ცოტა ხნის წინ წავიკითხე საინტერესო სტატია იმის შესახებ, თუ როგორ რეაგირებენ კორეელები სლავურ სამზარეულოზე. მაგალითად, მე მიყვარს კორეული და ზოგადად აზიური სამზარეულო. მაგრამ აღმოჩნდა, რომ აღმოსავლეთ აზიელ ადამიანს მადა შეიძლება მოულოდნელად გაუქრეს ზოგიერთი სლავური დელიკატესის დანახვაზე. მიუხედავად იმისა, რომ ზოგადად მათ მოსწონთ სლავური სამზარეულო, რეცეპტების უმეტესობა უბრალოდ მათ გაოგნებას იწვევს. თუმცა, ეს ასე არ არის მსოფლიოს ყველა ქვეყანაში!
რატომ უქრება ადამიანს მადა სლავური სამზარეულოს კერძის დანახვისას?
გავიხსენოთ, რით გამოირჩევა სლავური სამზარეულო იგივე კორეულისგან – სერვირება. სლავური სამზარეულოს კერძების უმეტესობა, განსაკუთრებით სახლში მომზადებული, რაღაცის ნარევს ჰგავს და ხშირად ნახევრად თხევადს. ოხრახუშის რამდენიმე ფოთოლი საქმეს არ შველის. მაგრამ როგორც კი აიძულებ უცხოელს დაძლიოს ვიზუალური ეფექტით გამოწვეული ეჭვი, ის ბევრად უფრო საინტერესო ხდება. მოდით განვიხილოთ ყველაზე რეზონანსული დელიკატესები.
როგორ მოხვდა ლაბა მსოფლიოს ყველაზე ამაზრზენი კერძების სიაში
წარმოიდგინეთ, ერთ-ერთმა გზამკვლევმა TasteAtlas-მა რომელიც სპეციალიზებულია სხვადასხვა ქვეყნის ტრადიციულ კერძებზე, ლაბა მსოფლიოს 100 ყველაზე ამაზრზენი კერძის სიაში შეიყვანა. მე, რა თქმა უნდა, არ ვარ ლაბას მოყვარული, მაგრამ არა იმდენად რომ მას ამ წარუმატებელ სიაში 67-ე ადგილი მივანიჭო. დიახ, არა მხოლოდ მე, არამედ ჩემი ბევრი მეგობარიც გვერდის აუვლის ლაბას, თუმცა ზუსტად ამდენივე მეგობარს უზომოდ მოსწონს იგი.
ნაწილობრივ, მე მესმის კორეელების, რომლებსაც შეიძლება ჟელეს დიდი მოყვარულები ეწოდოთ. ისინი მიჩვეულნი არიან ხილის ჟელეს, მაგრამ ამ შემთხვევაში ჟელე ხორცის არის. მისი სერვირება არც ისე შესაშურია, ის თეფშზე ირხევა და აზიელების გაოგნებას იწვევს. გარდა ამისა, ლაბა ხშირად შეიცავს გაყინულ ცხიმს, რომელიც უსიამოვნოდ ესმება ენაზე. ლაბას ამზადებენ კუდების, ჩლიქების და ენებისგან, რაც არ მატებს მას მიმზიდველობას.
ლაბას იმუნოლოგები გამოესარჩლნენ. მათ შეგვახსენეს, რომ ლაბა რეკორდსმენია კოლაგენის შემცველობით, რაც ასე აუცილებელია ჯანსაღი კანისა და თმისთვის.
რას ფიქრობენ უცხოელები აკროშკაზე
აქვე უნდა აღვნიშნოთ, რომ აკროშკა ორი ტიპისაა: ბურახით და კეფირით მომზადებული. თუ კეფირი შეგიძლიათ ნახოთ ევროპაში (უკიდურეს შემთხვევაში, აირანი, რადგან მასზე მოთხოვნა დიდია თურქული დიასპორის გამო), მაშინ ბურახს ვერ ნახავთ.
ამიტომ, სალათის ხილვა, რომელსაც რძის ნარევს ასხამენ, შეიძლება უცნაურად მოეჩვენოთ. ჩემი უცხოელი ნაცნობების აზრი გაყოფილია. ზოგიერთ მათგანს უბრალოდ არ უყვარს რძის პროდუქტები. ესენი ძირითადად ევროპელები არიან. ევროპაში რძის კულტურა საკმაოდ სუსტია. თუმცა მათ მოსწონთ აკროშკა, განსაკუთრებით ზაფხულის ცხელ დღეს.
