რისთვის გვჭირდება ოჯახი თანამედროვე სამყაროში, სადაც სწრაფი შეხვედრები არსებობს და თავისუფალი ცხოვრება წარმატებული მამაკაცის სიმბოლოდ იქცა? სტატისტიკის მიხედვით, წყვილების ნახევარი უკვე ქორწინების პირველი წლის შემდეგ შორდება. ვივიენის დღევანდელი ისტორიის გმირი ცდილობს გადაჭრას რთული ამოცანა: რატომ არ დაინდო ბედმა მისი ოჯახი და ვინ არის ამაში დამნაშავე.
რისთვის არის საჭირო ოჯახი?
ქორწილის დღეს დედაჩემმა პირველად იტირა ხმამაღლა, რაც თავი მახსოვს. ის საკუთარ თავს არ ჰგავდა, უკან დამყვებოდა და მეხვეწებოდა, რომ ივანეს ცოლად არ გავყოლოდი. „ნათია, ეს კაცი ბოლოს მოგიღებს. მე ის კარგად გავიცანი! გევედრები, ძვირფასო, გონს მოდი!“, – გამუდმებით ამას მიმეორებდა.
მე ვერაფერმა დამარწმუნა. ახალგაზრდა აღარ ვიყავი – თითქმის 30 წლის ვიყავი და ეს ჩემთვის პირველი ქორწინება იყო. ძალიან მინდოდა დიდი ოჯახი, შვილები. ეს ჩემი შანსი იყო.
დედას ივანე მისი წარსულის გამო არ მოსწონდა. ეს მისთვის მესამე ქორწინება იყო. დედა გამუდმებით იმეორებდა, რომ სანდო მამაკაცი ერთი ქალიდან მეორესთან არ გაიქცეოდა. ის არასანდოა და წერტილი. მაგრამ მე დავარწმუნე იგი. განქორწინება ყოველთვის მხოლოდ მამაკაცის ბრალი არ არის. ხშირ შემთხვევაში განქორწინების მიზეზი სწორედ ქალია.
ოცნების მამაკაცი
სინამდვილეში, მე ივანე ძალიან მიყვარდა. მან თავბრუ დამახვია თავისი ლამაზი სიტყვებით. არავინ მაქებდა ისე, როგორც ის. ამიტომ მისი ყოველი სიტყვის მჯეროდა. მან ლამაზად ლაპარაკი იცოდა. პოეტურად, მუსიკალურად! დამპირდა, რომ მასთან არაფერი გამიჭირდებოდა. ვოცნებობდი მისთვის ორი ვაჟი მეჩუქებინა…
ივანემ პირველი ცოლი ჯერ კიდევ უნივერსიტეტში გაიცნო. ერთმანეთი შეუყვარდათ, დაქორწინდნენ. ხასიათებით ვერ შეეწყვნენ ერთმანეთს და დაშორდნენ. მეორედ, გაცნობიერებული ნაბიჯი იყო. ის დღემდე იცხოვრებდა ყოფილ მეუღლესთან ერთად, მაგრამ დედამისი გამუდმებით შეთქმულებას აწყობდა მის წინააღმდეგ და მათ ოჯახში ერეოდა. მათი განქორწინებ სიდედრის ბრალი იყო.
სიმართლესთან პირისპირ
სამწუხაროდ, დედა მართალი აღმოჩნდა. ჩემი ვარდისფერი სათვალე დაიმსხვრა, ლინზებით შიგნით. ქორწილის შემდეგ ქმარი ჩემს ბინაში გადმოვიდა და დაახლოებით ექვსი თვის შემდეგ, მასში საშინელი მეტამორფოზები დაიწყო.
გულუხვი, მხიარული კაცი – მოჩხუბარ, ჯიუტ და ძუნწი კაცად გადაიქცა. ადრე რესტორნებში დავყავდი და ძვირადღირებულ საჩუქრებს ყიდულობდა. თაიგულებს ყოველ მეორე დღეს ვცვლიდი. ახლა კოსმეტიკისთვის ზედმეტ გროშს ვერ ვითხოვდი. თუმცა განყოფილების უფროსს ფული ჰქონდა!
