ერთხელ ერნესტ ჰემინგუეი დანაძლევდა, რომ შეძლებდა დაეწერა ყველაზე მოკლე თხზულება, რომელიც ნებისმიერ ადამიანზე მოახდენდა გავლენას. მან მოიგო სანაძლეო: “იყიდება ბავშვის ფეხსაცმელი. უხმარი” («For sale: baby shoes, never worn»). მას მერე მისი გამოცდილება მოსვენებას არ აძლევს სიტყვებით ექსპერიმენტატორებს: ზოგიერთი 6 სიტყვაში მთელი ისტორიის ჩატევას ცდილობს, რომელსაც შეეძლება მკითხველის გაოცება(თარგმანში შესაძლოა ერთი სიტყვით მეტი ან ნაკლები გამოვიდეს)
– უცნობები. მეგობრები. საუკეთესო მეგობრები. საყვარლები. უცნობები.
– “თქვენ ნომერი შეგეშალათ” – უპასუხა ნაცნობმა ხმამ
– მგზავრებო, თქვენ ახლა კაპიტანი არ გესაუბრებათ.
– მე შევხვდი სულით ნათესავს ის კი არა
– ვყიდი პარაშუტებს: არასდროს გახსნილა, ცოტა დალაქავებულია
– ეს ჩვენი ოქროს ქორწილია. მაგიდა ერთი პერსონისთვის.
– დღეს მე ხელთავიდან გავეცანი საკუთარ დედას
– მოგზაურები ისევ აძლევდენ ნიშანს. მიწა – არა
– მე მოვიტანე სახლში ვარდები. გასაღები არ მოერგო
– დედაჩემმა მე პარსვა მასწავლა.
– გატეხილ საქარე მინაზე ეწერა “ახალდაქორწინებულები”
– ჩვენი საძინებელი. ორი ხმა. კარზე ვაკაკუნებ
– მე გადმოვხტი. ხოლო დედამიწამ გადაიფიქრა
– ჩემა ანარეკლმა ახლახანს თვალი ჩამიკრა.
– მაპატიე, ჯარისკაცო, ჩვენ ჩექმებს წყვილში ვყიდით.
– ის ბოთლით აჭმევს საჭმელს თავისი ცოლის მკვლელს.
– თავი უფროსად წარმოიდგენდა. გახდა უფროსი. დაკარგა წარმოდგენა.
– ქირურგი გადააღცენს პაციენტს. პაციენტი უფალს უხდის მადლობას.
