქალი ეძებს. ასეთი მამაკაცი უნდა განიხილოს 39+ წლის გულუხვმა ქალმა, ქორწინების გამოცდილებით, ფინანსურად დამოუკიდებელმა, საკუთარი ბინით, რომელიც მზადაა გააჩინოს, თუ ეს სჭირდება. თან შეიძლება საკუთარი შვილები ჰყავდეს, მაგრამ კაცისგან ფინანსურ დახმარებას არ მოელის. ასეთ ურთიერთობაში ყოფილი მარტოხელა, რომელიც მხოლოდ საკუთარი მოთხოვნილებების დაკმაყოფილებას მიჩვეულია, მხოლოდ შეიძენს, არაფერს დაკარგავს.
3 კვირაში დეკრეტულ შვებულებაში გავდივარ. – ქალს იმედი აქვს, რომ მალე მამაკაცი ერთად ცხოვრებას შესთავაზებს და მატერიალურად დაეხმარება.
ორსულობა მოულოდნელი არ იყო. გიორგიმ თავად დაიწყო ოჯახზე, შვილებზე საუბარი – პასუხისმგებელი ადამიანები ჯერ ოჯახებს ქმნიან, შემდეგ შვილებზე ფიქრობენ და არა პირიქით. მამაკაცი ურთიერთობის პიკზე მასთან ოჯახის შექმნაზე შეიძლება ფიქრობდა, მაგრამ შემდეგ „რაღაც ისე არ წავიდა“.
ამბობს, რომ პასუხისმგებლობას აიღებს. – ორსულობა ზუსტად ურთიერთობის 4-5 თვეში მოხდა, როცა მამაკაცი ქალს ცუდად იცნობდა და სიყვარულის ილუზიაში იყო. მამაკაცის ენთუზიაზმი გახდეს მამა 6 თვეში შეიძლება გამქრალიყო. დარჩა მხოლოდ პასუხისმგებლობა ახალი ადამიანის სიცოცხლეზე.
გიორგი ამბობს, რომ დაქორწინებული არასდროს ყოფილა. – მარტოხელას დაოჯახება ძალიან რთულია. ალბათ, 46 წლის განმავლობაში ბევრი იმედგაცრუება გადაიტანა და ბედნიერი ოჯახის შექმნაზე ხელი აიღო. ცხოვრობს პრინციპით „იქნება ოჯახი, კარგი, არა – კიდევ უკეთესი“. ასეთი მამაკაცის დაოჯახების შანსი ურთიერთობის პირველ წელს არის. როგორც ამბობენ, მანამ უნდა დაიჭიროთ, სანამ თბილა! თბილი გახდება, თუ ქალს გულწრფელად შეუყვარდება.
ჰყავს თუ არა შვილები, ვერ ვეკითხები. მეუხერხულება. – სამაგიეროდ, უხერხული არაა ბავშვის გაჩენა ადამიანისგან, რომელსაც კარგად არ იცნობს.
ყოველდღე ვკონტაქტობთ – ურთიერთობა არაფერია. ადამიანი რომ გაიცნო, მასთან ერთად ერთი უნიტაზი უნდა გაიყო. იქნებ, პათოლოგიური სისუფთავის მოყვარულია (მარტოხელებში ხშირია) და ვერ აიტანს თმის ღერებს და ბევრ კოსმეტიკას მის თაროზე. ასეთთან ყოფნა რთულია, მით უმეტეს, როცა ბავშვი გაჩნდება და ქაოსს გამოიწვევს.
ვინაიდან ორსულობა დაგეგმილი იყო. – ქალი დარწმუნებული არაა, მაგრამ იმედოვნებს, რომ ასე იყო. მას ხომ კითხვა ეუხერხულება.
ბუნებრივია კითხვები გამიჩნდა: „ჩემთან ცხოვრებას აპირებ?“ – როგორც ჩანს, ქალი სასაუბროდ მზადაა. თავისი ორსულობით პატივს დებს. ის, უგუნური, ვერ ხვდება, რა ბედნიერება ხვდა. მისი მხრიდან სიყვარული არაა. მამაკაცმა ამ 6 თვეში მისი გამოაშკარავება მოახერხა. 46 წელი იმისთვის არ უცდია, რომ გულგრილ ქალზე დაქორწინდეს.
„ვაპირებ“. – ასეთი ბუნდოვანი პასუხი იმედს იძლევა, მაგრამ არა გარანტიას. პენსიამდე შეიძლება აპირებდეს. რატომაც არა? არ ჩქარობს. ბავშვის აღზრდა ისეც შეიძლება.
როდის, უცნობია. – ეტყობა, რელიგია, კითხვის დასმის უფლებას არ აძლევს. ამ შემთხვევაში, უნდა იცოდეს, ღირს თუ არა დახმარების მიღების იმედი ჰქონდეს. ეს ეგოიზმი არაა, არამედ ქალის პასუხისმგებლობა შვილის მიმართ.
