მე და ჩემი მეუღლე 6 წელია ერთად ვართ, 3 წელია რაც ქორწინებაში ვიმყოფებით. ჩემს გაცნობამდე უკვე იყო დაქორწინებული და მისი ქალიშვილი ახლა 9 წლისაა. ერთმანეთი რომ გავიცანით, უკვე განქორწინებული იყო. სანამ მისი ქალიშვილი პატარა იყო, ჩემთან ძალიან კარგი ურთიერთობა ჰქონდა. მე მას ყოველთვის ვეხმარებოდი. ის მეუბნებოდა, რომ მეგობარივით ვუყვარდი. კომუნიკაცია მშვიდი და მეგობრული იყო. ახლა ვხედავ იმ ცვლილებებს, რომლებიც მასში ხდება. დაახლოებით ერთი წელია, რაც ასეა.
როდესაც ჩემი ქმარი სახლში არ იყო, ის მომიახლოვდა და მითხრა: „დედამ თქვა, რომ შენ და მამა ზაფხულში დასასვენებლად იყავით და ამიტომ არ მიყიდეთ ახალი ტელეფონი. სხვა დროს მითხრა: „დედამ თქვა, რომ მამამ შენ გიყიდა მანქანა და ამიტომ არ მიყიდა მე არაფერი და არც მიყიდის უახლოეს მომავალში“. მანქანა, რომელიც მან ახსენა, მე თვითონ ვიყიდე ჩემთვის. იმ მომენტში ჩვენ ჯერ არ ვიყავით დაქორწინებულები.
უამრავი მსგავსი ფრაზების თქმა დაიწყო მან ძალიან ხშირად. მე ვიცი, რომ ქმრის ყოფილმა მეუღლემ სთხოვა ქალიშვილს, მოესმინა, როცა მე და ჩემი ქმარი ვკამათობდით და ეს მისთვის გადაეცა. ხანდახან, როცა ვგრძნობ, რომ გოგონას ძალიან სურს ჩემთვის ტკივილის მიყენება, ის მეუბნება: „დედა მპირდება, რომ ის და მამა მაინც ერთად იქნებიან“. ქმარს ამის შესახებ ვუთხარი, მაგრამ არ მინდოდა ძალიან შემეწუხებინა, რადგან თვითონ ეჭვიანობის მიზეზს არ მაძლევს. ცოტა ხნის წინ კი, საკუთარი თვალებით დაინახა, რომ მისი ქალიშვილი ჩემს წინააღმდეგ არის განწყობილი. მას ჯერ-ჯერობით არ ესმის, როგორ მოიქცეს. ჩვენ ჩემი მეუღლის ბინაში ვცხოვრობთ. ბავშვის სახლში არ მიღება, შეუძლებელია.
ქმარი ხშირად ურთიერთობს ქალიშვილთან, ჩართულია მის ცხოვრებაში და საკმაოდ კარგად ზრუნავს მასზე. იგივე ურთიერთობის გასაგრძელებლად, მნიშვნელოვანია რაიმე სახის კომპრომისის პოვნა. ჩემი ქმარი თითქოს ცდილობს გოგონაში დადებითი ემოციების გამოღვიძებას, მაგრამ ჯერჯერობით შედეგი არ არის.
ხანდახან შეგნებულად გავდივარ სახლიდან, როცა ის მოდის. მაგრამ მისი ქალიშვილი ხშირად რჩება ჩვენთან ღამით, მე არ შემიძლია, რომ ყოველთვის სხვაგან ვიყო. მას ხშირად მოჰყავს ის ჩვენთან სამუშაო დღეებში და მე სამსახურის შემდეგ ყოველთვის არ მაქვს შესაძლებლობა ან სურვილი სადმე წავიდე, რომ ნაკლებად შევუშალო ხელი. სამსახურში ვიღლები, მინდა სახლში დროულად დაბრუნება და დასვენება.
ორიოდე თვის წინ ჩემი ქმარი და ქალიშვილი სეირნობდნენ და მათი საუბარი განქორწინებას შეეხო. მან ფრთხილად შეახსენა ქალიშვილს, რომ დედამ სხვა მამაკაცთან ცხოვრება არჩია და სწორედ ეს იყო ამ გადაწყვეტილების მიღების მიზეზი. ქალიშვილმა მას საყვედურით უპასუხა: „მაგრამ შენც მაშინვე დაქორწინდი. თავისუფალი რომ ყოფილიყავი, შენ და დედა ისევ ერთად იქნებოდით“. ჩემი ქმარი პრაქტიკულად არ ურთიერთობს ყოფილ მეუღლესთან, ახლა ცდილობს ყველაფერი პირდაპირ ქალიშვილთან მოაგვაროს და აუხსნას სიტუაცია. ყოფილ მეუღლესთან ამაზე ლაპარაკს აზრი არ აქვს.
არ ვიცი, როგორ მოვაგვარო ეს სიტუაცია. განქორწინება, არ მინდა, მე და ჩემს ქმარს შესანიშნავი ურთიერთობა გვაქვს. მსურს, მოვაგვარო მისი ქალიშვილის და მისი ჩემს მიმართ დამოკიდებულების საკითხი.
