ყველა მამაკაცი არ ფიქრობს, რა როლი აქვს საყვარელს ცოლთან მის ურთიერთობაში. ხშირად მამაკაცი გრძნობებს და სურვილებს ყვება. ხოლო რა პრობლემები შეიძლება წარმოიშვას მომავალში, არ ადარდებს. ასე არჩილი საკუთარ ხაფანგში გაება. შობის ღამეს საკუთარი გადაწყვეტილების ნაყოფის ჭამა მოუწევს. თავის საქციელს ნანობს, მაგრამ უკვე გვიანია. Vivien გიამბობთ, რა მოხდა მის ცხოვრებაში და რატომ ეშინია განქორწინების.
„მე და ნატო ჩვენი მშობლების ზეგავლენით დავქორწინდით. ისინი მეგობრობდნენ და მუდმივად ჩვენს დაკავშირებას ცდილობდნენ. ერთ სკოლაში დავდიოდით, სულ ერთმანეთს ვხვდებოდით. ნატო მომწონდა, მაგრამ ვერ ვიტყვი, რომ ყურებამდე შეყვარებული ვიყავი. უფრო სულიერ ნათესაობას ჰგავდა და არა ვნებას. რაღაც მომენტში აზრი შევიცვალე. მივხვდი, რომ ნატოსთან დაქორწინება არც თუ ისე ცუდი იდეაა. დედასთან სულელურად წამომცდა. მაშინვე ტვინის ბურღვა დაიწყო. შედეგად, ხელი ვთხოვე. ეკლესიაში ჯვარიც დავიწერეთ. ჩვენს ბინაში ერთად ცხოვრება დავიწყეთ. ბინა მშობლებმა ქორწილის დღეს მაჩუქეს. თავიდან ვფიქრობდი, რომ იდეალური ოჯახი გვქონდა. ცოტა ხანში საყვარელი გავიჩინე. მასთან ცხოვრების ნამდვილი გემო ვიგრძენი.
ნატოსთან ჩემი ურთიერთობა უარესდებოდა. ვხედავდი, რომ ტკივილს ვაყენებდი, მაგრამ არაფრის გაკეთება შემეძლო. სხვა ქალთან რომანტიკაში თავით გადაშვებული ვიყავი. თავიდან ელენე არაფერს ითხოვდა. უბრალოდ ვხვდებოდით, დღე და ღამეს ერთად ვატარებდით, სანამ ჩემი ცოლი ფიქრობდა, რომ მივლინებაში ვიყავი. რაღაც მომენტში ელენემ დაიწყო მოთხოვნები, რომ ნატოს დავშორებოდი. თითქოს, თუ თავს ასე ცუდად ვგრძნობ, რა საჭიროა გაჭინაურება. თავქარიანი ვიყავი და არ მიფიქრია, რა როლი აქვს საყვარელს მამაკაცის ცხოვრებაში. ვუთხარი, რომ ეს ყველაფერი სისულელეა, რადგან ერთად თავს კარგად ვგრძნობთ.
საყვარელს უფრო იშვიათად ვხვდებოდი. ვფიქრობდი, რომ ასე ელენეს გული გაცივდებოდა, მაგრამ მხოლოდ გაუარესდა. შეხვედრებს ითხოვდა. ყოველთვის, როცა ერთად ვიყავით, ყველაფერს ამბობდა, რაც დაგროვებული ჰქონდა. დეკემბრის დასაწყისში მოხდა ის, რისიც ყველაზე მეტად მეშინოდა. ჩემი ცოლი დაორსულდა. ბევრი არ მიფიქრია იმაზე, რა მოხდებოდა, როცა მშობლები გავხდებოდით. თუმცა ბავშვი მინდოდა, მამობისთვის მზად ვიყავი. ეს აზრი მომწონდა. ნატოს ორსულობამ რეალობაში დამაბრუნა. ჩემს ცხოვრებაზე ფიქრი დავიწყე. მივხვდი, რომ საშინელი შეცდომა დავუშვი: ვუღალატე ქალს, რომელსაც გულწრფელად ვუყვარდი. გაცნობიერების დრო მოვიდა, რომ საყვარლის ნახვა აღარ მინდოდა. საკმარისია.
სახლში მელოდება ყველაზე ძვირფასი, რაც კი მქონია. ეს ჩემი საყვარელი ცოლია. ახლა გულით ჩემს შვილს ატარებს. რა თქმა უნდა, ეს ყველაფერი ელენეს ვუთხარი. ავუხსენი, რომ ოჯახიდან წამოსვლა არ მინდა, რომ მათ ვჭირდები, რომ მალე მამა გავხდები. ვერ გამიგო. ნამდვილი სკანდალი მოაწყო ჭურჭლის მტვრევით და ნივთების სროლით. ყვიროდა, რომ ვუღალატე, რომ მატყუარა ვარ. წამოვედი. 1 კვირაში მირეკავს და მემუქრება, რომ ჩემს ცოლს შობაზე ყველაფერს ეტყვის. ჩვენი მიმოწერები და საერთო ფოტოები დარჩა. მემუქრება, რომ ჩემს ცოლს დაურეკავს (როგორ გაიგო მისი ნომერი?) და ყველაფერს დეტალურად მოუყვება. ძალიან ვშიშობ. არ ვიცი, რა გავაკეთო. საკუთარ თავს არ ვგავარ. იქნებ, ეს ბლეფია. მაგრამ მისი ხასიათი ვიცი, ყველაფერზე წამსვლელია. „შენ არც ჩემი და არც მისი ღირსი არ ხარ!“ – მითხრა ბოლოს, სანამ ტელეფონს გათიშავდა. ნუთუ ჩემი ოჯახი მალე დაინგრევა?“
არჩილი რთულ სიტუაციაში აღმოჩნდა. აქედან რაც შეიძლება მალე უნდა გამოძვრეს. ასე ადამიანი საკუთარი ქმედების ნაყოფს იმკის, თუმცა არჩილს გამოსწორების შანსი აქვს. ვფიქრობთ, რომ ცოლთან ყველაფერი უნდა აღიაროს, თორემ სიმართლე მაინც გაირკვევა.