ქორწილზე ლაპარაკიც არაა. – არც იქნება. მას ხომ არაფერი უნდა. ის ხომ ამაყია. ეს კაცი უნდა ჩაუვარდეს ფეხებში და დაოჯახება ეხვეწოს. ქორწილის თემა ბავშვის გაჩენამდე უნდა განეხილათ (თუ ამაზე საერთოდ ისაუბრეს). ქალს უნდა ეპასუხა: „რა თქმა უნდა, ძვირფასო, ქორწილის შემდეგ“. იქმნება შთაბეჭდილება, რომ ქალმა კაცი ფაქტის წინაშე დააყენა, რომ ორსულადაა. კაციც ბავშვზე თანახმაა, რადგან წასასვლელი არ აქვს.
თავს უხერხულად ვგრძნობ. ასე არ მინდა. ვერც ვეკითხები. – ამ დონემდე თავს არ დაიმცირებს. უმჯობესია, სამი შვილი გაუჩინოს, ვიდრე თავი შეირცხვინოს და კანონიერი ქორწინება მოითხოვოს.
გიორგი არ ეწევა, არ სვამს, სპორტი უყვარს, კინოსა და ისტორიაში ერკვევა. სულელი არაა, მაგრამ ჩაკეტილია. – ჭკვიანი და მრავალმხრივია, მაგრამ ქალი მის ღირსებას (სულელი არაა) ამცირებს, რომ ღმერთმა არ ქნას იმაზე მეტად შეუყვარდეს, ვიდრე მას. როგორც წესი, ჩაკეტილობის მიღმა მცირე ინტერესი იმალება. მის წინაშე კუდის ქნევა არ სურს. გულგრილი ქალის წინაშე სულის გადაშლას არ ჩქარობს. მისი საოცნებო ქალი არაა.
ფეთქებადია, ჩვეულებრივ, სწრაფად მშვიდდება. შემდეგ თავად არის უხერხულად, რომ ხმას აუწია. – კაცს აღიზიანებს, ამიტომ წყობიდან გამოდის. შემდეგ დანაშაულს გრძნობს, რომ მომავალი შვილის დედაზე გაბრაზდა. მაგრამ ვერაფერს ახერხებს. ხომ არ შეუძლია თავი შეუცვალოს ან თავისი ტვინი გადაუსხას.
დღეს შეხვედრაზე შევთანხმდით. იქ არ გავაჩერე, სადაც უნდოდა (იმ ადგილიდან 100 მეტრში). ბოლოს აფეთქდა, რომ ამას პირველად არა (სინამდვილეში, ასე ბოლო 6 თვეში 3-4-ჯერ მოხდა) და სპეციალურად ვაკეთებ. (აქედან მე რა სარგებელი?). – მამაკაცს აღიზიანებს მისი უუნარობა, რომ ასეთი მარტივი დავალების შესრულება არ შეუძლია. ქალი პარკირების ადგილს მნიშვნელობას არ ანიჭებს, ამიტომ არ სურს მამაკაცს ასიამოვნოს, მასზე ზრუნვა არ სურს.
არ ველოდი, რომ ამ ყველაფერს ერთად მოუყრიდა და ასე გაბრაზდებოდა. – მისთვის ეს უმნიშვნელოა. თუ მამაკაცი სპორტით დაკავებულია, მას ძლიერი ნებისყოფა აქვს. გვერდით ძლიერი ქალის დანახვა სურს, რომელსაც პარკირების გამკლავება შეუძლია. თუ ასეთ მარტივ დავალებას თავი ვერ გაართვა, როგორ გაზრდის ბავშვს? კაცს ესმის, რომ ერთის ნაცვლად ორი ეყოლება. უდავოდ, პარკირება მისი გაღიზიანების ერთადერთი მიზეზი არაა. ასაკში მაინც დიდი სხვაობაა და არა ქალის სასარგებლოდ.
ერთმანეთი აღარ გვინახავს. მითხრა, რომ სახლში ფეხით წავა. 2 საათში ვურეკავ (ვიფიქრე, გადაუარა). – უკვე ერთ წელზეა მეტია ურთიერთობა აქვს. ის ბავშვს ელოდება, მაგრამ დღემდე არ იცის, ბრაზი მალე არ გადადის. ეს ამბობს, რომ ქალი ემპათიური ყრუა და მხოლოდ საკუთარ თავზე ფიქრობს.
ვეუბნები: ღირდა ეს სიტუაცია კამათად? კიდევ 10 წუთი საყვედურებით ამავსო, თითქოს როგორი ცუდი ვარ. – სანამ ქალი ზემოდან ლაპარაკს არ შეწყვეტს, კაცი გაღიზიანებული იქნება. ეს დასრულდება იმით, რომ მარტოხელა დედა დარჩება და დარწმუნებული, რომ ყველა მამაკაცი მატყუარაა. ასე დედოფლურად მხოლოდ მასთან იქცევა. თანატოლ კაცებთან ქარივით ჩაიქროლებს.
რაშია საქმე? ეშინია დაქორწინების? – მამაკაცს ამ ქალზე დაქორწინება არ სურს. შვილის წინააღმდეგი არაა, მაგრამ თავისუფლების დაკარგვა არ სურს ქალის გამო, რომელსაც მანქანის სწორად გაჩერებაც არ შეუძლია და უმიზეზოდ მედიდურობს. როცა მამაკაცი ოცნების ქალს ხვდება, არაფრის ეშინია. ყველაფერს აკეთებს, რომ მის გვერდით იყოს. მოვლენებს აჩქარებს, რომ არავინ წაართვას.
