ალბათ სამსახურში ყველას ჰყოლია ასეთი თანამშრომელი, ან სკოლაში ჰყოლია კლასელი, ან მეგობარი ბიჭი თუ გოგო ეზოში, არ აქვს მნიშვნელობა. ადამიანი, რომელიც ხელიდან არ უშვებდა შესაძლებლობას გამოეჩინა საკუთარი უპირატესობა სხვებთან. იქნებოდა ეს ფინანსური მდგომარეობა თუ სპორტული ან სამეცნიერო მიღწევები. სიმაღლე თუ გარეგნობა – ასეთ ეგოისტებს ყველა იცნობს. მათთან მეგობრობა ან თუნდაც ამხანაგობა ნიშნავს ყოველთვის იყოს მეორე ან თუნდაც მესამე ადგილზე.
ურთიერთობებში, ფაქტობრივად, ყველაფერი ზუსტად იგივენაირადაა. საკუთარ თავზე შეყვარებული ნარცისები მზად არიან საათობით ისაუბრონ თავიანთ გამოგონილ უნაკლობაზე. უბრალოდ წარმოიდგინეთ, რაზე არიან წამსვლელნი, როცა მათ სიტყვებში ნამდვილად არის გარკვეული სიმართლე! და ვაი მას, ვინც გაბედავს მათ სიტყვებში თუნდაც ოდნავი ეჭვი შეტანას! ამას მაშინვე მოჰყვება წყენა, ისტერიკა, ბრაზი და მრისხანება. ასეთი ხასიათი ნამდვილად არსებობს.
უპირატესობა სხვებზე
როდესაც დავორსულდი, ლაშამ კატეგორიული უარი განაცხადა მამობრივ პასუხისმგებლობაზე. თუმცა, ალბათ, მაშინ შეიძლებოდა მისი გაგება. 25 წლის, კარგი სამსახური, სამსახურში პერსპექტიული პოზიცია, შორს მიმავალი გეგმები. და მე, ჩემი ამბით ბავშვის შესახებ. ქორწილამდე, ნაპირზე ყველაფერი განვიხილეთ. არ უნდა გვეჩქარა, ფული და გამოცდილება უნდა დაგვეგროვებინა. მერე კი, ალბათ… მე ძალიან შეშინებული ვიყავი და ძალიან მჭირდებოდა ქმრის მხარდაჭერა.
მადლობა ღმერთს, დროთა განმავლობაში ყველაფერი მოგვარდა. ჯანმრთელი, ლამაზი გოგონა შემეძინა. ნინი დავარქვით. ბედნიერი იყო ლაშაც, თუმცა იმ დროს უჭირდა: ბევრს მუშაობდა და ერთდროულად რამდენიმე პროექტზე იყო პასუხისმგებელი. ამიტომ სულ განერვიულებული და გაღიზიანებული დადიოდა. ყველაფერი მესმოდა, პირველად გახდა მამა და ეს მარტივი არ არის. ამიტომ ყველას მოთმინება უნდა მოგვეკრიბა და მთელი ძალებით გვეცადა თავის შეკავება.
მეგონა, რომ ქალიშვილის დაბადება მე და ჩემს ქმარს დაგვაახლოებდა, მაგრამ სინამდვილეში ყველაფერი ცოტა სხვაგვარად გამოვიდა. როგორც ჩანს, ლაშამ გადაწყვიტა, რომ მისი ვალი მქონდა, რადგან გადავწყვიტე, ორსულობა არ შემეწყვიტა. ის ბავშვთან ძალიან მცირე დროს ატარებდა და არც სახლის საქმეებში მეხმარებოდა. უბრალოდ სულ სამსახურში იყო და როცა მოდიოდა, შეეძლო პრეტენზია გამოეთქვა, რომ სახლი დასალაგებელი იყო ან კერძი დამწვარი. სამწუხაროდ, ასეთი შემთხვევები იშვიათი არ იყო.
მერე კი, როცა ნინი გაიზარდა და ჩემი ქმრის ხელფასი აღარ გვყოფნიდა, გადავწყვიტე ცოტა ხნით საზღვარგარეთ წავსულიყავი. ოფიციალურად – დეიდის მოსანახულებლად ფრანკფურტში. არაოფიციალურად – ფულის საშოვნელად. ვფიქრობ, ყველას ყველაფერი ესმოდა, მაგრამ ნაცნობებისთვის ან უბრალოდ ცნობისმოყვარე შორეული ნათესავებისთვის არ მინდოდა ყველა დეტალის განდობა. მგონი გესმით ჩემი. არ მინდოდა, რომ მათ საკუთარი უპირატესობა ეჩვენებინათ. ჩემი ქმარი სახლში იყო ნინისთან ერთად. მე კი ენას დაჩქარებული პროგრამით ვსწავლობდი და თან საბუთებს ვაგროვებდი.
ფრენამდე რამდენიმე დღით ადრე ჩემმა ქმარმა სერიოზული პირადი საუბრისთვის მიხმო. როგორც გაირკვა, მას იმის თქმა უნდოდა, რომ ჩვენი განშორების დროს, „შეგვეძლო ჩვენი ურთიერთობის ფარგლები ოდნავ გაგვეფართოებინა, ოღონდ მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ რომელიმე ჩვენგანი წინააღმდეგი არ იქნებოდა“. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, კარტ ბლანში ღალატისთვის, ფიზიკური ღალატისთვის. არ გეტყვით როგორ, მაგრამ ქმარმა დამარწმუნა, რომ ასე ორივესთვის უკეთესი იქნებოდა და ბოლოს დავთანხმდი.
