„ლევანი უსიამოვნებაში გაეხვა და დედა მათ მოგვარებაში ეხმარება. ამისთვის უკიდურესი ზომის მიღება მოუწია: ბინა გაყიდა და ჩემს ძმას ნახევარი თანხა მისცა. თავად უფრო პატარა ბინა იყიდა, მაგრამ მშენებარე კორპუსში“ – ყვება ანა.ძმისგან მხოლოდ უსიამოვნებებია, ამიტომ დედის დახმარება უწევს. როგორ შეუძლია დედას დახმარებაზე უარი უთხრას? ოღონდ დედამ დახმარება არ დააფასა იმის მიუხედავად, რომ ქალიშვილმა მასთან გადმოსვლა შესთავაზა, რომ დედას კომფორტულად ეცხოვრა და ახალ ბინაში გადასვლამდე არაფერი დასჭირვებოდა.
დედა ეხმარება ძმას – „დედა ამბობს, რომ ახალი ბინის გასაღების ჩაბარებას 8 თვეში პირდებიან, მაგრამ ვფიქრობ, დიდხანს ლოდინი მოუწევს. რა თქმა უნდა, მანამდე სადმე უნდა იცხოვროს და ჩემთან და მეუღლესთან ოროთახიან ბინაში გადმოვიდა. ყველა დღე ვმუშაობთ, ხოლო შაბათ–კვირას სახლში არ ვატარებთ, ამიტომ ეს პრობლემა არ იყო.დროებითი, მაგრამ მაინც უსიამოვნო სიტუაციაა. დედას ბინის ქირაობა არ შეუძლია, რადგან იპოთეკას იხდის. სხვაგან დასარჩენი არ აქვს. თითქმის 1 თვეა ჩვენთან ცხოვრობს, მაგრამ ამ დროში თითქოს შეცვალეს. ყოველდღე ყველაფრით უკმაყოფილოა. ჭურჭელზე, ავეჯზე პრეტენზიებს გამოთქვამს, ჩვენს სამზარეულოში კერძებს კომფორტულად ვერ ამზადებს. ნაცნობებთან ჩივის, როგორ უჭირს ჩვენთან ცხოვრება.დიდი ბინა არ გვაქვს: მისაღები ოთახი სამზარეულოსთან გაერთიანებულია. აქ დედა მოვათავსეთ, ჩვენ საძინებელიც გვყოფნის. დედას არჩევანი არ ჰქონდა, ქუჩაში ხომ არ იცხოვრებდა! თავიდან ყველაფერი კარგად იყო. მოგვიანებით შეეჩვია და წუწუნი დაიწყო, რომ დივანზე წოლით ზურგი ეტკინა. რა გვექნა, ორთოპედიული ლეიბი ვუყიდეთ. მაინც უკმაყოფილოა.“
დედასთან ერთად ცხოვრება – „მოგვიანებით გაირკვა, რომ მისი ნივთებისთვის კარადაში ადგილი არაა. მისი აზრით, ბინაში ყველაფერი თავის ადგილზე არაა. როგორც კი, დაიწყებს, გაჩერება არ შეუძლია. ისტერიკებს მართავს, ზოგჯერ მთელი დღე ჩუმადაა, თითქოს ვინმემ აწყენინა. როცა მიზეზი ვკითხე, აღშფოთდა, რომ მოსამსახურესავით მისაღებში გამოვასახლეთ.თავიდან გამიკვირდა, მოგვიანებით სერიოზულად ვკითხე: „გინდა რომ ჩვენს საძინებელში დაიძინო, ხოლო მე თემურთან ერთად მისაღებში?“. ხმა არ ამოიღო. დედას საერთოდ წესრიგის დამყარება უყვარს, რაც ხშირად ცუდად მთავრდება. ხან ინდუქციური ქურის პანელი გატეხა, როცა მასზე ქვაბი დაუვარდა, ხან მულტისახარში გადაწვა, რადგან მისი გამოყენება არ იცის.შემდეგ ჩვენ დაგვაბრალა, რომ კარგი ჭურჭელი არ გვაქვს. უკვე დავიღალე, ქმარიც, როცა მორიგი გარეცხვის შემდეგ ახალი ცისფერი პერანგის ნაგავში გადაგდება მოუწია. ვეუბნები, რომ ყველაფერს თავად გავაკეთებ, მაგრამ ვერ ითმენს. ასე ქაოსს ვიღებთ.საღამოობით კაფეში ვახშმობას ვცდილობთ, ხოლო სახლში მხოლოდ ღამეს ვათევთ. ადგილი, სადაც დასვენება გვსურს, ყოველდღიურ გამაღიზიანებლად გადაიქცა. დასვენების დღეებშიც სახლში არ ვრჩებით. ახლა დედა ირონიულად აცხადებს, რომ ისეთი მდიდრები ვართ, რომ ყოველ საღამოს კაფეში მივირთმევთ. როცა ახალ რაღაცეებს ვყიდულობ, ბუზღუნებს, მთელი დღე არ ლაპარაკობს.“
მუდმივი საყვედურები – „ქმრის წინაშე მრცხვენია. დედამის ასეთი რამ რომ გაეკეთებინა, არ მოვითმენდი. ის ჩუმადაა, ამბობს, რომ ყველაფერი კარგადაა. ასეთ მდგომარეობას წყობიდან გამოვყავარ და კარგად ვიცი, რასაც გრძნობს მეუღლე. ამ დღეებში დედას დაველაპარაკე და ვუთხარი, რომ უკეთესი საცხოვრებელი პირობები არ იქნება, ჩვენ ხომ როგორღაც ვცხოვრობთ. თავად გვთხოვა ჩვენთან გაჩერება და უარი არ ვუთხარით. თუ პირობები არ აწყობს, უკეთესი იპოვოს.ამის შემდეგ ნივთები შეაგროვა და სამსახურში კომუნალურ ოთახში საცხოვრებლად გადავიდა. უკვე 1 კვირაა ასე ცხოვრობს. არ მესმის, განა ეს ჩვენთან ცხოვრებაზე უკეთესია? დავურეკე, დაბრუნება ვთხოვე, მაგრამ გაჯიუტდა. ქმარი მეუბნება, რომ ზრდასრული ქალია და თავად გადაწყვეტს, სად ურჩევნია ცხოვრება. ასე არ შემიძლია. მაინც დედაა.“
რედაქციის რჩევა – უცნაურია, რამდენად განსხვავებულია მშობლების დამოკიდებულება შვილების მიმართ. დედა უსაქმურ ვაჟს პრობლემების მოგვარებაში ეხმარება და ერთადერთ ქონებას აძლევს. ხოლო ქალიშვილი, რომელიც არაფერზე უარს არ ეუბნება და მასთან ცხოვრება შესთავაზა, ცუდი შვილი აღმოჩნდა. ყველა ადამიანმა საკუთარ ქმედებებზე პასუხი უნდა აგოს. მოქმედებამდე დაფიქრებაა საჭირო. არ უნდა დაადანაშაულო სხვა, როცა თავად უშვებ შეცდომას. ახლობლებს უნდა დაეხმარო, მაგრამ თუ დახმარებას არ იღებენ, გამოდის, პრობლემების თავად მოგვარება შეუძლიათ. ნუთუ ამის გამო საკუთარი თავი უნდა დაადანაშაულო?
