ოჯახური ცხოვრება ყოველთვის იდეალური არაა. ბევრი ქორწინება პირველივე წელს ინგრევა. თუმცა ერთი შეხედვით იდეალური წყვილი, რომელიც წლებია ერთად ცხოვრობს, სხვადასხვა მიზეზით შეიძლება დაშორდეს. მხოლოდ ერთეულები ახერხებენ შეხმატკბილებულად ცხოვრებას. Vivien გიზიარებთ ქალის ისტორიას, რომელიც ფიქრობს, აპატიოს თუ არა ქმარს ღალატი. ქალმა ღალატის გადატანა შეძლო და ბედნიერებაც იპოვა, მაგრამ ახლა ფიქრობს, შეიძლება თუ არა ყველაფრის დაბრუნება.
„უკვე 5 წელია დემეტრეზე დაქორწინებული ვარ. ბედნიერი მხოლოდ პირველი ორი წელი ვიყავი, სიტუაცია უფრო და უფრო უარესდებოდა. ჩემს და ჩვენი ვაჟების მიმართ გულგრილი გახდა. ბავშვის აღზრდაც ინტერესს არ იწვევს. გამოღვიძების ნებისმიერი მცდელობა კამათით სრულდებოდა. მეგობრები და ნათესავები მაფრთხილებდნენ, რომ ასე უმიზეზოდ არ იქცევა. გულწრფელად, თავადაც ვეჭვობდი, რომ ვიღაც ჰყავდა. როგორღაც ამ აზრს შევეგუე. გულის სიღრმეში იმედი მქონდა, რომ ვიგონებდი და ყველაფერი მოგვარდებოდა.
იმ დღეს თავს ცუდად ვგრძნობდი, მაგრამ სამსახურში მაინც წავედი. იქ უფრო ცუდად გავხდი, ამიტომ რამდენიმე საათით ადრე წამოსვლა გადავწყვიტე. სახლში მივედი, კართან კი უცხო ქალის ფეხსაცმელი დავინახე. დემეტრეს ხმა და უცნობის სიცილი გავიგონე. ოთახში შევიპარე და ქმარი ვიღაც წითურ ქალთან ერთად დავინახე. ქალს შერცხვა და სასწრაფოდ წასასვლელად გაემზადა. ის განმარტების და თავის მართლების ნაცვლად ამ ქალს უკან გაჰყვა. თითქოს მისი ცოლი არ ვიყავი.
მხოლოდ შუაღამით დაბრუნდა, როცა ბავშვებს უკვე ეძინათ. თავის მართლებას ველოდი, მთელი დღე ვფიქრობდი, როგორ გამოძვრებოდა. მან კი შემოსვლისთანავე განაცხადა, რომ ყველაფერი ჩემი ბრალია. ამას არ ველოდი. ცხადია, ასე გაგრძელება არ შეიძლება. პრობლემა იმაშია, რომ მისი გაგდება არ შემიძლია. ეს მისი ბინაა. სად წავიდე შვილებთან ერთად?
დაქალმა დიდი დახმარება გამიწია. მის მეზობლად ერთი მარტოხელა ბებია ცხოვრობდა, რომელიც მდგმურს ეძებდა. ქირის ფულს არ ითხოვდა, მხოლოდ სახლის დალაგებას და კომუნალურის გადახდას. ჩემთვის მისაღები იყო, მაგრამ ბავშვები? მასთან მოსალაპარაკებლად წავედი. ქალბატონი გულნაზი სასიამოვნო ადამიანი აღმოჩნდა. ისე ხდება, რომ ზოგჯერ ადამიანს უყურებ და მაშინვე მოგწონს. მასაც მოვეწონე. გაუხარდა, რომ ბავშვები მყავს. დაჟინებით მთხოვა, რომ მასთან მალე გადავსულიყავით.
შვებულება ავიღე, დაველოდე, როდის წავიდოდა დემეტრე სამსახურში და ნივთების შეგროვება დავიწყე. მოკლედ, საღამოს უკვე გულნაზისთან ვისადილე. ბავშვებიც აქვე ახლოს ბაღში შევიყვანე. ყველასთვის საკმარისი ადგილია. მალე თავს ისე ვგრძნობდით, როგორც საკუთარ სახლში. გულნაზის ჩემი ბიჭები ძალიან შეუყვარდა, მეც კარგად მექცევა. ახლა არავინ ამბობს, როგორი ცუდი ცოლი და დედა ვარ, როგორ ცუდად ვამზადებ და ვალაგებ. აღმოჩნდა, რომ ქმრის მიტოვების შემდეგ შვებით ამოვისუნთქე. ყველაფერი დალაგდა. თანამშრომლები ჩემ მიმართ ყურადღებას იჩენენ.
ქმარს ჩემი გარდასახვა არ მოეწონა. როგორც ჩანს, მისი პირადი ცხოვრება შეფერხდა და ხშირად მირეკავს. ხან პრეტენზიებს გამოთქვამს, ხან შერიგებას მთავაზობს, ხან საკუთარ ცხოვრებაზე ჩივის, ხან მადანაშაულებს. აღარ ვპასუხობ, მაგრამ ახლა სამსახურში მაკითხავს. ბოდიშს მიხდის და დაბრუნებას მთხოვს. მპირდება, რომ ყველაფერი სხვაგვარად იქნება, რომ შეცდომა გააცნობიერა. რა თქმა უნდა, მისი სიტყვების დიდად არ მჯერა. თან მესმის, რომ ბიჭებს მამა სჭირდებათ. არ ვიცი, როგორ მოვიქცე“.
თუ ქალი თვლის, რომ მისი ცხოვრება უკეთესობისკენ შეიცვალა, რა საჭიროა დაბრუნდეს იქ, სადაც ცუდად იყო? ადამიანები თითქმის არასდროს იცვლებიან, ამიტომ, დიდი ალბათობით, ქმართან ურთიერთობის დალაგების მეორე მცდელობა წარმატებული ვერ იქნება. ნებისმიერ შემთხვევაში, მან უნდა მიიღოს გადაწყვეტილება. მხოლოდ ის არის საკუთარ ცხოვრებაზე პასუხისმგებელი.
