ქალებისა და მამაკაცების უმეტესობა თანხმდება, რომ მათი მეორე ნახევარი უნდა იყოს პატიოსანი, კეთილსინდისიერი ადამიანი. ბევრი მამაკაცი ხაზს უსვამს, რომ ცოლი უნდა იყოს მზრუნველი და ნაზი. მაშინ როცა ქალები თავიანთ მეორე ნახევარს ძირითადად მარჩენალებად და მეოჯახე, პასუხისმგებელ ადამიანებად ხედავენ. რაც შეეხება სინდისს, ამას თითქმის ყველა ეთანხმება. ლოგიკურია, რადგან ვის უნდა ერთ სახლში ცხოვრება არაკეთილსინდისიერ ადამიანთან ერთად?
პრაქტიკაში, რა თქმა უნდა, ყველაფერი არც ისე მარტივია. დროთა განმავლობაში, პრობლემები ჩნდება ცხოვრებისეულ შეხედულებებთან, მისწრაფებებსა და შესაძლებლობებთან დაკავშირებით. საუბარი ზედმეტია, უბრალოდ გადახედეთ განქორწინების სტატისტიკას. და როცა დგება ის ძალიან კრიტიკული მომენტი… სად მიდის, ეს სინდისი? იქმნება შთაბეჭდილება, რომ თქვენი ყოფილი პარტნიორი სრულიად უცხო ადამიანია. ნუთუ მართლა მთელი ამ პერიოდის მანძილზე თამაშობდა?!
კეთილსინდისიერი ადამიანი
როგორც მამაკაცს, მიჭირს ამ ყველაფერზე წერა. მამაკაცების პრობლემა ის არის, რომ პლუს-მინუს ორმოცდაათი წლის ასაკში მეგობრები აღარ გვყავს. ეს არის სიმართლე. ჩვენ ასევე არ ვართ მიჩვეული ფსიქოლოგებთან სიარულს. ვინ იცის, იქნებ მომავალმა თაობამ გამოასწოროს ეს? თუმცა, მართალი გითხრათ, ახლა ფსიქოლოგები ძალიან მომრავლდნენ, ხალხი კი ჩვეულებრივზე უფრო მეტად გიჟდება. იქნებ ეს რაღაცნაირად კავშირშია?
ასე რომ, ერთი ქალი გავიცანი. უფრო სწორედ 29 წლის გოგო. მე მომავალ წელს 49 წლის ვხდები. ლიკა იმდენად ენერგიული, საზრიანი და ქარიზმატული იყო, რომ სხვა გზა არ დამიტოვა და ამ უგუნურებისა და ოჯახური ღალატის უფსკრულში ჩავიძირე. დიახ, მე ცოლს ვღალატობდი, თქვენ სწორად გაიგეთ. მაგრამ იმ მომენტში უბრალოდ თავს ვერ ვიკავებდი. თითქოს თავისთავად მოვიდა რაღაც აკვიატება, წყევლა და ზრდასრულმა კაცმა დავიწყე იმ ქალის დაკრულზე ცეკვა, რომელიც ქალიშვილად მეკუთვნოდა.
რაღაც პერიოდი ფარულად ვხვდებოდით ერთმანეთს. თუმცა, ჩემი და ჩემი მეუღლის ასაკში, საიდუმლოს დიდხანს ვერ შეინახავ. თავიდან მარის უცნაურ სუნებსა და უცნაურ ქცევაზე გაუჩნდა კითხვები. მერე მას არ მოსწონდა, რომ სამსახურის მერე ვაგვიანებდი. და როცა ჩვენმა მეზობელმა უთხრა, რომ უცნობ ახალგაზრდა ქალთან ერთად დამინახა, ჩემს ცოლს ისტერიკებიც კი არ მოუწყვია. მან თქვა, რომ დიდი ხანია ყველაფერში ეჭვი ეპარებოდა, ამიტომ ჩვენი მეზობლის სიტყვებმა შვება მოჰგვარა.
