ინტერნეტში ნამდვილად არ არსებობს პრობლემა გასართობ კონტენტთან დაკავშირებით. ახალი ამბები, ჭორები, საინტერესო ისტორიები ადამიანების ცხოვრებიდან – ყველაფერია, რადგან თავად ინტერნეტის მომხმარებლები მუდმივად გვთავაზობენ უფრო და უფრო ახალ მაგალითებს საკუთარი გამოცდილებიდან. აქ არაფრის დამალვა არ არის საჭირო, რადგან ანონიმურად რჩები. პირველ რიგში, შეგიძლია ამის შედეგად სულიერი შვება იგრძნო. და მეორეც, მიიღო პრაქტიკული რჩევები, რომლებიც ნამდვილად დაგეხმარება.
მაგალითად, დღეს ჩვენმა ერთ-ერთმა მკითხველმა გადაწყვიტა მისი კონკრეტული შემთხვევის გაზიარება. არა იმისთვის, რომ უფრო მეტ ადამიანს შეეტყო მისი მდგომარეობის შესახებ, არამედ იმიტომ, რომ მას ეს ამბავი მხიარულ ისტორიად მიაჩნია. არც ჩვენ ვყოფილვართ წინააღმდეგი. არაფერია იმაზე სასიამოვნო, ვიდრე ჩვენი გამომწერებისთვის ხელის შეწყობა, გაუზიარონ საკუთარი ემოციები სხვა ადამიანებს.
საინტერესო ისტორიები ადამიანთა ცხოვრებიდან
მოგესალმებით ყველას, დროს არ დავკარგავ, რადგან მინდა გაგიზიაროთ ჩემი ბოლოდროინდელი მცირე „გამარჯვება” ოჯახურ კამათში. საერთოდ, მე და ჩემი მეუღლე კონფლიქტური ადამიანები არ ვართ, მეგობრული ოჯახი ვართ. გვყავს პატარა ქალიშვილი. თუმცა ხანდახან მაინც მიწევს საკუთარი აზრის დაცვა. ყველამ იცით, რამდენად ჯიუტები შეიძლება იყვნენ მამაკაცები, ამიტომ ქალებმა ინიციატივა საკუთარ ხელში უნდა აიღონ. სხვა გამოსავალი არ არსებობს.
სოციალური ქსელებისა და ფორუმებზე კომენტარების წყალობით, მე უკვე ვიცი, როგორ შევეწინააღმდეგო ტიპურ მამაკაცურ პრეტენზიებს. მაგალითად, როდესაც ის ამბობს, რომ: „მინდა, რომ დედაჩემის მსგავსად გემრიელ საჭმელს ამზადებდე“, ქალს ყოველთვის შეუძლია უპასუხოს, რომ მასაც სურს, რომ მისმა ქმარმა იმდენივე გამოიმუშაოს, რამდენსაც მამამისი. რა თქმა უნდა, ყველაფერი ცვალებადია. თუმცა ქმარს დაუფიქრებლად და მკაცრად არ უნდა უპასუხოთ. უბრალოდ მან უნდა გააცნობიეროს, რომ მას ასევე აქვს გარკვეული პასუხისმგებლობა თქვენს წინაშე.
ერთხელ, შვებულებაში ყოფნისას ასეთი ისტორია შემემთხვა. მე და გიორგი სანაპიროზე ვსეირნობდით. მაშინ წონა ოდნავ მომატებული მქონდა, ამას თვითონაც ვგრძნობდი. მან გადაწყვიტა, რომ ამაზე ხუმრობით მიეთითებინა ჩემთვის. მან ერთ ახალგაზრდა ლამაზმანზე მიმითითა და მკითხა, შეიძლებოდა თუ არა მასთან წასვლა, რათა მას ზურგზე კრემი წაესვა მისთვის. მე ამ დროს ხელებზე გამდნარი ნაყინი ჩამომდიოდა. ჩემს ადგილას სხვა მაშინე გაბრაზდებოდა. ვიცი, ადრე მეც ასე ვიყავი.
მაგრამ მე, პირიქით, ვუთხარი, რომ, რა თქმა უნდა, ამას არავინ უკრძალავს. მაგრამ ჩემს ზურგსაც სჭირდება ცოტა მასაჟი. ასე რომ, იმ ლამაზმანის მეგობარმაც უნდა გააკეთოს ეს. და ფაქტიურად ერთი წამის შემდეგ, ვიღაც გამვლელმა სიმპათიურმა ბიჭმა შეგნებულად გამოიშვირა ხელი ჩვენი მიმართულებით და ხმამაღლა დაიყვირა, რომ მას კრემის ტუბი ჰქონდა. გასაგებია, რომ მან გაიგო ჩვენი საუბარი. უნდა გენახათ ჩემი ქმრის სახის გამომეტყველება, ჰა ჰა!