თუ ასეთი წვრილმანებით წყობიდან გამოდის, ეშინია დაკავშირება თუ არ სურს? – მისთვის ეს წვრილმანი გაუგებრობაა. ასეთი წვრილმანებით მამაკაცი ააშკარავებს გულგრილ ქალებს და მათ სურვილს ოჯახი შექმნას არა იმიტომ, რომ უყვარს, არამედ იმიტომ, რომ „საჭიროა“, სხვა არავინაა.
ბავშვი ჩემით ხომ არ გამიკეთებია. ბიჭი აღარაა, დროა გააცნობიეროს. – როცა ქალი ბავშვის გაჩენას გადაწყვეტს, უნდა გააცნობიეროს, რომ ქმარი მთელი მატარებელი შეიძლება ჰყავდეს, ხოლო შვილები სამუდამოდ მასთან დარჩება. ამ შემთხვევაში ორივე ინფანტილობას ავლენს.
მესმის, რომ მარტო ცხოვრებას თავისი უპირატესობა აქვს. – ქალმა უნდა დასვას კითხვები: რატომ ისურვებს ჩემთან ცხოვრებას? როგორ შევძლებ მისი ცხოვრების გაუმჯობესებას? ჯერჯერობით ჩანს, რომ მისთვის მხოლოდ უსიამოვნება მოაქვს. გამოდის, მასთან ცხოვრებას უპირატესობა არ აქვს.
და მაინც, ასეთი კამათის შემდეგ ჩნდება გრძნობა, რომ ვიჩქარეთ. – ეს რბილად ნათქვამია. ამ შემთხვევაში დედას მეტი პასუხისმგებლობა ეკისრება ბავშვის სიცოცხლეზე.
ჩემი თავი მეცოდება. – მომავალი ბავშვი ბედნიერი რომ გაიზარდოს, მშობლები მსხვერპლის როლში არ უნდა იყვნენ. სიბრალული აჩვენებს, რომ მსხვერპლის როლს ირგებს, რომ ყველაფერში სხვებს ადანაშაულებს, ოღონდ არა საკუთარ სისულელეს და ინფანტილობას.
თუ ყველაფერი ასე გაგრძელდება, რაში მჭირდება ეს ყველაფერი? – ასე გაგრძელდება, რადგან ქალი თავის დანაშაულს ვერ გრძნობს და თავისი შვილის მამა არ უყვარს. მას ვალი აქვს. რატომ? რადგან ასე გადაწყვიტა. გვიანია ძახილი „რაში მჭირდება ეს ყველაფერი?“ უკან დასახევი გზა არა. მალე ბავშვი გაჩნდება.
არავის ჩამოვრჩები. – არც უარესი, არც უკეთესი.
შემეძლო ნორმალური ქმარი მეპოვა, რომ ვიღაცას ასეთ წვრილმანებზე არ ავეტირებინე. – რა თქმა უნდა, შეეძლო. ოღონდ მსურველი არავინაა. მომავალი ბავშვის მამაც არ ჩქარობს.
ღირს გადმოსვლა ვთხოვო და ქორწილზე დაველაპარაკო? – გადმოსვლაზე დაჟინებას აზრი არ აქვს. თუ კაცს არ სურს, არ გადმოვა. კითხვის დასმა ღირს. თან ზემოდან პოზიციის გარეშე. „ეი, ხვალ ვაჩენ. სასწრაფოდ გადამიყვანე“. ტახტიდან ჩამოდით და ადამიანურად აუხსენით, რომ დახმარება გჭირდებათ და მის გარეშე ვერ გაუმკლავდებით. თუ ერთად ცხოვრებას მაინც მოახერხებთ, ქცევა შეცვალეთ. აღიარეთ, რომ მამაკაცი თქვენზე ჭკვიანია და სიყვარულს იმსახურებს. ზრუნვა ისწავლეთ. მიზანი დაისახეთ. მისი ცხოვრება გაამარტივეთ. ასე ადამიანური ოჯახის შექმნის შანსი გაქვთ.
თუ ქცევას არ შეცვლით და განაგრძობთ ფიქრს, რომ თქვენი ორსულობით მამაკაცს სამსახური გაუწიეთ, მაშინ როგორც ვარიანტი, შინაგანმა პასუხისმგებლობა შეიძლება მშობიარობის პერიოდში თქვენთან გადმოსვლა და რამდენიმე თვით დარჩენა აიძულოს. მოგვიანებით გადაწყვეტს, რომ ვალდებული არაა, ხოლო ბავშვის გაზრდაში დახმარება ერთად ცხოვრების გარეშეც შეიძლება. ქორწილზე ლაპარაკი ზედმეტია. ეს ბავშვის ჩასახვამდე უნდა განხილულიყო. ახლა ერთად ცხოვრება უნდა სცადოთ. იქნებ, ქორწილის საკითხი თავისთავად გაქრეს.
