თუ ბებია ვახშამს ამზადებს, შეგიძლიათ ვიწრო ჯინსი გაიხადოთ და რაიმე უფრო თავისუფალი ჩაიცვათ. ისე მოხდა, რომ კარგად უნდა დანაყრდეთ, რომ შემდეგ მშიერმა არ ირბინოთ. ტრადიციაა. ასაკოვანმა ხალხმა იცის, რომ მოხდენილი ფორმები ერთია, ხოლო სავსე კუჭი თავდაჯერებულობას გვმატებს. სამწუხაროდ, რაც უფრო წინ მივდივართ, მით უფრო რთულდება.როგორ იყო ადრე? ახალგაზრდა ოჯახი ფულს შოულობდა და ყოველდღიურ პრობლემებზე არ დარდობდა. თუ ბავშვი ყავდათ, სოფელში, ბებიასთან უშვებდნენ. ბებია ცხოვრებასაც ასწავლის, სუფთა ჰაერსაც მიაჩვევს. აი, ახალგაზრდა ორგანიზმის სარგებელი და განვითარება. ამ დროს მშობლები რამდენიმე თეთრს დაზოგავენ.
ბებია კერძებს ამზადებს – ბებია მარგომ სამი ბავშვი გაზარდა. მთელი ცხოვრება სოფელში გაატარა, რამაც მასზე გავლენა მოახდინა. ნელი ცხოვრების წესი, ჩვეული მძიმე შრომა, ნივთებთან მარტივი მოპყრობა. შეეძლო ორი დღე ეტირა ფილმზე, სადაც მთავარი გმირი სიყვარულს კარგავს.მაგრამ თვალსაც არ დაახამხამებს, როცა ქათმის ან ღორის დაკვლის დრო მოდის. ეს ხომ ცხოვრება, იქ – გრძნობები! ერთ დროს ამას მისი შვილებიც ხშირად იყენებდნენ. ცრემლიან ისტორიებს უყვებოდნენ, რომ მოპარული კანფეტის ან სახლში გვიან დაბრუნების გამო სასჯელი არ მიეღოთ.ახლა ბავშვები გაიზარდნენ და ბებია მარგოს ძველ დროზე მხოლოდ მოგონებები დარჩა. პატარა მეურნეობის შენარჩუნებას ცდილობდა. უმცროსი ვაჟი საზღვარგარეთ წავიდა, უფროსი სოფელში დარჩა. სამშობლოში ცხოვრება არ გამოუვიდა და ალკოჰოლზე დამოკიდებული გახდა. „თანამოაზრეები“ იპოვა და მთელ თავისუფალ დროს დიდებულ მომავალზე მონოტონურ საუბრებში ატარებს. კარგია, რომ ცალ–ცალკე ცხოვრობენ. მის ღამის ტირადებს ვერც ერთი ნერვული სისტემა უძლებდა.
მხოლოდ ქალიშვილმა არ უმტყუნა. შვილიშვილით გაახარა. ოღონდ სიძე ძალიან ნერვიულია: სულ საქმე, ბიზნესი აქვს. სტუმრად არ პატიჟებს. ჭორის დონეზე, ახლობლებიც გაურბიან. როცა შვილიშვილი 12 წლის გახდა, სოფელში გაგზავნა გადაწყვიტეს: სიძეს გადაუდებელი საქმე ჰქონდა, ბიზნესი ცოტათი ჩავარდა და მშობლებს ბავშვის მოსავლელად დრო არ რჩებოდათ.პირველი ორი დღე მარის სოფლის ცხოვრება მოწონდა. ყველა ლამაზი ადგილი მოიარა, ფოტოები გადაიღო. მზის ჩასვლა, დიდი მუხა სოფელში, დილის და საღამოს ცა, რამდენიმე ცხენი – ყველაფერი მისი ტელეფონის ობიექტივში მოხვდა და აღფრთოვანებული კლასელების მოწონებები დაიმსახურა. ბებია თავიდან ფიქრობდა, რომ შვილიშვილი ქალაქში ცნობილი ადამიანი იყო, რადგან მუდმივად ვიღაც წერდა ან ურეკავდა.
