ჩვენს სწრაფ დროში ეფექტურ ადამიანად რომ დარჩეთ, ყოველდღე სრულყოფილებისკენ უნდა ისწრაფვოდეთ. როგორ ვისწავლოთ სწორად, რომ სწავლამ და თვითგანვითარებამ შედეგი მოგვცეს? Vivien გიამბობთ მებრძოლ პენსიონერებზე, რომლებიც 50, 60 და 70 წლის ასაკში სწავლას იწყებენ. რა ამოძრავებთ? არ ნანობენ, რომ ასეთ საპატიო ასაკში ახალ გამოწვევებს არ შეუშინდნენ და მშვიდ ცხოვრებაზე უარი თქვეს? 2019 წელს კოვიდის წინა პერიოდში გერმანიის უნივერსიტეტებში სწავლობდა 50 ათასზე მეტი სტუდენტი, რომელთა ასაკი 50 წელს აჭარბებდა. ამ ადამიანების ნაწილი არა მხოლოდ ლექციებს და სემინარებს ესწრებოდა, არამედ გამოცდებს აბარებდა და შესაბამის სერთიფიკატებს იღებდა, ნაწილი საბაკალავრო ან სამაგისტრო პროგრამებზე სრულ ან ნახევარ განაკვეთზე სწავლობდა.
რა ამოძრავებს ხალხს, რომელთაც სოლიდურ ასაკში განათლების მიღება სურთ? პირველ რიგში, ამ „სტუდენტებმა“ ზუსტად იციან, რა აინტერესებთ. კარგად ესმით, რაში სურთ ფულის დახარჯვა და შესაძლო სირთულეებს იღებენ. მათ უბრალოდ სწავლა აინტერესებთ.ახალგაზრდებთან ურთიერთობა კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორია. როცა აუდიტორიაში უფროს და ახალ თაობებს შორის გაცვლა ხდება, ეს ყველა მხარისთვის ღირებული გამოცდილებაა.
პენსიონერები და ახალი პროფესიები – რა თქმა უნდა, ახალი უნარების და სხვა პროფესიის შესწავლა არა მხოლოდ მაღალგანვითარებული ქვეყნების მაცხოვრებლებს შეუძლიათ. ჩვენ დროში ნებისმიერ ასაკში შეგიძლიათ მოკლე კურსები გაიაროთ და საინტერესო სფეროში ახალი უნარები მიიღოთ.„ჩემი კარგი ნაცნობი მანიკურის სპეციალისტად მუშაობს. მისმა ნათქვამმა, რომ სალონში მუშაობით თვეში 1000-2000 ლარს შოულობს (დამატებით, კლიენტები სახლში), სერიოზული ინტერესი გამოიწვია“ – წერს 62 წლის ნესტანი.
„მაშინ უკვე პენსიაზე ვიყავი გასული და ვნერვიულობდი, როგორ ვიცხოვრებდი სახელმწიფოს მიერ დარიცხული მცირე პენსიით. მეგობარმა მანიკურის შესასწავლი სკოლა მირჩია, სადაც რამდენიმე თვეში ახალი პროფესიის ათვისება (გონივრულად ფასად) და დიპლომის აღება (რაც მნიშვნელოვანია) შეიძლებოდა.თავიდან ჩემი ასაკის გამო მრცხვენოდა, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ ამ სკოლაში სხვადასხვა ასაკის მოსწავლეები არიან. ატმოსფერო ძალიან კარგი, მეგობრული იყო. მაშინვე სტუდენტური წლები გამახსენდა. აქ, იყვნენ დედები დეკრეტში, ვიზიტორები და 50 წელს გადაცილებული რამდენიმე ქალი“.
რა ხდება სწავლის შემდეგ – „სამ თვეში სწავლა დასრულდა, ყველამ დიპლომი აიღო. მესმოდა, რომ ჩემს ასაკში გამოცდილების გარეშე სამსახურის დაწყება გამიჭირდებოდა. მართალია, ბოლოს სახლთან ახლოს სამსახური ვიპოვე. მანიკურის სპეციალისტი, სამსახური საკუთარ მასალებზე, ხელფასის ნახევარი.ხალხი ცოტა იყო, თან ჯერ კლიენტი არ მყავდა. ნელა ვმუშაობდი, მხოლოდ ცოტა რამ შემეძლო, თავად მუშაობა მომწონდა. მოგვიანებით, მოშორებით კიდევ ერთი ადგილი ვიპოვე. ხელფასი მხოლოდ 30% იყო, თან სპეციალური ტანსაცმლისა და დაგვიანებისთვის ხელფასს მაჭრიდნენ.მეორე სალონში უფრო მეტი კლიენტი დადიოდა. მათ სხვადასხვა აქციებით და ფასდაკლებებით იზიდავდნენ. ზოგჯერ ერთი კლიენტის დასრულების შემდეგ მაშინვე მეორეს ვემსახურებოდი. თანდათან სიჩქარეს მოვუმატე, გამოცდილი გოგოებისგან სასარგებლო ხრიკები ვისწავლე. თავისი არსით, სწავლა მუშაობის პროცესში გრძელდებოდა.
დიახ, 1000 ლარზე ვერ ავდიოდი. პირველ თვეში ორივე სალონში მუშაობით მხოლოდ 300 ლარი ავიღე, მაგრამ ყოველთვე შემოსავალი იზრდებოდა და სახლშიც პირველი კლიენტები გამოჩნდნენ.უკან მოხედვისას, მესმის, რომ კურსის გავლა სწორი იყო. ბევრი ახალი რამ გავიგე, ახალი პროფესია ავითვისე, საინტერესო ხალხი გავიცანი. უფრო აქტიური, ხალისიანი და ახალგაზრდა გავხდი. ეს უკეთესია, ვიდრე სახლში ჯდომა, ხელების დაწყობა და ტელევიზორის ყურება“ – ირწმუნება პენსიონერი.რა თქმა უნდა, ასეთი ბევრი მაგალითი არსებობს, როცა შუახნის ადამიანი ახალ ჰორიზონტებს აღმოაჩენს. მათი სითამამის მხოლოდ შეგშურდებათ. რას ფიქრობთ ამ თემაზე?