ოჯახს მე ვინახავდი. ჩემი ქმარი ფულს ზოგავდა. მან ამიხსნა, რომ სახლისთვის აგროვებდა. არ არის სწორი, რომ მამაკაცი ცოლის ბინაში ცხოვრობდეს! და მე დავუჯერე მას. ვხვდებოდი, რომ ეს მთლად სწორი არ იყო. კაცმა უნდა უზრუნველყოს ოჯახი, ან თუნდაც სანახევროდ. მაგრამ ამის შესახებ მასთან არ მისაუბრია. მეშინოდა, რომ გაბრაზდებოდა და მიმატოვებდა.
შავი დღეები
როცა ქალიშვილი გავაჩინე, შავი დღეები დამიდგა. დეკრეტულ შვებულებაში გავედი. მე აღარ მქონდა საკუთარი ფული და ჩემი ქმარი არ ჩქარობდა ფულის მოცემას. დედამ, ასევე დანა ჩამარტყა ზურგში და უარი თქვა დახმარებაზე. მან ხომ გამაფრთხილა!
მაგრამ ჩვენი გაჭირვება ამით არ დასრულებულა. ერთი წლის შემდეგ ჩემმა ქმარმა ფაქტის წინაშე დამაყენა: ის ოჯახს სხვა ქალის გამო ტოვებდა. მიხვდა, რომ მოტყუვდა და სინამდვილეში ერთი დღეც არ ვყვარებივარ.
საოცრება იყო, რომ დეპრესიაში არ ჩავვარდი. მთელი ძალით ვცდილობდი ივანე შემეჩერებინა, ქალიშვილის გამო ოჯახი გადამერჩინა, მაგრამ ის წავიდა. მიჭირდა ბავშვის მარტო გაზრდა. სამსახურში გავედი, როცა დედაჩემი შვილიშვილთან დარჩენაზე დამთანხმდა. მთელი ამ ხნის განმავლობაში თავს ვიჭამდი და დედაჩემის სიტყვებს ვიხსენებდი. მან ჩემზე სწრაფად ამოიცნო ჩემი ქმარი.
რისთვის არის საჭირო ოჯახი: ქმრის დაბრუნება
ორი წლის შემდეგ წარმოუდგენელი მოხდა: ივანე ოჯახს დაუბრუნდა! თითქმის ზღურბლიდან ფეხებში ჩამივარდა თხოვნით, რომ კვლავ მიმეღო. ამბობდა, რომ მას ოჯახი და შვილის აღზრდა უნდოდა. დაიფიცა, რომ იდეალური ქმარი და მამა იქნებოდა.
ამ ხნის განმავლობაში, არასდროს გამიხედავს სხვა მამაკაცებისკენ. ამისთვის არ მეცალა. მთელ ყურადღებას ბავშვს ვუთმობდი. ახლა კი ძალიან მოწყენილი ვარ. თითქოს აღარ მიყვარს, მაგრამ ივანეს ვერც ვპატიობ და ვერც ვივიწყებ. არ მესმის, რისთვის სჭირდება ადამიანს ოჯახი, თუ ორმა წინა ქორწინებამ არ ასწავლა მისი დაფასება?
„თუ მას მიიღებ, დაგწყევლი!” – დამპირდა დედა. მან ქმრის გაგდება მირჩია. ასეთები არ იცვლებიან. მე კი ვიპოვი ღირსეულ ადამიანს.
მაგრამ ვიპოვი კი? უკვე 32 წლის ვარ, მყავს პატარა შვილი. ივანე აცრემლებული გვპირდება, რომ აღარასდროს გვიღალატებს. არ ვიცი, მას შევურიგდე თუ დედას დავუჯერო…
