ერთმა ინციდენტმა მასწავლა, თუ როგორ უნდა მიუჩინო ადამიანს საკუთარი ადგილი, რაც მთელი ცხოვრების მანძილზე დამამახსოვრდება. ეს ამბავი მაშინ გადამხდა თავს, როცა უნივერსიტეტის პირველ კურსზე ვსწავლობდი. გამოცდის ჩაბარების შემდეგ სახლში დავბრუნდი, ჩვენს ქალაქში. შაბათ-კვირას მე და ჩემმა უმცროსმა დამ გადავწყვიტეთ წავსულიყავით ბებიასთან, რომელიც მეზობელ სოფელში ცხოვრობდა. ავტობუსი ყოველ ერთ საათში დადიოდა და იქ გამგზავრება არანაირ პრობლემას არ წარმოადგენდა.
ჩემი და 6 წლის იყო, მაგრამ მაღალი ბავშვი იყო. მთელი გზა კალთაში ვერ ჩავისვამდი, ამიტომ ცალკე ბილეთი ვუყიდე. რა თქმა უნდა, ბებიასთან ხელცარიელი ვერ მივიდოდი. მაღაზიაში შევედით და სხვადასხვა ტკბილეული ვიყიდეთ. პარკი საკმაოდ მოცულობითი აღმოჩნდა. როცა ავტობუსში ჩავჯექით, მან მთელი ადგილი დაიკავა ჩვენს ფეხებთან.
როგორ მივუჩინოთ ადამიანს საკუთარი ადგილი, თუ ის უხეშად იქცევა
ბებიაჩემი სოფლის დასაწყისში ცხოვრობდა, ამიტომ ყოველთვის ავტობუსში წინა ადგილების ბილეთებს ვყიდულობდით. იმისათვის, რომ მოგვიანებით ჩასვლა გაადვილებულიყო და ჩვენი ჩანთებით სხვა მგზავრები არ შეგვეწუხებინა. ავტობუსი უკვე ქალაქის საზღვარს უახლოვდებოდა, როცა გზის პირას გამოჩნდა ქალი, უზარმაზარი ჩანთით. მძღოლმა ავტობუსი გააჩერა და ქალს ჩანთის ამოტანაში დაეხმარა. მაშინვე უცნაურად მომეჩვენა ის, რომ მან მძღოლს დახმარებისთვის მადლობაც კი არ გადაუხადა. მაგრამ ვინ იცოდა, რომ თავგადასავლები ამით არ დასრულებულა.
ავტობუსის თითქმის ბოლოში კიდევ ორი ცარიელი ადგილი იყო. ყველა მგზავრი უკვე მოთავსებული იყო თავის ადგილებზე და ერთსაათიანი მგზავრობისთვის ემზადებოდა. ზოგს ყურსასმენები ეკეთა, ზოგს უკვე ეძინა. მე და ჩემი და ჩუმად ვსაუბრობდით. ის მიყვებოდა, როგორ ჩაიარა სკოლაში მისმა პირველმა წელმა. მაშინვე ვერც კი შევამჩნიე, რომ ქალი წვიმის დიდი ღრუბელივით დაგვადგა თავს. „აიყვანე შენი ქალიშვილი ხელში და ადგილი დამითმე”, – მიბრძანა ქალმა და თვალი თვალში გამიყარა. ასეთმა მბრძანებლურმა ტონმა მეტყველების უნარი წამართვა.
„მაპატიეთ, მაგრამ სპეციალურად ვიყიდე ჩემი დისთვის ცალკე ბილეთი, რომ ორივეს კომფორტულად გვემგზავრა“, – ვუპასუხე უხეშ ქალს, როცა მეტყველების უნარი დამიბრუნდა. მაგრამ ქალმა თითქოს არც გაიგო, რა ვუთხარი. სხვათა შორის, მორცხვი ადამიანი არ ვარ, მაგრამ ჩემი უმცროსი დის წინაშე ჩხუბში ჩართვა ნამდვილად არ მინდოდა. მთელი სხეულით მომეკრა, მის თვალებში კი საშინელ ბრაზს დაინახავდით. ჩვენს ოჯახში არ არის მიღებული მბრძანებლური ტონით საუბარი. ჩემს დას უბრალოდ არ ესმოდა რა ხდებოდა. „ავტობუსის ბოლოში თავისუფალი ადგილებია, ჩვენ კი სოფლის დასაწყისში უნდა ჩამოვიდეთ”, – განვაგრძე იმის იმედით, რომ ქალი შეგვეშვებოდა.