ჩვენ ვილაპარაკეთ და გადავწყვიტეთ, რომ განქორწინება შეგვეძლო ცოტახნით გადაგვედო. არ გვინდოდა, რომ ამ სიტუაციის შესახებ ჩვენს ვაჟს გაეგო. ის სხვა ქალაქში სწავლობს, ეს ყველაფერი რაში სჭირდება? სწორედ მაშინ შევთავაზე ლიკას, ჩემს ახალ მეგობარს, რომ საცხოვრებლად მასთან გადავსულიყავი. დაფიქრდით, სად შეიძლება მიგიყვანოთ ამ ყველაფერმა. მას მაშინ ძალიან გაუხარდა ჩემი შეთავაზება, რადგან მარტო ცხოვრობდა ოროთახიან ბინაში. ასე რომ, მე ჩავალაგე ჩემი ნივთები და მასთან წავედი.
ზრდასრული ადამიანი ვარ და მშვენივრად მესმის, რომ ორ ერთად მცხოვრებ ადამიანს ცოტა დრო სჭირდება ერთმანეთთან შესაგუებლად. ამიტომ მაქსიმალურად ვცდილობდი და ძალიან გამაკვირვა იმან, თუ როგორ განვითარდა მოვლენები. ლიკა კარგად უმკლავდებოდა საოჯახო საქმეებს და ყოველთვის კარგ ხასიათზე იყო. მე თავს რაღაცნაირად უხერხულადაც კი ვგრძნობდი. სახლში რაღაცის გაკეთება მინდოდა, მაგრამ არა, ყველაფერი იდეალურად იყო. გემრიელი კერძის მომზადება მინდოდა, მაგრამ მაცივარი უკვე გავსებული იყო საჭმელებით. მერე იდეა გამიჩნდა, რომ ჩემი მუზა რესტორანში დამეპატიჟებინა. ლიკა იმ საღამოს განსაცვიფრებლად გამოიყურებოდა.
დიახ, პირველი ორი თვე უბრალოდ ზღაპრული იყო. მიუხედავად ჩემი ასაკისა, თავს თანამედროვე ადამიანად ვთვლი. ამიტომ, ვახერხებდი საინტერესო თემების პოვნას ლიკასთან სასაუბროდ. გარდა ამისა, ვნახე რამდენიმე საიტი, რომლებიც მის ლეპტოპში იყო გახსნილი და გადავწყვიტე ჩემი ტელეფონიდან გავცნობოდი. ლიკა დაინტერესებული იყო ნუმეროლოგიით და ჰოროსკოპით. თავიდან მეგონა, რომ ეს ყველაფერი ძალიან უაზრო დისციპლინები იყო და მათში ვერ გავერკვეოდი, მაგრამ შემდეგ გამიტაცა.
რამდენიმე საღამოს ამ თამაშსაც კი „ვთამაშობდით“: ვიხსენებდით, ვინ როდის დაიბადა, თუნდაც კვირის დღეების და დროის ჩათვლით. შემდეგ ვაანალიზებდით ამ შემთხვევებს და ვადარებდით იყო თუ არა ყველაფერი ისე, როგორც ციფრები და პლანეტების მდებარეობა ამბობდა. ვეცადე მენახა, როგორ წარიმართებოდა ჩემი ვაჟის ცხოვრება, როგორ მიდის მისი საქმეები ახლა და რა აზრის არის თავის ოჯახზე, კერძოდ, ჩემზე. საინტერესო იყო, თუმცა, არ დაგიმალავთ, ზოგიერთი ინფორმაცია ძალიან ბუნდოვნად ეწერა. თუმცა, შესაძლოა, უბრალოდ მე არ მესმოდა ეს ყველაფერი კარგად. მაგალითად, ლიკა სრულიად აღფრთოვანებული იყო ჩვენი პრაქტიკით.
როგორც ვთქვი, პირველი 2 თვე აბსოლუტურად მშვენიერი იყო, მაგრამ ერთ დღეს ყველაფერი მთავრდება. ასე მოხდა ჩემს შემთხვევაშიც, როდესაც ერთ შაბათს დილით გამეღვიძა იმისგან, რომ ლიკა ძალიან უსიამოვნოდ მაღვიძებდა, ყვირილითა და ხელის კვრით. დილის შვიდის ნახევარი იყო, მაგრამ ის უკვე აცრემლებული იყო და სიბრაზისგან სახე ჰქონდა აწითლებული. აღმოჩნდა, რომ მან შეამოწმა ჩემი დამოკიდებულება მის მიმართ იმავე მანიპულაციების გამოყენებით, რაც ზემოთ აღვწერე. შედეგი კი არც თუ ისე კარგი იყო: ნათქვამო იყო, რომ მე მას ვღალატობდი და საერთოდ არ ვაფასებდი მას, როგორც პიროვნებას.