მაგრამ ჩემს ლათინოს მეგობრებს ის ნამდვილად არ მოეწონათ. რძე მათთვის მისაღებია მხოლოდ კაკაოსა და ყავაში და კეფირის შესახებ არც კი სმენიათ. ძნელია ადამიანს მადა აღუძრა იმ პროდუქტით, რომელსაც ის არ მოიხმარს. თუმცა, მათ შორისაც ასეთი ეგზოტიკის მოყვარულებიც მოიძებნნენ.
კორეელებისთვის აკროშკა ასევე რაღაც უცნაური აღმოჩნდა. თუმცა ეს გასაკვირია, რადგან მათი კომბუჩა იგივე ბურახია. ერთადერთი ნიუანსი ის არის, რომ ისინი მას სვამენ როგორც გამაგრილებელ სასმელს, როგორც ლიმონათს. წარმოიდგინეთ, როგორ ასხამენ ლიმონათს თქვენს თვალწინ ახლად დაჭრილ სალათს, თანაც ხორციანს. თუმცა, გემო მოეწონათ, ამბობენ, რომ ძალიან გამაგრილებელია.
რომელ ქვეყნებში ჭამენ სისხლის ძეხვს?
აი კერძი, რომელიც ჩემში შერეულ შეგრძნებებს იწვწვს. მიუხედავად იმისა, რომ ჩემს ოჯახში ღორის სისხლისაგან დამზადებულ ამ პროდუქტს დიდ პატივს სცემენ (დედაჩემს ხშირად ის ფაფასთან ერთად მოჰქონდა მაგიდასთან). მაგრამ ამ დელიკატესის გარეგნობა და გემო აზიელებზე შთაბეჭდილებას არ ახდენს. თუმცა, არც დასავლეთ ევროპელები არიან მისით აღფრთოვანებულნი. ყველა სლავური ეროვნება და მათი მეზობლები კი რთავენ ამ ძეხვს მათი ეროვნული კერძების სიაში.
მაგრამ ყველაზე მეტად იმან გამაოცა, რომ ლათინურ ამერიკაში, განსაკუთრებით არგენტინასა და ურუგვაიში, უფრო მეტად უყვართ სისხლის ძეხვი, ვიდრე ჩვენთან. სერიოზულად! მაგრამ იქ მას სხვა დასახელება აქვს – „მარსიჯა“ და მზადდება ექსკლუზიურად ღია ცეცხლზე ან გრილზე. ასე რომ, რა თქმა უნდა, უფრო გემრიელი გამოდის.
როგორ მივიტანოთ სუფრასთან ღორის ქონი, რომ ადამიანს მადა აღუძრას
ის აზრი, რომ ვჭამთ თხლად დაჭრილ ღორის ქონს, ნიორთან ერთად, ზოგიერთი გურმანის გაოგნებას იწვევს. დამარილებული ხორცის ფენები მაინც იყოს, უბრალოდ ქონი და თან კანით? ნაცნობი უცხოელების უმეტესობა უარს იტყვის ასეთ საჭმელზე, გარდა… გერმანელებისა!
მათ ტრადიციულ სამზარეულოში არის ეგრეთ წოდებულ ტურინგული ფარში – გატარებული ღორის ხორცი ქონით, მარილით და სანელებლებით, რომელსაც იყენებენ სენდვიჩებზე წასასმელად. იგი შეგიძლიათ ნახოთ ნებისმიერ სუპერმარკეტში. ჩემი თანამემამულეებიც კი ოდნავ გაოგნებულები არიან, თუ როგორ შეიძლება უმი ღორის ხორცის ჭამა. თუმცა კორეელებს აშინებთ როგორც პირველი, ასევე მეორე (და ეს იმის გათვალისწინებით, რომ ღორის ხორცი, ხორცის ყველაზე პოპულარული სახეობაა სამხრეთ კორეაში).
