– სენია და ვერაფერს გახდები. გოგონა უკმაყოფილებისგან ცახცახებდა, ჩვენ ვიცინოდით. მოწყენილები ვიყავით, საქმე არაფერი გვქონდა, ამიტომ ერთმანეთის ისტორიებს ვისმენდით. ერთი ჩვეულებრივი პალატა იყო საავადმყოფოში, სადაც პატარა ნაკადულივით შემოდიოდნენ ქალები სხვადასხვა პრობლემებით. ბევრი გულახდილი ამბავი მოვისმინე, მაგრამ ეს გამორჩეულია.
ზოგი ბრმა ნაწლავით იწვა, ზოგი ოპერაციის შემდეგ ძალას იკრებდა, თათას უბრალოდ მუცელი აწუხებდა. ექიმების შემოვლის შემდეგ ჩვენს პალატაში შემოიყვანეს. თავიდან დიდხანს ნივთებს ალაგებდა, ყურადღებას არ გვაქცევდა. ველოდით. ეს ნორმალური იყო, ნებისმიერი ახალმოსული ჯერ თავის ადგილს აწესრიგებს, შემდეგ სხვებს ეცნობა, ხოლო უკვე ერთ საათში მისი საიდუმლო ყველამ იცოდა. ასე იყო მის შემთხვევაშიც.
ლამაზი ქერათმიანი პალატაში აღმოჩენის მიზეზის მიუხედავად ჩვენგან განსხვავდებოდა. აშკარა იყო, გოგონა კოსმეტოლოგს სტუმრობს და ტანსაცმელზე ბევრ ფულს ხარჯავს. თანდათან ყველა ნივთი დაალაგა და ყველა გაიცნო. გოგონამ გული გადაგვიშალა.
– მუცელი დიდად არ მტკიცა, უბრალოდ დასვენება მინდოდა. ჩვენ „ოჯახური“ გასვლა პარკში გვაქვს. უკვე გული მერევა, დავიღალე, ასე არ წარმომედგინა ჩემი ცხოვრება.
თათას და ვაჟას სიყვარულის ისტორია განსაცვიფრებელი იყო. ვაჟას ცოლი მთლიანად ყოველდღიურობაში, ბავშვების აღზრდაში, საოჯახო პრობლემებში ჩაძირული იყო და ქმარს (რა თქმა უნდა, ქმრის თქმით) ყურადღებას არ აქცევდა. აქ თათა გამოჩნდა. ლამაზი, ეფექტური, ჭკვიანი. თავიდან სამსახურში არშიყით დაიწყეს, შემდეგ საღამოს ყავაზე შეხვდნენ, შემდეგ როგორც ხდება.
– ოჰ, გოგოებო, ჩვენი თანაცხოვრება ასე არ წარმომედგინა. ჩემზე ბევრად უფროსია, მაგრამ ეფექტური, ჭკვიანი, ლამაზი. ყველამ იცოდა მისი ფინანსური მდგომარეობის შესახებ და ჩემთვის მომგებიანი ბილეთი იყო. რა თქმა უნდა, ჩემს გამო ცოლი მიატოვა. უფრო ზუსტად, ყველაფერი გავაკეთე, რომ მის ცოლს გაეგო და დაშორებოდა. წარმოიდგინეთ, რა გააკეთა?
მთელი პალატა გაისუსა. ყველა ისეა მიჩვეული ისტორიებს იმის შესახებ, როგორ ტოვებს ქმარი ცოლ–შვილს ბედნიერი მომავლისთვის, რომ სხვა ვარიანტი არ იცოდნენ. რა გააკეთა?
– მიატოვა, წარმოგიდგენიათ!