მერე იფიქრა, რომ ალბათ რაღაც აერია და ჩაფიქრებული დაწვა დასაძინებლად. ღამით კი მას ესიზმრა, რა ცუდად იყო ჩვენს შორის ყველაფერი. ასეთი კოშმარების შემდეგ ლიკამ გაიღვიძა და მიხვდა, რომ აღარ შეეძლო ყვარებოდა მამაკაცი, რომელსაც ახლა მასთან ერთად ერთ საწოლში ეძინა. დიახ, იმ მომენტში ვიფიქრე, რომ უბრალოდ გაგიჟდა და ამიტომ ეს ყველაფერი პირდაპირ სახეში ვუთხარი, მეგონა, რომ დამშვიდდებოდა.
როგორი გაოცებული დავრჩი, როდესაც მან საკუთარი ადეკვატურობის დასამტკიცებლად მერე ოთახიდან წამლების შეკვრა გამოიტანა. ფურცელზე ეწერა, როდის, რამდენი და რომელი პრეპარატი უნდა მიეღო. ეს იყო ფსიქოლოგის რეკომენდაცია. ან ფსიქიატრის, ზუსტად არ ვიცი. ასე გავარკვიე, რომ ჩემს „ნამდვილ“ სიყვარულს დიდი ხანია აწუხებს ნერვული აშლილობა. ეს მას ძალიან ხალისიანს და მორჩილს ხდის გარკვეული პერიოდის განმავლობაში. ზოგიერთ მომენტში კი უმჯობესია არ მიუახლოვდეთ.
ასე რომ, ახლა, ამ ისტორიის დასრულებიდან ერთი თვის შემდეგ, ვცხოვრობ მარტო ნაქირავებ პატარა ბინაში, რომელიც ერთადერთია, რის საშუალებაც მაქვს. ჩემი ცოლი უკვე სრულიად მზადაა განქორწინებისთვის და ღიად მიანიშნებს იმაზე, რომ ისიც ქალია და სიყვარული მასაც შეუძლია. არც კი მინდა ვიცოდე ვინ არის ის მამაკაცი. დიახ, სხვათა შორის, ჩვენმა შვილმაც გაიგო ყველაფერი ჩვენი ურთიერთობის შესახებ და მაშინვე დედას დაუჭირა მხარი. მიუხედავად იმისა, რომ ბოლო წლებში ნორმალურად ვურთიერთობდით.
ჩემს მეუღლეს ყოველთვის ძალიან კეთილ და გულთბილ ადამიანად ვთვლიდი, მაგრამ ახლა ყველაფერი ძალიან შეიცვალა. ის გამუდმებით ახსენებს შვილს ჩემს შეცდომას, ამიტომ მას უბრალოდ ვერ ვურეკავ. მასაც არ სურს ჩემთან საუბარი და მშვენივრად მესმის რატომაც. და რაც მთავარია, ყველა მხარს უჭერს მას. მისი ძველი დაქალიც კი გამოჩნდა, რომელიც ჩვენთან 100 წელია არ ყოფილა. მე არანაირი მხარდაჭერა არ მაქვს. ფსიქოლოგთან მისვლის საშუალება არ მაქვს. ამიტომაც ვწერ აქ, რომ გაგიზიაროთ ჩემი მდგომარეობა. იქნებ ვინმე ყოფილა ჩემს მდგომარეობაში და იქნებ გამიგოს. სულ ეს არის. ვიმედოვნებ, რომ ეს ამბავი როგორმე მოგვარდება, იმიტომ რომ უბრალოდ აღარ მაქვს საკმარისი მოთმინება. და არც პერსპექტივებია ჰორიზონტზე, უბრალოდ რაღაცნაირი გამოუვალი სიტუაცია.