ჩემი მეგობრებისთვის ქონი რომ გამეცნო, მომიწია სპრედის მომზადება. ანუ დაფქული ქონი სანელებლებით და ნივრით, რომელიც ცივ მდგომარეობაში შეიძლება წავუსვათ პურს, კარაქის ან ყველის ნაცვლად. ექსპერიმენტმა წარმატებით ჩაიარა. ეს კერძი ადამიანს მადას აღუძრავს! მაგრამ გაყინული წვრილად დაჭრილი ქონის მწვანე ხახვთან ერთად ჭამა ყველამ ვერ გაბედა.
სად სვამენ კისელს?
ამ სასმელის წარმოშობის ფესვები კიევის რუსეთის კულინარიულ საწყისებშია. ახლა კი მას უკრაინაში, რუსეთში და პოლონეთში მიირთმევენ. სხვა ქვეყნებიდან ჩამოსული ადამიანებისთვის ეს სასმელი გამაგრებული ჟელეს მსგავსია. დამწყებთათვის რთულია იმის გაგება, თუ როგორ უნდა მიირთვან ჟელე: კოვზით თუ პუდინგივით? ან იქნებ უნდა დალიონ? იმისათვის, რომ ოდნავ მაინც გამოსწორდეს სიტუაცია, უმჯობესია ჟელე წარადგინოთ როგორც პუდინგი, რომელიც შესანიშნავია ლანჩზე მისართმევად.
მიუხედავად იმისა, რომ კორეელები კისელს თხევად მარმელადს უწოდებენ, მისი ხილის არომატმა ისინი გულგრილი არ დატოვა.
რისგან მზადდება ჰემატოგენი?
თუ თქვენ უბრალოდ გაუმასპინძლდებით უცხოელს ჰემატოგენით, მას ეს აბსოლუტურად მოეწონება. ეს პროდუქტი ხომ თავისთავად წააგავს რაღაცას ირისსა და შოკოლადს შორის. და მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ იტყვით, რომ ტრადიციული ჰემატოგენი შეიცავს სისხლს, დაიწყება პრობლემები. უფრო ზუსტად, შავი ალბუმინი არის ჩლიქოსნების გამხმარი სტაბილიზებული სისხლი. თუ ამ ფაქტს საიდუმლოდ შეინახავთ, არანაირი პრობლემა არ უნდა წარმოიშვას. სხვათა შორის, ეს პატარა დეტალი შოკში აგდებს არა მარტო ჩამოსულ სტუმრებს, არამედ ჩვენს შვილებსაც, როცა ისინი იზრდებიან და იგებენ, რა არის სინამდვილეში ჰემატოგენი.
ადამიანის მადა და მანის ფაფა
როგორც ვიცით, კარგად და სწორად მომზადებული მანის ფაფა თითქმის დელიკატესია. როდესაც ის არის გუნდების გარეშე, კარაქით და ზოგჯერ თაფლით და ხილით, ეს სულ სხვა საქმეა. ის, ისევე როგორც კისელი, უმჯობესია მივაკუთვნოთ პუდინგებს, როგორც გარეგნულად, ასევე კონსისტენციით. გასაკვირი არ არის, რომ ტკბილი მანის ფაფა შეიძლება და უნდა გამოიყენოთ კრემის ნაცვლად. დასავლეთ ევროპელებისთვის მანის ფაფა საინტერესო ექსპერიმენტი იქნება, აზიელები კი მას ეჭვის თვალით უყურებენ. ყველაზე მეტად ის მათ თხევად ცომს ახსენებს.
ყოველივე ზემოთ აღწერილიდან გამომდინარე, მივედი დასკვნამდე, რომ სერვირება დიდ როლს თამაშობს – ის პასუხისმგებელია მადის აღძვრაზე. ყველაზე რეზონანსული კერძების ამ მიმოხილვის დასასრულს, მინდა ჩამოვთვალო რამდენიმე კერძი, რომელიც ნამდვილად ფურორს მოახდენს საერთაშორისო სუფრაზეც კი. პირველ რიგში, ეს არის ბლინები არაჟნით (ან კიდევ უკეთესი სოკოს სოუსით). ბორში, სალიანკა და პელმენი ასევე აღფრთოვანებას იწვევს, განსაკუთრებით ლათინოამერიკელებში, რადგან ისინი დიდ პატივს სცემენ სქელ სუპებს და გულაშებს. და, რა თქმა უნდა, ბლინები!
