მე და ჩემს მეუღლეს ორი შვილი გვყავს, 29 წლის ვაჟი და 27 წლის ქალიშვილი. ვაჟი ზაფხულში ქორწინდება, თარიღი უკვე შეარჩია. მშობლები საქორწილო საჩუქრად ბინის ყიდვას ვაპირებთ. ვაჟი საცოლესთან ერთად 5 წელია ცალკე, ნაქირავებში ცხოვრობს. გოგონა მისი კლასელია, წლებია ვიცნობთ. ვიფიქრეთ, რომ საკუთარი ბინა ზუსტად ისაა, რაც ოჯახური ცხოვრების დასაწყებად საჭიროა. რატომ არ გავუკეთოთ ახალ ოჯახს ასეთი საჩუქარი, თუ შესაძლებელია? მძახლებთან განვიხილეთ, შევთანხმდით, რომ ჩვენ ბინას ვუყიდით, ისინი კარგ ავეჯს, სამზარეულოს და წვრილმანებს აჩუქებენ. ახალგაზრდები კოსმეტიკურ რემონტს თავად გააკეთებენ. ბინა ვაჟზე გაფორმდება. ამას უკვე ვაკეთებთ. ქორწილი აგვისტოშია. თუ რაღაც ისე არ წავა, რძალს უძრავ ქონებაზე უფლება არ ექნება.
ჩვენი გეგმის შესახებ ქალიშვილმა გაიგო და პრეტენზიები გამოთქვა: „სად არის ჩემი ბინა?“ ვუპასუხე, როცა გათხოვდება, ვაჩუქებთ, თუმცა კიდევ ერთი ბინის ფული არ გვაქვს. თანხის ნაწილს გადავიხდით, მთელი ბინის შესაძენად არ გვეყოფა. ვაჟის ბინისთვის ფულს დიდხანს ვაგროვებდით. კიდევ 100 ათასი დოლარი გვაქვს, მაგრამ „შავი დღისთვის“ გადადება გვსურს. იქნებ, სამკურნალოდ დაგვჭირდეს.
სიტყვაზე, ქალიშვილი ჩვენთან ერთად ცხოვრობს კოტეჯში, ნახევარ განაკვეთზე თეთრებზე მუშაობს, შეყვარებული არ ჰყავს და არ ჰყოლია, არც მეგობრები. სულ სახლში ზის, არსად არ გადის, სამსახურის გარდა. როგორც ვხვდები, გათხოვებას საერთოდ არ გეგმავს. ამბობს, შვილები არ სურს. კარგი გარეგნობა აქვს. ბევრი ათვალიერებს. ჩვენი ნაცნობების ვაჟების გაცნობას ვცდილობდით. ისინი მოდიოდნენ, შემდეგ ურეკავდნენ, პაემანზე ეპატიჟებოდნენ, მაგრამ ყველას უარს ეუბნება, კაფეში ან კინოში წასვლა არ სურს. 5 წლის წინ მისი დღიური წავიკითხე. იქ უიღბლო სიყვარულზე ისტორია იყო. ძალიან განიცდიდა, შემდეგ სულ ჩაიკეტა, მაგრამ მაინც, ამ უიღბლო სიყვარულამდე ურთიერთობა არ ჰქონია. მე და ჩემი ქმარი ამ თემაზე თვალს ვხუჭავთ და აღარ ვაწუხებთ.
ახლა პირი დააღო და ისტერიკას აწყობს. პრეტენზიებს გამოთქვამს, რომ ვაჟი მასზე მეტად გვიყვარს. მას ბინას ვყიდულობთ, ვეხმარებით, ქორწილს ვუხდით. ერთი კვირაა არ გველაპარაკება. სახლში არ ჭამს, არ სვამს. მინდა ვკითხო, როგორ აპირებს ბინის შენარჩუნებას, თუ მისი ხელფასი ნორმალურ კვებაზეც არ ყოფნის? რისთვის სჭირდება? ქალიშვილს ხომ ჩვენი გარდაცვალების შემდეგ კოტეჯი დარჩება. თუ ბინას ვუყიდით და რემონტს გავაკეთებთ, მომდევნო 20 წელი კომუნალურების გადახდა მოგვიწევს. თან საჭმელიც უნდა მივუტანთ. ვერ ვუყურებ, როგორ შიმშილობს ჩემი შვილი მთელი კვირა.
ორივე შვილს კარგი განათლება მივეცით. სწავლის საფასური სრულად გადავიხადეთ. ქალიშვილი სტომატოლოგია, მაგრამ პროფესიით არ მუშაობს. კარიერის აწყობა არ სურს. ამაზე ხშირად გვეუბნება. კლინიკაში ქალების კონსულტანტად მუშაობს, ისიც დღის 2 საათამდე. უკეთეს სამსახურს არ ეძებს. ყველაფერი აკმაყოფილებს. დღემდე ჩვენ ვაჭმევთ, ტანსაცმლის ფულს ვაძლევთ, მაგრამ მაინც ცუდები ვართ. ზარმაცია და არაფრის შეცვლა არ სურს. რა გავაკეთოთ? რა პოზიცია დავიჭიროთ? კბილებში გამოსცრა, რომ სახლს გადაწვავს, თუ ბინას არ ვუყიდით. გასაგებია, რომ ეს ცხელ გულზე თქვა, ამას არ გააკეთებს. რატომ უნდა ვარჩინოთ მთელი ცხოვრება, ჩვენ რომ რამე დაგვემართოს?
ძმასთან ურთიერთობა არ აქვს, შეყვარებული არ ჰყავს, არც მეგობარი. როგორ ავუხსნა, რომ მის ძმას ბინას უმიზეზოდ არ ვჩუქნით. მას ხომ ოჯახი ეყოლება. შვილს ხომ ნაქირავებ ბინაში არ გააჩენს. არაფრის მოსმენა არ უნდა. ჩვენ მისთვის ბინის უმიზეზოდ ყიდვას არ ვაპირებთ.
