მიტოვებული მშობლები იტანჯებიან არა მხოლოდ იმის გამო, რომ მარტო, უმწეო და მხარდაჭერის გარეშე დარჩნენ, არამედ გული სტკივათ, რომ შვილებმა, ყველაზე ახლო ადამიანებმა, უღალატეს. დღეს გიამბობთ დედის ისტორიას, რომელიც მისმა ქალიშვილმა და ვაჟიშვილმა გარეთ გამოაგდო.ირაკლის და მარის დედის რელიგიურობა ყოველთვის აღიზიანებდათ. ათეისტები იყვნენ და თვლიდნენ, რომ დედის ლოცვა სრული სისულელეა. ვის ეხმარება? რაღაც სერიოზული უნდა გააკეთო, მაგალითად, ფული გამოიმუშავო. საერთოდ, სამყაროს ფხიზელი თვალით უნდა შეხედო. როგორც ამბობენ, ღმერთს მიენდე, მაგრამ ხელი გაანძრიე.
იმ საღამოს მორიგი რელიგიური დღესასწაული იყო. დედა სასურსათო მაღაზიიდან ბრუნდებოდა. გემრიელი ვახშმის მომზადება და შვილების გახარება სურდა. ახლა მათთან ერთად ცხოვრობდა, რადგან საკუთარი სახლი გაყიდა და მთელი ფული ეკლესიას შეწირა. ეს დაახლოებით 5 წლის წინ მოხდა. სწორედ მაშინ უმცროს ვაჟთან ერთად ქალიშვილის და სიძის სახლში საცხოვრებლად გადავიდა.ისინი დაუპატიჟებელი მაცხოვრებლების მიღებით მოხარული არ იყვნენ. პატარა სახლი ჰქონდათ, თან ბავშვს ელოდნენ. აქ, მოულოდნელად დედა ძმასთან ერთად გამოჩნდა. მორიგი რელიგიური სცენა მოაწყო. ირაკლის და მარის დედა რაღაც მსგავსს ადრეც აკეთებდა. ერთხელ ყველა ნივთი ეკლესიას გადასცა. როცა პატარები იყვნენ, მათთან სახლში სასულიერო პირები ხშირად დადიოდნენ. და–ძმას ეს აშინებდა.
მარი ბედნიერი იყო, როცა დედის სახლი დატოვა და ქმართან საცხოვრებლად გადავიდა. მეუღლე რწმენისა და რელიგიისგან შორს იყო. ერთად მუშაობდნენ და გეგმავდნენ, როგორ ეცხოვრათ მომავალში. ყველაფერი კარგად მიდიოდა. აი, დედამ სახლის გაყიდვა გადაწყვიტა. მაშინ, 5 წლის წინ, მარი და მისი მეუღლე ამ ამბით ზედმეტად გაოგნებულნი იყვნენ, რომ დედა და ძმა მათთან არ შემოეშვათ. ძმა განსაკუთრებით ეცოდებოდა. ძალიან ახალგაზრდა იყო, რომ გიჟი დედა მიეტოვებინა და დამოუკიდებლად ეცხოვრა.აი, 5 წლის შემდეგ, მარის კმაყოფილი დედა სახლში ბრუნდებოდა. მთელი ეს წლები ბედნიერად ცხოვრობდნენ. ირაკლი დროდადრო მუშაობდა, რადგან დედა ითხოვდა, რომ ეკლესიას დახმარებოდა. მარი ამ ყველაფერს დიდხანს შორიდან უყურებდა. დღევანდელი საღამო ბოლო წვეთი აღმოჩნდა. მარი მეუღლესთან ერთად არა მხოლოდ მთელ ოჯახს არჩენდა, რომელშიც უკვე პატარა ცხოვრობდა, არამედ დედას. კარგია, რომ ძმას ესმოდა და უახლოეს მომავალში გადასვლას აპირებდა.
დედა ეზოში შევიდა და პირქუში შვილები დაინახა. ირინამ ქველმოქმედებაზე მორიგი რელიგიური სიმღერა დაიწყო. მოგვიანებით, დღესასწაულზე და უფალზე საუბარი დაიწყო. შვილები ჩუმად უსმენდნენ, ელოდნენ, როდის დაასრულებდა დედა იგავების მოყოლას. უკვე იცოდნენ, რომ ეს მხოლოდ მანიპულაცია იყო, რომელსაც დედა მთელი ეს წლები მათ წინააღმდეგ იყენებდა. მარიმ გამბედაობა მოიკრიფა და დაიწყო:„დედა, მაპატიე, მაგრამ ჩვენთან ვეღარ იცხოვრებ. ქალაქში შენთვის პატარა ბინა ვიქირავეთ. ჩვენი სახლი შენს ბოდვას ვეღარ ითმენს. ქალიშვილი მყავს და არ მინდა, რომ რელიგიით მასზე გავლენა მოახდინო. ჩვენი გზები იყოფა. ირაკლი ამ გადაწყვეტილებაში მხარს მიჭერს. ნივთები უკვე შევაგროვე, სახლში შესვლის აუცილებლობა არაა. ნახვამდის.“
ცხოვრებისეული სიბრძნე: რას გვასწავლის ეს ისტორია? – სცენა, რომელიც ღვთისმოშიშმა ირინამ ამ სიტყვების შემდეგ დადგა, მეზობელ სოფელშიც ესმოდათ. ყველას უჭირდა იმის დაჯერება, რომ ამ მორწმუნე ქალს ასეთი წყევლა შეეძლო. დახურულ ჭიშკართან რამდენიმე საათიანი ყვირილის შემდეგ, მათ მიაფურთხა და ავტოსადგურისკენ წავიდა.შვილები სასტიკად მოექცნენ, მაგრამ ჰქონდათ არჩევანი? უნდა მოვითმინოთ, როცა ცხოვრებაში ხელს გვიშლიან? შესაძლოა, დედას სხვისი ოჯახისთვის საკუთარი პრინციპები თავს არ უნდა მოეხვია. თუ მრევლის დახმარება სურდა, ეს საკუთარ ხარჯზე უნდა გაეკეთებინა და არა სხვის. თუმცა შვილებსაც ასე გადაჭრით არ უნდა ემოქმედათ. როგორ მოიქცეოდით ირაკლისა და მარის ადგილას მსგავს სიტუაციაში?
