ქალბატონი ტატიანა ნელა გავიდა მაღაზიიდან. ხელში ეჭირა ჩანთა პურით და ფუნთუშებით ჩაისთვის.იგი ნელ-ნელა მიდიოდა მშობლიური სოფლის ქუჩებში, არსად ეჩქარებოდა. მისი ერთადერთი ვაჟი მრავალი წლის წინ გარდაიცვალა და მას შემდეგ სრულიად მარტო ცხოვრობდა. სახლში შევიდა, უცებ ვიღაცამ ფანჯარაზე დააკაკუნა.
- ჰეი დიასახლისო! რაიმე დახმარება ხომ არ გჭირდება? მე შემიძლია შევაკეთო, გავარემონტო თუ დაგჭირდება! – შესძახა გაუპარსავმა მამაკაცმა, რომელიც მისი სახლის ზღურბლზე იდგა და იმედით უყურებდა.აშკარა იყო, რომ მამაკაცს ძალიან უყვარდა სასმელი, მაგრამ ტატიანას მაინც შეებრალა და სთხოვა ღობის შეკეთება.
- ჩაქუჩი და ლურსმნები გაქვს?
- Უნდა იყოს! ნახე იქ ფარდულში. ჩემი შვილის ინსტრუმენტები მრავალი წელია იქ ხელუხლებლად დევს.
გელა ფარდულში შევიდა. იქ ბევრი კარგი იარაღები იპოვა, ლურსმნებიც გამონახა. მან გადაწყვიტა, საქმის დამთავრების შემდეგ ეს ყველაფერი მოხუცი ქალისთვის მოეპარა.
„ბებიას ესენი აღარაფერში გამოდგება. მე კი ფული მჭირდება!” – ფიქრობდა ის.მან შეაკეთა ღობე, დამალა ინსტრუმენტი, რათა ღამით დაბრუნებულიყო და წაეღო.როდესაც მუშაობა დაასრულა, ტატიანამ სახლში შეიპატიჟა, რძით და ფუნთუშებით გაუმასპინძლდა. სანამ გელა ჭამდა, მოუყვა, რომ შვილი გარდაცვლილი ჰყავდა და მას შემდეგ ის მარტო ცხოვრობდა.გელა მიხვდა, რომ მოხუცი ქალის გაძარცვა ძალიან ადვილი იქნებოდა: მეზობლები შორს ცხოვრობდნენ და სახლში მოხუცის გარდა არავინ იყო.როდესაც მიდიოდა, ტატიანამ უთხრა მას:
- სარდაფში ჩემი შვილისგან ბევრი სხვადასხვა იარაღია დარჩენილი. შენ თვითონ აიღე რაც გინდა, მე არ მჭირდება და შენ უფრო დაგჭირდება. ვხედავ, რომ შრომისმოყვარე, კარგი კაცი ხარ.ამ სიტყვების შემდეგ, გელამ ძალიან ცუდად იგრძნო თავი: მას სურდა ამ კეთილი ქალის გაძარცვა და ის კი თავად აძლევს მას ყველა იარაღს.მამაკაცმა უარი თქვა იარაღების აღებაზე.
- იქნებ ბორშის ჭამა გინდა? დღეს დილით მოვამზადე. ნუ მაწყენინებ!გელა დათანხმდა. ისევ სამზარეულოში დაბრუნდნენ. ტატიანამ ბორში დაუსხა და პური მისცა. ამასობაში ის მეორე ოთახში გავიდა და გარდაცვლილი შვილის ფოტო გამოიტანა.
- ეს ჩემი შვილია, ლაშა. ის ოფიცერი იყო.
გელამ დახედა ფოტოს და ადგილზე გაიყინა. მან მაშინვე იცნო ფოტოზე გამოსახული მამაკაცი. ის მათ ასეულს მეთაურობდა, როცა ავღანეთში მსახურობდა. როცა გაიგო, რომ გელა მეზობელი სოფლიდან იყო, მაშინვე დამეგობრდნენ. მან უთხრა, რომ ძალიან ენატრებოდა დედა. ის მარტო ცხოვრობდა სოფელში და ძალიან უჭირდა.
ერთხელ მათ მიეცათ დავალება: საჭირო იყო გზის გარკვეული მონაკვეთის დანაღმვა. თავიდან ყველაფერი კარგად და მშვიდად მიდიოდა, მაგრამ შემდეგ კი ჯგუფი ალყაში მოჰყვა. დაიწყო ბრძოლა, იყო ძლიერი ნაღმტყორცნებიდან თავდასხმა. გელა მძიმედ დაიჭრა და გონება დაკარგა.რა ბედი ეწია ალექსის არ იცოდა. დაჭრის შემდეგ ჯარში სამსახურის გაგრძელება ვეღარ შეძლო და სამშობლოში დაბრუნდა. კარგა ხანი ვერ პოულობდა სამსახურს და დარდისგან სმა დაიწყო. იმისათვის, რომ შიმშილით არ მომკვდარიყო, გელამ ქურდობა დაიწყო. დაიჭირეს და დააპატიმრეს.
- ჩემი შვილი სამსახურეობრივი მოვალეობის შესრულების დროს დაიღუპა. ის დაჭრილ ჯარისკაცს გადაეფარა. ჯარისკაცი გადარჩა, მაგრამ ჩემი შვილი გარდაიცვალა… – თქვა ტატიანამ და მწარედ ატირდა.
გელა მაშინვე მიხვდა, ვინ გადაარჩინა ის. ძალიან რცხვენოდა თავისი საქციელის. მას ხომ სურდა გაეძარცვა იმ კაცის დედა, რომელმაც სიცოცხლე აჩუქა.მან მადლობა გადაუხადა ტატიანას სადილისთვის და წავიდა. ღამით ყველა ინსტრუმენტი უკან დააბრუნა. მას შემდეგ ხშირად სტუმრობდა მოხუცს და ეხმარებოდა საშინაო საქმეებში. მამაკაცმა საერთოდ შეწყვიტა სმა და ქურდობა, იშოვა სამსახური და გახდა სრულიად განსხვავებული ადამიანი.
მან იპოვა ადამიანი, ვისთვისაც ღირდა ღირსეულად ცხოვრება.