ოთხი წელი საკმაოდ სწრაფად გაფრინდა. ვმუშაობდი, ჩემი ქალიშვილი გაიზარდა. ქმარს თითქოს თავიდან შევუყვარდი. ვიდეოზარის დროს ბევრს ხუმრობდა, იცინოდა და მეფლირტავებოდა კიდეც. თითქოს სხვა ადამიანი იყო. არა, უფრო სწორად, თითქოს უცებ ლაშა გაახალგაზრდავდა და მე მისთვის ისევ საინტერესო გავხდი. არა როგორც მისი შვილის დედა, არამედ გოგონა, რომელთანაც ჯერ არაფერი ჰქონდა. მას აინტერესებდა საუბრის ყველა თემა, გამონაკლისის გარეშე.
ბუნებრივია, მაინტერესებდა, როგორი იყო ჩვენი შეთანხმების პირობები. ჰყავდა ვინმე ქალი ან თუ ძებნის პროცესში იყო? რადგან, გულწრფელად გეტყვით, უბრალოდ შეუძლებელი იყო არ შემემჩნია საკუთარი მეუღლის ჩაცმის ახალი სტილი, მისი განწყობა და იუმორის გრძნობის დაბრუნება. მამაკაცები ხშირად არ იცვლებიან, განსაკუთრებით სასიკეთო მხარეს. და ლაშას შეიძლება ეწოდოს უფრო მეტად კონსერვატორი. მას არ უყვარდა ცვლილებები, ამიტომ მისი გარდასახვა ორმაგად უცნაური იყო.
მისი თქმით, ის ნანობდა კიდეც, რომ ასეთი სულელური აზრი მოუვიდა მაშინ თავში. არა, არავითარი ქალი. არასოდეს ჰყოფნიდა დრო, ზოგჯერ ძილისთვისაც კი. ქალიშვილი იზრდება, სამსახურში უამრავი საზრუნავი აქვს, მაგრამ სასიამოვნო. ჩემს არ ყოფნაში, ჩემი ქმარი ორჯერ დააწინაურეს. ვერ ვიტყვი, რომ შემოსავალი გაეზარდა, მაგრამ ჩვენს რთულ პერიოდში, სამსახურში ნებისმიერი დადებითი სიახლე უკვე კარგია.
ახლა სახლში ვარ ოჯახთან ერთად და ძალიან ბედნიერი ვარ ამით. რა თქმა უნდა, სპორტდარბაზისთვის არ მქონია დრო და არც ფიზიკური ძალა. ვაღიარებ, სამუშაო ბევრი იყო. და ჩემთვის, მარადიული დიასახლისისთვის, ძალიან რთული იყო შეგუება. მაგრამ მე მოვახერხე და ახლა ბევრი სასიამოვნო რამის იმედი მაქვს. პირველ რიგში, რა თქმა უნდა, ჩვენ ყველანი გავემგზავრებით დასასვენებლად. სადმე, სადაც სითბო, სისუფთავე და მზეა. შემდეგ გავაკეთებთ რემონტს და იქნებ მანქანაც ვიყიდოთ. რას უნდა ველოდოთ? ჩვენ ერთი სიცოცხლე გვაქვს. შეგვიძლია გამოიყენოთ საკუთარი უპირატესობა სხვებზე.
მიხარია კიდეც, რომ ჩვენს ოჯახში ყველაფერი ასე კარგად წარიმართა. ჩემი ქმარი სამსახურში შესანიშნავად გრძნობს თავს. ჩემი ქალიშვილი კარგი შეფასებებით მახარებს და ზოგადად კარგი გოგოა. ჭკვიანი ბავშვია, ჩემი შიში ამ მომენტთან დაკავშირებით არ გამართლდა და ეს მშვენიერია. რაც შემეხება მე, ვფიქრობ, რომ ჩემი ორი რომანი არავის უნდა აწუხებდეს. ეს დაუვიწყარი იყო და ჩემი საიდუმლო ჩემთან ერთად მოკვდება. მაგრამ მე ეს ნამდვილად მჭირდებოდა.
სასაცილოა, მაგრამ ლაშამ არც კი მკითხა ჩვენი შეთანხმების ჩემი ნაწილის შესახებ. როგორც ჩანს, ვერც კი წარმოიდგენდა, რომ მსგავსი რამ შემეძლებოდა. მით უკეთესი. ქორწინება ემყარება ურთიერთნდობას. ახლა მე ვენდობი ჩემს ქმარს, ის ფაქტიურად სულ ჩემს ირგვლივ ტრიალებს. და მასაც შეუძლია მენდოს, ახლა უკვე ყველაფერი წარსულშია. ზოგიერთი საიდუმლო კულისებში უნდა დარჩეს. ასე ყველასთვის უკეთესი იქნება, მით უმეტეს, თუ სასწორზე ჩვენი ბედნიერი და მეგობრული ოჯახის მომავალია.
