ცოტა ხნის წინ ბებიისგან შემორჩენილ ძველ ნივთებს ვალაგებდი. ის მოდის ერთგული მიმდევარი იყო. მე ყურადღება გავამახვილე იმაზე, თუ რამდენად ხარისხიანი ქსოვილები იყო მაშინ. მათ დროთა განმავლობაშიც კი არ დაეკარგათ საკუთარი თვისებები და გარეგნობა. როგორი ელეგანტური ლამაზი კაბები და კოსტიუმები ეცვა ბებიაჩემს… ახლა ასეთ რამეს ყველაზე ძვირადღირებულ მაღაზიაშიც კი ვერ ნახავთ.
ბებია ბევრს ყვებოდა მის ცხოვრებაზე სსრკ-ში. ჩვენ ასევე გვაქვს იმდროინდელი მოდის ჟურნალები და თარგები. ბებო თვითონ კერავდა და ქსოვდა. ის ამბობდა, რომ არ მოსწონდა ის, რაც მაღაზიებში იყიდებოდა. ყველაფერი მოსაწყენი და ერთნაირი იყო. რატომღაც საბჭოთა კავშირში ფერების მრავალფეროვნება ძალიან მწირი იყო. ყველაფერი იყო ნაცრისფერი, ყავისფერი ან შავი. ახალგაზრდა გოგონას სურდა ფერადი კაბები და მსუბუქი ბოლოკაბები.
როგორ ხარისხიან ქსოვილებს იყენებდნენ სსრკ-ში
საბედნიეროდ, ქსოვილების მაღაზიებში იყიდებოდა მრავალფეროვანი ქსოვილები. ისინი თანამედროვე ქსოვილებისგან განსხვავებით ბუნებრივი იყო. ჩითი, ბამბა, აბრეშუმი – ყველაფერი ბუნებრივი. ასევე იყო ხელოვნური და სინთეზური ქსოვილები – ვისკოზა, ლავსანი და ელასტანი. შალი ძალიან თბილი იყო და მისგან იკერებოდა ზამთრის კოსტუმები, რომლებიც ძალიან გამძლე იყო. სსრკ-ში თითქმის ყველა ქალმა იცოდა კერვა, ქსოვილები კი შედარებით იაფი იყო. ვინც კერვა არ იცოდა, მკერავებს მიმართავდა. ქალაქის ყველა უბანში არსებობდა მოდის ატელიე, სადაც შეიძლებოდა მამაკაცის კოსტუმის ან სადღესასწაულო კაბის შეკერვა.
ბევრი ახერხებდა უცხოური ჟურნალის „ბურდას” ხელში ჩაგდებას და შემდეგ ქუჩებში სხვადასხვა სტილის ფერადი კაბები ჩნდებოდა. ბევრმა თავად იცოდა თარგის აგება და უნიკალური სამოსის შექმნა. საბჭოთა ქალებს კარგი ფანტაზიის უნარი ჰქონდათ. ნარჩენების შემთხვევაში ქსოვილების შერწყმაც კი იცოდნენ. ტანსაცმელს ბავშვებისთვისაც კერავდნენ. ტანსაცმელს არ ყრიდნენ, ის მრავალი წელი ემსახურებოდა ადამიანებს და მემკვიდრეობით გადაეცემოდა. ეს იმიტომ, რომ ქსოვილი იყო მაღალი ხარისხის და ფერები არ ხუნდებოდა.
და როგორი იყო ნაქსოვი სვიტერებისა და ჟილეტების ნიმუშები? ვინც ბევრი საქსოვი ძაფის შოვნას აპირებდა, პალტოსაც კი ქსოვდა. ძალიან ლამაზი და ელეგანტური გამოდიოდა. ქალები ყველგან ახერხებდნენ ქსოვას – საზოგადოებრივ ტრანსპორტში მგზავრობისას, სანაპიროზე და სამსახურში შესვენების დროს. ჩანთაში ყოველთვის ჰქონდათ დაწყებული სვიტერი ქმრის ან შვილებისთვის. მამაკაცები ასევე ყოველთვის ელეგანტურად გამოიყურებოდნენ კოსტიუმებში ან შარვლებში და სვიტერებში.
ადრე თითქმის ყველამ იცოდა კერვა და ქსოვა
პრობლემა მხოლოდ საცვლებს ეხებოდა. რატომღაც, ამ გარდერობის ნივთს სსრკ-ში სათანადო ყურადღება არ ეთმობოდა. მაგრამ ის საერთო იმიჯის ძალიან მნიშვნელოვანი ელემენტია. განსაკუთრებით აფასებდნენ მკერავებს, რომლებმაც იცოდნენ სწორი ფორმის არჩევა და შესანიშნავი ბიუსტჰალტერის შეკერვა. საბჭოთა ქალებს თავად უწევდათ წინდების და კოლგოტების ქსოვა. კაპრონის კოლგოტები გაცილებით გვიან გაჩნდა და არც ისე ადვილი იყო მათი შოვნა. უზარმაზარ რიგში უწევდათ ლოდინი მინიმუმ ერთი წყვილის საყიდლად. ასეთ კოლგოტებს განსაკუთრებული შემთხვევებისთვის ინახავდნენ და თვალის წასვლის შემთხვევაში საგულდაგულოდ კერავდნენ.
მაღაზიებში ბავშვთა ტანსაცმლის მხრივაც არსებობდა გარკვეული პრობლემები. მაგრამ მოხერხებული ქალები აქაც პოულობდნენ გამოსავალს. უწევდათ რაღაცის გადაკეთება, ქსოვილის ყიდვა – შვილისთვის ლამაზი კაბის ან შორტის შესაკერად. იყიდებოდა ცალკე წიგნები საბავშვო მოდელებით და ნიმუშებით. ეს წიგნი ძალიან ღირებული იყო და მას ხშირად ბევრი დედა იყენებდა. ბავშვებმა აკვნიდან იცოდნენ, რა იყო მაღალი ხარისხის ქსოვილი – ნატურალური ფლანელი და ჩითი.
შეგვიძლია ბევრი ვისაუბროთ იმაზე, თუ როგორ იყო ცხოვრება საბჭოთა კავშირში, მაგრამ ის, რომ მაშინ ხალხი იმედს არ კარგავდა და ყოველთვის პოულობდა გამოსავალს ნებისმიერი სიტუაციიდან, ფაქტია. მაშინ საგნების მიმართ ფრთხილი დამოკიდებულება იყო და არ იყო ისეთი ქაოსი, როგორიც ახლანდელ თაობაში.
