რა არის გვიანი ბედნიერება და როდის დგება? იმსახურებს ადამიანი, რომელიც მთელი ცხოვრება მძიმედ მუშაობდა, ზრდასრული ვაჟის ოჯახის გვერდით ამოსუნთქვას? ინას ისტორია დაგარწმუნებთ, რომ ბედნიერების და ოჯახური მყუდროების პოვნა ნებისმიერ ასაკში შეიძლება.
გვიანი ბედნიერება – ინა უკვე 60 წლისაა. მთელი ცხოვრება სოფელში მძიმედ მუშაობდა, საკუთარ ნაკვეთს უვლიდა. იმ დილით სარკის წინ გაჩერდა და ანარეკლმა კიდევ ერთხელ გააოცა. „სად გაქრა ძლიერი, ლამაზი ქალი და ვინ არის მოხუცი ქალი სარკიდან?“. ინას დაღლილ სახეზე უთვალავი ნაოჭები ჰქონდა. ხანგრძლივმა ავადმყოფობამ ძალა წაართვა. დამხმარე არავინ ჰყავდა. ერთადერთი ვაჟი შორს ცხოვრობდა და დედას იშვიათად სტუმრობდა. ტელეფონის ზარმა ინას სევდიანი ფიქრები გაფანტა. ვაჟი ურეკავდა. დედა, გამარჯობა. როგორ ხარ, როგორ გრძნობ თავს? – ნერვიულობდა შვილი. ნელ–ნელა – უპასუხა შვილის ზარით გახარებულმა ქალმა. ინა შვილთან საკუთარ ცხოვრებაზე არასდროს ჩიოდა. ლევანის საკუთარი ოჯახი, შვილები და საზრუნავი ჰქონდა. ის ყოველთვის დარდობდა დედაზე, განიცდიდა, რომ მარტო და ასე შორს ცხოვრობდა. სწორედ ამიტომ, ამჯერად დედას მასთან გადასვლა შესთავაზა. ინა ყოყმანობდა. „მარი წინააღმდეგი არაა?“ – დაინტერესდა ქალი. ნერვიულობდა, როგორ მიიღებდა რძალი მის გადასვლას. აღმოჩნდა, რომ ინიციატივა რძალს ეკუთვნოდა.
მეზობლების არგუმენტები – ინა შვილის წინადადებაზე დაფიქრდა. სახლის დატოვება უჭირდა. როცა მეზობლები ესტუმრნენ, თავისი აზრები გაუზიარა. ინას შვილის წინადადების გაგონებაზე მეგობარმა უკმაყოფილოდ ჩაილაპარაკა: „რა მოიფიქრე ამ სიბერეში? რა გადასვლა? ვის სჭირდები მოხუცი და უძლური? შვილს ხელი არ შეუშალო, საკუთარი ოჯახი აქვს“. ინა დაფიქრდა. იქნებ არ ღირს შვილის ბედნიერებაში ჩარევა? როცა ლევანიმ ისევ დარეკა ამბის გასაგებად, თუ რა გადაწყვიტა, უარი უთხრა. კაცმა დარდიანად ამოიხვნეშა, არაფერი უპასუხა.
მოულოდნელი ვიზიტი – 1 კვირის შემდეგ ლევანი ძველი სახლის ჭიშკართან გამოჩნდა. ხელში ქალიშვილი ეჭირა. გოგონა მაშინვე ბებიასთან გაიქცა და მოგზაურობაზე შთაბეჭდილებებს მხიარულად გაუზიარა. ლევანი შუა ოთახში იდგა და უყურებდა სახლს, სადაც მთელი ბავშვობა გაატარა. მართალია, ახლა მისი ცნობა შეუძლებელი იყო. დახრილი კედლები, შეუკეთებელი სახურავი, ბნელი ფარდები. დედის სახლი ბნელი და არაკომფორტული იყო. დედას უამბო, როგორი დიდი სახლი ჰქონდა საკუთარი ბოსტნით და დიდი ფერმით. „მოემზადე, შენს წასაყვანად მოვედით“ – სერიოზულად უთხრა შვილმა. ინას არგუმენტები არ დარჩა. მოკრძალებული ნივთები ჩაალაგა და გზას დაადგა.
ახალი ცხოვრება – მოხუცი ქალი ლევანის სახლით გაოცებული იყო. ორი სართული, ყველაფერი სუფთა და ფართო. რძალი სამზარეულოში საოცრად გემრიელ სადილს ამზადებს. ინამ იგრძნო, რომ ამ ოჯახურ ბედნიერებაში მონაწილეობდა და ამ ოჯახს სჭირდებოდა. დილით რძალმა გასეირნება, თხების და ცხვრების დათვალიერება შესთავაზა. ქალი აღფრთოვანებული იყო! თავისი ბავშვობა გაახსენდა, როცა ბებიასთან ერთად თხებს აძოვებდა. მეორე დღეს შვილიშვილებმა ბებიას საყვარელი ადგილი, საბავშვო მოედანი აჩვენეს. ბავშვები თამაშობდნენ, ხოლო უფროსები ხის სკამებზე ისხდნენ. იქ ინამ ადგილობრივი ქალები გაიცნო. ერთ–ერთი მათგანი ექიმბაში იყო, რომელმაც უამბო მცენარეული ჩაის შესახებ, რომელიც მის უსიამოვნებას განკურნავდა. საღამოს მცენარეულის ჩაის არომატი მთელ სახლში გავრცელდა. „აი, რას ნიშნავს გვიანი ბედნიერება“ – გაიფიქრა ქალმა. მალე გამოჯანმრთელდა, სიბერე ოჯახის გვერდით გაატარა.