თათამ ხელები აიქნია და შემდეგ საწოლზე ჩამოჯდა. როგორც ჩანს, ძალა აღარ ჰქონდა, მაგრამ ბოლო წუთამდე ითმენდა. სახეზე ხელები გადაისვა და ყრუდ გააგრძელა:
– ვაჟას მიწერა: თითქოს, ბინიდან მივდივარ, მაგრამ ბავშვებს შენ მიხედეო. უფროსები არიან, გაუმკლავდებითო. მე პირობები არ მაქვს და თან პირადი ცხოვრება უნდა მოვიწყოო. რა გვექნა? ბავშვები სახლში არიან, მისი კვალი გაქრა. სასამართლოთი მოგვარება გადავწყვიტეთ, მაგრამ მოსამართლემ ამ ნაგავის მხარე დაიკავა. თავიდან ვცოფავდი, შემდეგ მივეჩვიე, მათი მოვლა დავიწყე. ბავშვები პატარები აღარ არიან. 10 და 14 წლის, მაგრამ თავზე მოულოდნელად დამეცნენ. ნუთუ ვიცოდი, რომ ასე მოხდებოდა?
სათქმელი არაფერი იყო, დაბნეულები ერთმანეთს ვუყურებდით. იმის მიუხედავად, რომ უმეტესობას ცხოვრებაში ბევრი რამ უკვე ნანახი გვქონდა, ასეთი რამ გაგონილი არ გვქონდა. ლიამ, რომელიც განქორწინების შემდეგ ქალიშვილს ზრდიდა და ალიმენტს კაპიკებს იღებდა, ჰკითხა:
– ყოფილი რა, არც რეკავს?
– არ რეკავს?
თათას ხმაში ისეთი აღშფოთება გაისმა, რომ შეგვეშინდა.
– რეკავს, აკონტროლებს, ბავშვები შაბათ–კვირას მიჰყავს. ამ 6 თვეში გაიფურჩქნა. დაიკლო, ვარჯიშობს, სთორებს აქვეყნებს, სადაც ბედნიერებისგან ანათებს. ვაჟა ერთხელ შეხვდა ბავშვების ფულის ასაღებად, სახლში ანთებული თვალებით დაბრუნდა. ნაბიჭვარი! ჩემი მომავალი ქმრის წართმევაც გადაწყვიტა. ჩვენ ბავშვებს ვზრდით და ჭკუიდან გადავდივართ, ის ბედნიერია.
პალატაში სიჩუმე ჩამოვარდა. თითოეული ქალი სიტუაციის გათავისებას ცდილობდა და გონებაში ვაჟას ცოლს ტაშს უკრავდა. ჭკვიანი! ყველას მსგავსად შვილებს თავად არ ზრდის და გროშებს არ იღებს, და არ უყურებს, როგორ მიდის ქმარი, რომელშიც მთელი ძალა, ნერვები და ჯანმრთელობა ჩადო, ასაკით უმცროს ქალთან.
გვერდით პალატიდან მარის ხმა გაისმა. ახლახანს დაკრძალა ქმარი, რომელთანაც მთელი ცხოვრება გაატარა.
– ძვირფასო, ბავშვები ხომ მისი შვილები არიან, შენ თავქარიანი ხარ. იმის ნაცვლად, რომ თანატოლთან ერთად ცხოვრება ააშენოთ, ცოლებს მზა ქმრებს ართმევთ. ფიქრობთ, რომ ბედნიერი იქნებით? ბავშვს გაუჩენთ, რომ არ გაგექცეთ, და მის ყოფილს დაემსგავსებით, გაბერილი ტუჩების გარეშე და მთა ჭუჭყიანი ჭურჭლით. თაობა მორალური პრინციპების გარეშე გაიზარდა. ვიღაც შენნაირს რომ ეცადა ჩემი ნოეს, ნათელში იყოს, ხელში ჩაგდება, უბრალოდ თმებს დავაგლეჯდი. ფუი, შენ!
აქ ქეთიმ ვერ მოითმინა, რომელიც ოპერაციიდან ნელ–ნელა გამოდიოდა:
– და ქმარი ცხვარია, რომ ნებისმიერმა წაიყვანოს? საერთოდ, როგორ შეიძლება შვილების დატოვება ქმართან და საყვარელთან? რა იცი, რა შეიძლება დაემართოთ?
პალატაში ცხარე დისკუსია გაჩაღდა. ყველა თავის აზრს იცავდა. თათა ფიქრობდა, როგორ გაეგზავნა ბავშვები დედასთან, რადგან ძიძობა და დამლაგებლობა მის გეგმაში არ შედიოდა.
