ლაშამ გასაღები ზურგჩანთაში ჩადო და იქვე შეინახა საქაღალდე საბუთებით.
–დაგრჩა მეტი გასაღები?
თანამოსაუბრემ თავი უარყოფითად გააქნია.
–არა. ერთი ნინოს აქვს.
ლაშამ მამობრივად დაარიგა:
–ოღონდ ფული მაშინვე მთლიანად არ დახარჯო.
–მოვაგვარებ.
***
ლაშამ ბინის კარი გააღო და მაშინვე მიხვდა: აქ ვიღაც ცხოვრობს. 20 წუთის შემდეგ უკვე იცოდა, ვინ ცხოვრობდა მის საცხოვრებელში. ეჭვი არ ეპარებოდა. კარგი, ხვალ გაარკვევს. მანამდე, არსებული მდგომარეობა უნდა დააფიქსიროს.
შინაგანად ლაშა ბედნიერი იყო. ეს იყო მრავალტანჯული ბინა, რომლისთვისაც თითქმის 7 წელი ორი ოჯახი იბრძოდა. ახლა ლაშა სრულუფლებიანი და ერთადერთი მფლობელი გახდა. მართალია, რაღაც საკითხები მოსაგვარებელი დარჩა.
მეორე დღეს ლაშამ ბინაში ალალბედზე შეიარა. მიხვდა, რომ არ შემცდარა. ბინაში ხმამაღალი მუსიკა უკრავდა, რომელიც მაშინვე მიწყნარდა, როგორც კი მამაკაცის ოთახის კარში გამოჩნდა.
–აქ რას აკეთებ? – ჰკითხა შეშინებულმა გოგონამ.
–გამარჯობა, ნინო. როგორც იქნა, დაგიჭირე!
თანამოსაუბრე ფანჯრისკენ დემონსტრაციულად მიტრიალდა.
–ლაშა, რა გინდა? შენთვის ბევრი დრო არ მაქვს.
–რატომ ხარ ისევ ამ ბინაში? სანდრომ მითხრა, რომ რამდენიმე კვირის წინ უნდა წასულიყავი.
ნინოს გაუკვირდა:
–შენ რა საქმეა? მინდა, ვცხოვრობ, მინდა, გადავალ. მით უფრო, ასე ძმა ვალს მიხდის. ეს კი პატარა თანხა არაა. მენდე.
–ვიცი, რომ სანდროს ყველას ვალი აქვს. არ დაგკავშირებია ბოლო პერიოდში ვალის დაბრუნების თაობაზე?
–არა, რატომ უნდა გაეკეთებინა?
–უცნაურია, – ჩაიბურტყუნა ლაშამ.
შემდეგ კი ნინოზე ზეწოლით გადავიდა:
–არ ფიქრობ, რომ ზედმეტად მოურიდებლად ეპყრობი სხვის ქონებას? უფლება არ გაქვს, ასე უბრალოდ აიღო და უნებართვოდ ჩემი ბინით ისარგებლო.
–შენი არაა. ჯერ ერთი. მეორეც, ერთ–ერთი მესაკუთრის ნათესავი ვარ და ამიტომ აქ ვცხოვრობ. რა გინდა?
–უკვე არა.
–რა არა? აღარ ვარ ნათესავი? რა სისულელეა?! – ნინოს გაეცინა.
–რა თქმა უნდა, შენი ბიძაშვილის ნათესავი ისევ ხარ. ოღონდ ის ამ ბინის მფლობელი აღარაა. მე ვარ ერთადერთი მესაკუთრე.
–რა ხუმრობაა? სანდრო ბინის 1/3–ს ფლობს. არაფერი უთქვამს, რომ თავისი წილი მოგცა.
–ეს თქვენი საქმეა. თავად გაარკვიე, რატომ არ გითხრა, მაგრამ ბინა ჩემია. ცნობისთვის, სანდრომ თავისი წილი არ მომცა, არამედ მომყიდა.
–გაყიდა? მაგრამ როგორ? რატომ არ მითხრა, რომ ფული გაუჩნდა. ორი წელია ჩემი ვალი აქვს!
–ვიმეორებ: ყველა კითხვით მას მიმართე. შაბათამდე დრო გაქვს, ჩემი ბინა დატოვო.
–გაგიჟდი? ეს ხომ ზეგ არის! ამ დროში ვერაფერს მოვასწრებ.
–აჩქარება მოგიწევს. კვირას მოიჯარე გადმოდის.
–უკვე გააქირავე? როგორ?
–მარტივად. გუშინ ფოტოები გამოვაქვეყნე და მაშინვე ვიპოვე.
–რატომ არაფერი მითხარი?
–არ ვიცოდი, რომ ისევ აქ ცხოვრობდი. საერთოდ, რატომ უნდა მეთქვა შენთვის?
–ვინაიდან ახლა საცხოვრებელი უნდა მოვძებნო!
–ჩემი პრობლემა არაა, მაპატიე. შაბათს 19 საათამდე ბინა თავისუფალი უნდა იყოს. ხელოსანი მოვა, რომ საკეტი გამოცვალოს.
–ვერ შევძლებ! ნუთუ არ გესმის?!
–ნინო, ჩემი ვთქვი. ნივთები ჩაალაგე. აქ დარბევის მოწყობა არ გაბედო. გუშინ საღამოს ყველაფერს ფოტო გადავუღე. უსიამოვნების ძიებას აზრი არ აქვს.
–ჩემს არყოფნაში ბინაში იყავი? სულ შეიშალე?
–ჩემს ბინაში ვიყავი, სადაც შენ არ უნდა ყოფილიყავი. სარეკლამოდ ფოტოები გადავიღე. მორჩა, ნივთების შეგროვებაში ხელს აღარ შეგიშლი.
***
ნინო დიდხანს და უშედეგოდ ცდილობდა სანდროსგან ვალის დაბრუნებას. ბიძაშვილი ტელეფონს უბრალოდ არ პასუხობდა. როცა კავშირზე გამოვიდა, საქმე არ გამარტივებულა. ბინის წილის გაყიდვისგან მიღებული თანხა აღარ ჰქონდა. როგორ სწრაფადაც მიიღო ფული, ასევე სწრაფად დაკარგა.
ლაშა დღემდე აქირავებს ბინას და უკვე დიდი ხანია დაივიწყა თავისი ხმაურიანი და უგუნური ნათესავები.
