გიორგი დარწმუნებული იყო, რომ მისი მდიდარი ბებია დიდ ქონებას დაუტოვებდა. თუმცა, ამის ნაცვლად ბიჭმა უჩვეულო საჩუქარი მიიღო. რა მოხდა, და როგორ მოექცა ჩვენი გმირი ბებიის მიერ დატოვებულ ნივთს, პაპარაცის დღევანდელ სტატიაში გაგიგებთ.

მდიდარი ბებია

“17 წლის ვიყავი, როდესაც ჩემი ბებია მძიმედ დაავადდა. არასდროს ვყოფილვარ მასთან ძალიან ახლოს, რათა უბრალოდ მეთქვა, რომ ძალიან მიყვარს. ვწუხვარ, რომ დედას საერთოდ არ სურდა მისი დახმარება.მათი ურთიერთობა კარგა ხის წინ დაიძაბა. ბებიაჩემი წინააღმდეგი იყო, რომ მისი და მამაჩემის ქორწინების, მაგრამ მამა მაინც დაქორწინდა დედაზე. რამდენიმე წლის შემდეგ, ბედის ირონიით, თავად მამამ მიგვატოვა. მას მერე დედა-შვილი ერთმანეთს არ დაკავშირებიან.

ავადმყოფ ბებიას განსაკუთრებული მოვლა ჭირდებოდა. ამიტომ მთხოვა, თუ შევძლებდი მასთან ყოველ დღე მისვლას, სერიოზულ მემკვიდრეობას დამიტოვებდა. მე გადავწყვიტე, რომ შეძლებისდაგვარად დავხმარებოდი.უნივერსიტეტის შემდეგ ბებოსთან გავრბოდი, ვუმზადებდი საჭმელს, ვალაგებდი, ვყიდულობდი წამლებს. ერთი წლის შემდეგ ბებია საერთოდ ვეღარ დგებოდა საწოლიდან. ამიტომ ვეხმარებოდი ტუალეტში შესვლასა და ბანაობაში.

რარიტეტული მარკების კოლექცია – ერთხელ დალაგებისას კარადაში აღმოვაჩინე ალბომი რარიტეტული მარკებით. ბებოს ვკითხე რა იყო. მითხრა, რომ ბაბუას კოლექცია იყო და შემეძლო ამეღო. ამ სიკეთეზე უარს ნამდვილად ვერ ვიტყოდი.თუმცა, მისი ერთბაშად გაყიდვა ვერ გავბედე. თანდათან ჩემს ცხოვრებაში გაჩნდა ახლი ნივთები: ვიყიდე ტანსაცმელი, ახალი ტელეფონი, სხვა საჭირო ნივთები. დედამ შეამჩნია ეს და ეგონა ბებიას ფულს ვპარავდი. ამ ბრალდებამ ძალიან გამაბრაზა.

უცნაური საჩუქარი – ბებიას მდგომარეობა უფრო და უფრო უარესდებოდა, მე კი საზრუნავი მემატებოდა. ძალიან დავიღალე და ახლა უკვე მხოლოდ მემკვიდრეობის მიღებაღა მინდოდა.ბებია ღამით, ძილში გარდაიცვალა. სამსახურიდან მოსულმა მკვდარი ვიპოვე… ყველა საჭირო პროცედურის შემდეგ სახლში დავბრუნდი, რომ ჩემი მემკვიდრეობა მომეძებნა და საბოლოოდ ბალიშის ქვეშ ვიპოვე.ცოტა ფულთან ერთად იყო წერილი: ” ანდერძი ნოტარიუსთან არის, აი, მისი ნომერი. დაუკავშირდით რაც შეიძლება მალე.” აღმოჩნდა, რომ ბებიამ მთელი დანაზოგი ბავშვთა სახლს დაუტოვა, ბინა – დედაჩემს.

მე დამიტოვა სურათი, რომელზეც ეწერა, რომ ის ჩემს ცხოვრებას შეცვლიდა. იმ მომენტში ვინანე, რომ მთელი 6 წელი მის საწოლთან გავატარე და ვუვლიდი.იმავე დღეს სურათი კუთხეში მოვისროლე და აღარც გამხსენებია. 5 წლის შემდეგ შემთხვევით წავაწყდი დალაგების დროს. დავქორწინდი, დავაარსე მეუღლესთან ერთად პატარა კომპანია და ქალაქგარეთ გადასვლა გადავწყვიტეთ.

წარსული შეცდომის გაცნობიერება – სურათს დავხედე და ბებიას სიტყვები გამახსენდა. მივხვდი, რომ მწარედ ვცდებოდი და გადავწყვიტე ბებოს სახსოვარი კედელზე დამეკიდებინა. ერთ-ერთი სტუმრობის დროს ჩემა მეგობარმა სურათს ყურადღება მიაქცია. მითხრა, რომ ის ანტიკვარი იყო და ძალიან ძვირი ღირდა.სპეციალისტების შეფასების შემდეგ დავრწმუნდი, რომ ბებიის საჩუქარი იშვიათი ძვირფასეულობა იყო, რომელსაც ბევრი კოლექციონერი ეძებდა. მე სულ ფულზე ვფიქრობდი და დამავიწყდა, რომ არსებობს მასზე ბევრად მნიშვნელოვანი რამეებიც.იმედია, ბებია მაპატიებს სიხარბეს. ნახატი არ გავყიდე. მინდა, რომ ის მუდამ მახსენებდეს ჩემს შეცდომას საყვარელი ბებიის წინაშე.

რას გვასწავლის ეს ამბავი? – ეს ამბავი გვაჩვენებს, რომ ყველამ შეიძლება შეცდომა დაუშვას. ასეა, თუ ისე გიორგი ერთადერთი ადამიანი იყო, ვინც ბებიაზე იზრუნა. მიუხედავად იმისა, რომ პირადი ინტერესებიც ამოძრავებდა, პიროვნულად გაიზარდა და მიხვდა თავის შეცდომას.

მდიდარ ბებიას კი მისი თავიდანვე სჯეროდა. იცოდა, რომ მომავალში ის საჩუქარს ღირსეულად შეაფასებდა. ასეც მოხდა. თქვენ რას ფიქრობთ ამ ისტორიაზე? გაგვიზიარეთ კომენტარებში.