უსიამოვნო სიტუაცია ავტობუსში
მაგრამ უხეში ქალი არსად წასულა, ისევ თავზე გვადგა და ხმამაღლა სუნთქავდა. დანარჩენ მგზავრებს ამ სცენაში მონაწილეობა არ მიუღიათ. მივხვდი, რომ უფრო დაჟინებული ტონით უნდა გამეცა პასუხი, თუმცა მშობლები ყოველთვის მასწავლიდნენ უფროსებთან თავაზიანობას. „თუ გინდათ, ჩანთა აქ დატოვეთ. ის არ შეგვაწუხებს“. ველოდი, რომ ქალი ცარიელ სკამებს დაინახავდა და დაჯდებოდა. „ადგილები ვნახე, მაგრამ დიდი გზა მაქვს გასავლელი, თქვენ კი შეგიძლიათ გაიწიოთ“, – მითხრა ქალმა მბრძანებლური ტონით. ასეთი სითავხედის ატანა ვეღარ შევძელი.
ავტობუსი სოფლის გზაზე გავიდა და ყველა ორმოზე ხტებოდა. ქალი მასთან ერთად ზევით-ქვევით ხტუნავდა, მაგრამ ბოლოში გადასვლაზე უარს ამბობდა. ზოგიერთი მგზავრი უკვე დიდი ინტერესით ადევნებდა თვალს ჩვენს დიალოგს. მოპირდაპირედ მჯდომმა კაცმა ვერ გაუძლო და ქალს სთხოვა გაევლო და არ გადაეკეტა გადასასვლელი. მას კიდევ რამდენიმე მგზავრი შეუერთდა და ავტობუსში ნამდვილი აურზაური დაიწყო. ქალმა ერთი ამოსუნთქვით მოახერხა ყველასთვის პასუხის გაცემა. შემდეგ კი ავტობუსმა უცებ დაამუხრუჭა.
ქალის ჩანთა თავისით დაიძრა წინ გასასვლელისკენ. მძღოლი ადგილიდან ადგა, კარი გააღო და ჩანთა გარეთ გაიტანა. შემდეგ მან ქალს ავტობუსის დატოვება სთხოვა და მგზავრობის საფასური დაუბრუნა. ქალმა მწველი მზერით შეხედა, მაგრამ უსიტყვოდ დატოვა ავტობუსი. ავტობუსის კარი დაიხურა და გზა გავაგრძელეთ. სალონში სიჩუმე სუფევდა. პროცესის თითოეული მონაწილე ფიქრობდა ამ სიტუაციაზე. მძღოლმა ხმამაღლა თქვა, რომ ყველას გაეგო: „ის ყოველ კვირას მგზავრობს თავისი უზარმაზარი ჩანთით და ყოველთვის პოულობს მსხვერპლს, რომელთანაც ჩხუბი შეიძლება. მე მას აღარასდროს ამოვუშვებ ჩემს ავტობუსში, უფროსობასთან მიჩივლოს“.
ამ სიტუაციამ მასწავლა, რომ არასდროს არ უნდა მისცე ვინმეს უფლება, რომ გეუხეშოს. ნებისმიერ სიტუაციაში, ძალიან მნიშვნელოვანია, რა ტონით მიმართავთ სხვა ადამიანს. და კიდევ არიან ადამიანები, რომლებიც ყოველთვის იპოვიან ვინმესთან ჩხუბის მიზეზს. მათ უბრალოდ უარყოფითი ენერგია სჭირდებათ. ავტობუსიდან ჩამოსვლისას მე და ჩემმა დამ მძღოლს მადლობა გადავუხადეთ და მეტი ადეკვატური მგზავრები ვუსურვეთ. მან გაგვიღიმა და გვითხრა: „ყოველთვის დაიცავით საკუთარი საზღვრები. არავის აქვს უფლება რაიმეზე მიგითითოთ, როდესაც იცით, რომ სწორად მოიქეცით“.
