არ ვიცი, როგორ ავუხსნა ქალიშვილს, რომ მის უფროს ძმას (ჩემს ვაჟს პირველი ქორწინებიდან) ორი ბინა აქვს. ეს ბინები მიიღო მამისგან, რომელიც გარდაიცვალა, როცა მხოლოდ 4 წლის იყო. ვაჟი 18 წლისაა, ქალიშვილი 15 წლის. პირველი ქმრის გარდაცვალების შემდეგ მემკვიდრეობით მიღებული ორი სამოთახიანი ბინის თანამფლობელი გავხდი. ხელახლა დაოჯახების შემდეგ საცხოვრებლად ქმართან გადავედი.
ვაჟი უკვე 18 წლისაა. მიმანიშნა, რომ ბინები მას უნდა ეკუთვნოდეს. რა თქმა უნდა, ვფიქრობდი, რომ ერთ ბინას დას დაუთმობდა, მაგრამ მისი უფლებაა. ქალიშვილი გაბრაზდა. როგორ ავუხსნა, რომ მისი ძმის ბინებია. სხვაგვარად არ შეიძლება. ბინები რომ არ მიმეცა, მის უნებართვოდ მაინც ვერაფერს გავაკეთებდი. ახლა ორივე ბინის მესაკუთრეა.
ქალიშვილმა უფროს ძმასთან ურთიერთობა შეწყვიტა. ჩემი ქმარი ამბობს, რომ მართალი არ ვარ და ერთი ბინა ქალიშვილისთვის უნდა მიმეცა. ნუთუ არ ესმის ზრდასრულ კაცს კანონი? რომ მეორე მესაკუთრის თანხმობის გარეშე წილის გაცემა, გაჩუქება, გაყიდვა, ვინმეს მოყვანა შეუძლებელია. ნუთუ ვცდები?
მთელი ოჯახი ინგრევა. ვაჟი მამინაცვალს ეჩხუბა, არადა ბოლო დრომდე ყველაფერი შესანიშნავად იყო. ყველაზე მეტად მიკვირს, რომ ქმარი ზრდასრული ადამიანია და არ ესმის, რომ ყველა მესაკუთრის თანხმობის გარეშე ჩემს წილს ვერაფერს მოვუხერხებ.
ვაჟმა უკვე გადაწყვიტა, რომ მეორე ბინას არ გააქირავებს. ერთი მისი და მისი მეუღლის იქნება, მეორე – შვილის. მითხრა, რომ ვუყვარვარ, გავაჩინე, სიცოცხლე მივეცი, მისი და 50%–ით უყვარს. თავად თქვა ასე. მამინაცვალს უბრალოდ ჩემს ქმრად აღიქვამს.
მეუღლე მიყვარს, მაგრამ პირველ მეუღლეს პატივი უნდა ვცე, უფრო სწორად, მის ნებას. ეს ბინები მისი შვილისაა, მას ეკუთვნის. მამამ შვილს დაუტოვა, რომ მომავალში არ ეწვალა. როგორ ჩავხედო ჩემს ვაჟს თვალებში? არ ვიცი, როგორ ავუხსნა ქალიშვილს, რომ ამ ბინებთან არანაირი ურთიერთობა არ აქვს. მე და ჩემი ქმარი ჩვენი ხელფასით მისთვის სტუდიოს ყიდვას როგორღაც მოვახერხებთ.
იმედი მაქვს, ვაჟი გადაიფიქრებს და დას გაუყოფს. მომავალში ჰორიზონტზე მემკვიდრეობა კიდევ აქვს. მამის მხრიდან ბებიისა და ბაბუისგან ერთ სამოთახიან ბინას მიიღებს, ასევე, დიდი ალბათობით, ოროთახიან ბინას ბაბუის დისგან, ესეც მამის მხრიდან (სხვა ნათესავი არ ჰყავთ). რა თქმა უნდა, არც მე, არც ჩემს ქმარს და არც ქალიშვილს ამ ბინებთან საერთო არ გვაქვს, როგორც ორ სამოთახიან ბინასთან. როგორ ავუხსნა ეს ქალიშვილს? კარგი, ქალიშვილი პატარაა, მაგრამ ქმარი ზრდასრულია და ბინის გამო ბავშვივით ბრაზობს.
ვთვლი, რომ ქალიშვილს მამამისმა უნდა უყიდოს ბინა. დამნაშავე არ ვარ, რომ ჩემს პირველ ქმარს უფრო შეძლებული ნათესავები ჰყავს, რისი წყალობითაც ჩემმა ვაჟმა ბინები მიიღო. ამ ბინებში ინვესტიცია საერთოდ არ ჩამიდია.