ახლა კი საქმეზე გადავიდეთ. ბავშვობა 4 შვილიან ღარიბ ოჯახში გავატარე. რა თქმა უნდა, ხშირად გვქონდა შემთხვევები, როცა უმცროს ბავშვებს უფროსების სამოსი გვეცვა და სახლი მასში მცხოვრებთა სიმრავლის გამო „გუგუნებდა“. მაშინ ჩემი ყველაზე დიდი ოცნება იყო ცალკე კუთხე, სადაც სრულ სიჩუმესა და სიმშვიდეში ვიქნებოდი. ვფიქრობ, ბევრი გამიგებს. ხანდახან თავს ვიჭერ იმ აზრზეც, რომ ერთ დროს გიორგისთან საცხოვრებლად ნაწილობრივ სწორედ გარემოს შეცვლის გამო გადავედი.
ახლახან ჩვენი ქალიშვილის ოთახს ვალაგებდი და გავიფიქრე, რომ დრო იყო როგორმე შემეცვალა ინტერიერი. კედლებზე მულტფილმები, რა თქმა უნდა, შესანიშნავია, მაგრამ ანა უკვე 6 წლისაა. ის ახლა სულ სხვა მულტფილმებს უყურებს. და იმ მომენტში ისიც გავიფიქრე, რომ ცხოვრებაში არასდროს მქონია საკუთარი ოთახი. საერთოდ.
ჩვენ გვაქვს სამოთახიანი ბინა. მე და ჩემი მეუღლის საძინებელი, ჩვენი ქალიშვილის ოთახი და მისაღები ოთახი. მაგრამ გეხვეწებით, რომელ სტუმრებზეა საუბარი, როდესაც ოჯახში ბავშვია? ჩვენთან თითქმის არავინ მოდის, ამიტომ ბინის ეს ნაწილი უმეტესად ცარიელია. ხანდახან ძილის წინ ფილმს ვრთავთ. ვიფიქრე, ხომ არ გადაგვექცია არასაჭირო მისაღები ოთახი ჩემს პირად საძინებლად? სადაც ხანდახან დავტკბებოდი სიმარტოვით, როცა შენგან არავის არაფერი უნდა?!
შესანიშნავი იდეაა! მაგრამ არა ჩემი ქმრისთვის. მან მაშინვე დაიწყო ძალიან ძლიერი წინააღმდეგობის გაწევა. ნაწყენივით იქცეოდა. ჩიოდა, რომ ცოლ-ქმარს ერთ საწოლში უნდა ეძინოს და არ აქვს მნიშვნელობა, რომ მსოფლიოში უამრავი ადამიანია, ვისაც ერთმანეთი უყვარს, მაგრამ მათ წლების განმავლობაში სხვადასხვა ოთახში სძინავთ, რითაც სიამოვნებას ღებულობენ. ჩვენ ვსაუბრობთ მორალურ და ფიზიკურ დასვენებაზე და არა რაიმე სისულელეზე. და ჩემი ნივთები საბოლოოდ იქნება იქ, სადაც ჩემთვის მოსახერხებელი იქნება.
მე და გიორგი ამაზე ძალიან დიდხანს ვკამათობდით. ვერც ერთი ვერ ვთმობდით და უბრალოდ, იმ შეთანხმებამდე მივედით, რომ ის იყიდიდა სპეციალურ ხვრინვის საწინააღმდეგო მოწყობილობას, თუ ეს ასე მაღიზიანებდა. სიცილით დავთანხმდი, რადგან ვიცი, რომ ჩემი ქმარი საერთოდ არ ხვრინავს, მაგრამ მზად იყო ასეთ დათმობებზე წასულიყო, რათა მე მის გვერდით დავრჩენილიყავი. ბოლოს კი ერთი უბრალო, მაგრამ არც ისე აშკარა არგუმენტი მომივიდა თავში. „გიორგი, თუ მე მექნება საკუთარი ოთახი, ეს ნიშნავს, რომ შენც ავტომატურად გექნება შენი საკუთარი ოთახი!“
გიორგი დაფიქრდა. სახეზე შევატყე, რომ ეს აზრი მოეწონა, ამიტომ ცოტა ხანს ვაცადე. ნახევარი საათის შემდეგ, არც ისე ხალისიანად, მაგრამ მაინც დამეთანხმა. ახლა უკვე თითოეულს საკუთარი ოთახი გვაქვს. და ეს ისეთი ამაღელვებელი იყო, თითქოს ბავშვობაში დავბრუნდი, მაგრამ ზრდასრული ადამიანის ყველა უპირატესობითა და სარგებლით.
ბუნებრივია, რეალურად ჩვენი „პირადი“ ოთახები კვლავ საერთო სარგებლობაშია. მე და ჩემს ქმარს, ყველაზე ხშირად, ჩვენს ძველ საწოლზე გვძინავს. მაგრამ ეს არ არის მთავარი. მთავარი ის არის, რომ მე შევძელი მიზნის მიღწევა მცირეოდენი დაჟინებით და ჩემი სიტყვების დასაცავად ძლიერი არგუმენტების წარმოდგენით. შედეგი სრულიად მაკმაყოფილებს. ძალიან მაგარია, როცა ზრდასრული ადამიანები, რომლებსაც ერთმანეთი უყვართ, ხმაურისა და კრიტიკის გარეშე აღწევენ საერთო ნიშნულს. ეს ძალიან მიყვარს!