სოფელი შაქარი არაა – მესამე დღეს გოგონას მოულოდნელად გაახსენდა, რომ სუფთა ჰაერით ვერ დანაყრდები, ხოლო ადგილობრივი დელიკატესები მისი ნაზი ორგანიზმისთვის ზედმეტად უხეშია. კარგი რა ძეხვი, წიწიბურა და კანფეტი „გვირილა“? ახალგაზრდა არსებამ სახლში გამომცხვარი პეროგიც მოზარდი სხეულისთვის არადიეტურად ჩათვალა. მამამ კრუასანებით და ნუშის რძით საუზმობა ასწავლა, ხოლო სადილობისას აუცილებლად უნდა იყოს სალათი და ზღვის პროდუქტი. ზღვის კომბოსტო არ ითვლება, ის საზიზღარია და მისი ჭამა შეუძლებელია.ბებია დაფიქრდა: მის ქალიშვილს ამდენი ჭირვეულობა რომ გამოეჩინა, ჭინჭრის რამდენიმე ტოტით ცემა ან სველი პირსახოცი ნაზ ადგილებში მაშინვე დაამშვიდებდა. ახლა ბავშვებთან ასე მოქცევა არ შეიძლება. შვილიშვილზე ხელს ვერ აწევს. ვერც დაუყვირებს.ამ დროში მარიმ სხვა სირთულეებზე გოდება დაიწყო. ინტერნეტი ნორმალურად აღარ მუშაობდა: ზოგიერთ სოციალურ ქსელში ვერ შედიოდა, ყველაფერი ცუდად მუშაობს. ღვიძლი ბიძის დანახვამ შეაშინა და ბებიასკენ გაიქცა, მაგრამ ნახევარ საათში მის გვერდით ჯდომა და შავ–თეთრი ფილმების ყურება მობეზრდა. სოფელში მეგობრები ვერ იპოვა.ბავშვი მამას ჩივილის წერილებს უგზავნიდა. თითქოს, საშინელ საჭმელს აჭმევენ, სოფელში გასართობი არაფერია. ამინდიც გაფუჭდა, ფოტოები არ გამოდის. ახლახანს საშინელება მოხდა: ბებიას საყვარელმა ქათამმა გოგონას ფეხებში ჩაარტყა. მტკივნეული და საშინელი იყო. კარგია, რომ წვნიანს „არა უშავდა“.
მოულოდნელი ვიზიტი – 1,5 კვირის შემდეგ ბავშვის მამა ჭიშკართან გამოჩნდა. ბავშვის წასაყვანად მოვიდა. ანერვიულებულიყო, ლოყები წითელი, სახე უკმაყოფილო.
– ქალბატონო მარგო, ხომ არ აშიმშილებთ საკუთარ შვილიშვილს? თქვენ გაკეთებულს არ შეჭამს! მარცვლეული და შავი პური? ის ხომ ბავშვია, გესმით?! ნუთუ შოკოლადისთვის ცოტა ფული დაგიტოვეთ? ზრდასრული ქალი ხართ!
– დიტო, დაჯექი. მითხარი, გთხოვე ფული? – ნელი და სერიოზული ხმით უპასუხა ბებიამ. – არა, არ მითხოვია. ჩათვალე, მთელი მაღაზია გამოვზიდე. ყველაფერი საუკეთესო. ძეხვი, გაზიანი სასმელები, ვაფლი, ორცხობილა. თავად შეიხედე მაცივარში. აქ, სხვა არაფერი არაა. ასე რომ, შენი ცოლის დედასთან ასეთი საუბარი არ გაბედო. ახლა, როგორც მამამ მიპასუხე. რატომ არ ასწავლე ქალიშვილს თმის დროულად დავარცხნა, გაკვეთილების მომზადება, წაკითხვა? რატომაა, რომ რაც არ უნდა ვთხოვო, არაფერს ასრულებს ან ძალით აკეთებს? კარტოფილის გათლას არ ვთხოვ, თუმცა ჩემმა ქალიშვილმა მის ასაკში ამის გაკეთება უკვე იცოდა. მარტივ საქმეზე გეუბნები: საკუთარი ფინჯნის გარეცხვა, კბილების გახეხვა შეხსენების გარეშე. ნუთუ ეს ბებიამ უნდა ასწავლოს? კაცის სახეს სიწითლე არ მოშორებია, მაგრამ რაღაც მომენტში დადუმდა. ჯერ აკვნესებულ ქალიშვილს გახედა, შემდეგ სიდედრს და თვალები დახარა. ბავშვს ხელი მოკიდა და მანქანისკენ წასვლა სთხოვა. გოგონა უკვე მანქანის სალონიდან ხედავდა, როგორ ამოიღო მამამ საფულე და ბებიას ფულს სთავაზობდა. ბებია კი უკან გაბრუნდა და სახლისკენ წავიდა. „მაპატიეთ!“ – მოხუცი ქალის უკან ხმა გაისმა.
– კარგი, შვილო, სახლში წავედით. დედამ ქათამი მოამზადა, მალე შევჭამთ. ხვალიდან საშინაო საქმეების გაკეთებას გასწავლით. საერთოდ, სკოლაში ჭრა–კერვის გაკვეთილები არ გაქვთ? ამ საკითხს თავად მივხედავ. ყველაფერ ახალს ერთად ვისწავლით.
მანქანა დაიძრა და ქალაქისკენ გაეშურა. იმ დღიდან დიტო მიხვდა, რომ ახლა მის ცხოვრებაში მთავარია არა სამსახური, არამედ საკუთარი შვილის აღზრდა.
