ადრე ვფიქრობდი, რომ დედაჩემი უცნაური ქალი იყო, მაგრამ მოგვიანებით ირმა გავიცანი. ერთ დროს ერთად ვმუშაობდით და სადილობისას ამქვეყნად ყველაფერზე ვსაუბრობდით. მაშინ კოლეგის პირადი ცხოვრების პრობლემებზე ყველაფერი გავიგე. მთავარი პრობლემა დედამისი იყო. გიამბობთ, რა ვერ გაიყვეს ნათესავებმა.
ირმას ბედნიერი ოჯახი აქვს, მოსიყვარულე ქმარი და ორი შვილი. თითქოს ყველაფრის გაკეთება შეუძლია. მუშაობს, შვილებზე ზრუნავს, გემრიელად ამზადებს, სახლში სისუფთავეს ინარჩუნებს. ნამდვილად სუპერქალია! ჩვეულებრივ, ასეთ ისტორიებში რაღაც პრობლემა ყოველთვის არის. ყველაფერი იდეალური ვერ იქნება. ირმა თავის ჩონჩხს კარადაში არ მალავს. ერთხელ დედამისზე მიამბო: „დედაჩემი უცნაურია. რომ ნახო, ყველაფერს მიხვდები“.
საქმე იმაშია, რომ ქალბატონ ლამარას ნათესავებთან ურთიერთობა არ აინტერესებს. შვილიშვილებს თითქმის არ ნახულობს. უმცროს ავიწყდება, ვინ არის ბებია, სანამ ისევ არ შეხვდება. ამავდროულად, სხვებისთვის ყველაფერს აკეთებს. ადვილად შეუძლია სტუმრად მოსულ მეგობრის შვილს მისცეს სათამაშო, რომელიც ახლახანს ქალიშვილისთვის იყიდა. გოგო სახლში ხელცარიელი ხომ ვერ წავა! ლამარა ყველაფერს უპრობლემოდ ტოვებს, თუ მის ნაცნობს დახმარება სჭირდება. თუმცა ოჯახის მოთხოვნილებებს ადვილად სწირავს. თითქოს ვერ ამჩნევს, რომ მისი ქცევა ქმართან და ქალიშვილთან ურთიერთობას ანგრევს. გასაკვირი არაა, რომ ქმარმა განქორწინება მოითხოვა. ირმას დედასთან ცხოვრება უჭირდა, მაგრამ უკვე შეეგუა, რომ დედამისისთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანი არაა.
ლამარა სტუმრებისთვის ყველაფერ საუკეთესოს ინახავს. შეეძლო ოჯახი არც თუ ისე ახალი კერძით გამოეკვება. პროდუქტებს ხომ არ გადაყრის! მუდმივად უფულობაზე წუწუნებდა, ყველაფერზე ზოგავდა. ოღონდ როცა მეგობრის ან თანამშრომლის შვილის დაბადების დღე მოდიოდა, ფული ჩნდებოდა. ტორტსაც სახლში აცხობდა. ოღონდ არა ქალიშვილისა და ქმრისთვის, არამედ მეგობრებისა და ნაცნობებისთვის. დროთა განმავლობაში, ირმა ამას მიეჩვია. შემდეგ მშობლების სახლი დატოვა, გათხოვდა და ორი ბავშვი გააჩინა. დედის სრულიად საპირისპირო იყო.
ერთმანეთს იშვიათად ნახულობენ. მათი შეხვედრისას რაღაც უცნაური აუცილებლად ხდება. ახლახანს ირმა შვილებთან ერთად დედას ესტუმრა: „დედამ ბავშვებს მაკარონი და შემწვარი ძეხვი შესთავაზა. შევამჩნიე, რომ ძეხვი ახალი იყო, ამიტომ უარი ვთქვი. დედამ თავის მართლება დაიწყო, რომ მეტი არაფერი აქვს“. ერთხელ დედას გაუფრთხილებლად ესტუმრა და დაინახა, რომ სამზარეულოში კერძების ზეიმი იყო. ტოლმა, შემწვარი ხორცი, სალათები, ღუმელში პეროგი ცხვებოდა. კომენტარი საჭირო არაა. ირმა ჩუმად წავიდა. ადრე მსგავსი რამ აბრაზებდა, მაგრამ ახლა ცდილობს, ყურადღება არ მიაქციოს. უბრალოდ დედამ ისევ გაფუჭებული კერძი შეაპარა, როგორც ბავშვობაში. არ აღელვებს, რომ ბავშვები შეიძლება მოწამლულიყვნენ. ნარჩენები ვიღაცას ხომ უნდა ეჭამა!
ირმას ამბის მოსმენისას დავინტერესდი, რა სჭირს დედამისს? რატომ იქცევა ისე, თითქოს ახლობლები არ ადარდებს? მეგობარი თვლის, რომ დედამისს მენტალური პრობლემები აქვს. არ ახალგაზრდავდება და ყოველჯერზე უფრო უცნაურად იქცევა. ფიქრობს, რომ დედამისის და მისი შვილების კომუნიკაცია მთლიანად შეზღუდოს. თვლის, რომ ბებია შვილიშვილებზე საუკეთესოდ არ მოქმედებს.
