ბინის საკითხი დელიკატური საქმეა. განსაკუთრებით მაშინ, როცა ერთი ოჯახის წევრებს ეხება. ზოგჯერ ნათესავები გვსტუმრობენ და წასვლას აღარ ჩქარობენ. გვპირდებიან, რომ ერთი კვირა იცხოვრებენ და წავლენ. დაპირების მიუხედავად, დიდხანს რჩებიან და თავს ისე გრძნობენ, როგორც საკუთარ სახლში. ნაცნობი სიტუაციაა?
ნათესავები მოვიდნენ – მალხაზისთვის ასეთი ამბავი მტკივნეულად ნაცნობია. ისე მოხდა, რომ მისი მშობლები გაშორდნენ. ოჯახში სულ სამი ბავშვი იყო. ყველაზე უფროსი მერაბი, შუათანა ქეთინო და ნაბოლარა მალხაზი. ქეთინოს და მერაბის უკვე საკუთარი ოჯახები ყავდათ, ხოლო მალხაზი დაქორწინებას არ ჩქარობდა. ისე მოხდა, რომ დედასთან ერთად ცხოვრობდა. დედას მალხაზი ძალიან უყვარდა და ამიტომ ბინა მასზე გადააფორმა.დროთა განმავლობაში მალხაზის საქმე წინ წავიდა. ეკაზე დაქორწინდა, თავის მხრივ, მან ქალიშვილი ემილი აჩუქა. მართალია, დედამთილს ასეთი სიტუაცია არ მოსწონდა. რძალს მწარე ენა ჰქონდა, ხოლო შვილიშვილი მის ვაჟს საერთოდ არ ჰგავს. შესაძლოა, ეკამ საერთოდ სხვასთან გაიგულავა.ლიას თავისი აზრების გამოთქმის არ რცხვენოდა. შვილიშვილი დიდად არ უყვარდა, ახალგაზრდა ქალს სახლის საქმეებში არ ეხმარებოდა. ეჩვენებოდა, რომ ეკა მისი და მალხაზის პატარა სამყაროში შემოიჭრა და ყველაფერი გაანადგურა. ეკა სიტუაციის დარეგულირებას ცდილობდა, მაგრამ მალე მიხვდა, რომ უშედეგო იყო. ასე რძალ–დედამთილმა კატა–ძაღლივით ცხოვრება დაიწყეს.
ცხოვრების მეცნიერება – დრო გავიდა, ლია ეკას შეწუხებით არ იღლებოდა. მალხაზი ორ ცეცხლს შორის აღმოჩნდა. არც საყვარელი ცოლის და არც ძვირფასი დედის წყენინება არ სურდა, თუმცა იდეალური კომპრომისიც ვერ იპოვა. ბრაზობდა და ზოგჯერ რძალ–დედამთილის კამათში ერეოდა.მოგვიანებით მის ოჯახს კიდევ ერთი უბედურება თავს დაატყდა. მერაბი ავტოავარიაში მოყვა და გარდაიცვალა, ხოლო ქეთინო ტირან ქმარს მრავალწლიანი ჩხუბის შემდეგ დაშორდა. ქალი ახალგაზრდა აღარ იყო, წასასვლელი არსად ჰქონდა, ამიტომ ცოტა ხნით დედასთან დაბრუნება გადაწყვიტა.თან არა მხოლოდ დაბრუნდა, არამედ ეკას კიდევ ერთი მოწინააღმდეგე გამოჩნდა. ღვიძლი ქალიშვილი ყველაფერში დედას ემხრობოდა და რძალი ხვდებოდა, რომ საყვარელ ქმართან მშვიდად ცხოვრების უფლებას არ მისცემდნენ. ქეთინოს და ლიას რძალში არაფერი მოსწონდათ. მის ტანსაცმელს, ხელფასს და გარეგნობას ურცხვად განიხილავდნენ. და, რა თქმა უნდა, იმას, რომ ემილი მალხაზის არ ჰგავდა.
სიმართლის გაგების დროს – მათ ოჯახში კრიტიკული წერტილი ერთი ჩვეულებრივი ვახშამი აღმოჩნდა. ემილიამ ბებიას კიდევ ერთი პურის მიწოდება სთხოვა, მაგრამ ბებია ლიამ პირდაპირ ქალიშვილის წინ თეფში დემონსტრაციულად დაარაკუნა. „ფორმები არ გაიფუჭა, მოგდებულო“. „აქ, უკვე გასაფუჭებელი არაფერია“ – დაამატა ქეთინომ. ამ წამს ეკას მრავალწლიანი მოთმინება გასკდა. „შვილო, გადი ოთახიდან, გთხოვ. მამას, ბებიას და დეიდას უნდა დაველაპარაკო“. გოგონამ სამზარეულო სწრაფად დატოვა და თან ცრემლებს იწმენდა.ეკამ პურით სავსე თეფში აიღო და პირდაპირ ქეთინოს და ლიას ცხვირწინ დააგდო. ნამსხვრევები სხვადასხვა მხარეს გაფრინდა. ქალები გაფითრდნენ და სახეზე ხელები აიფარეს. ლია პროტესტის გამოთქმას მაინც ცდილობდა. მალხაზმაც პირი დააღო, მაგრამ რძლის შეჩერება უკვე შეუძლებელი იყო.„თქვენ, ორმა გველმა, ჩემი ცხოვრება გაანადგურეთ. ჩემი შვილის ცხოვრების დანგრევის უფლებას არ მოგცემთ. ხვალვე მამობაზე ტესტის გასაკეთებლად კლინიკაში წავალთ. თუ დადებითი იქნება, და ასეც იქნება, თქვენს ჩვრებს შეაგროვებთ და აქედან დაიკარგებით! გასაგებია?“ სამეული ერთმანეთს გაოგნებული უყურებდა და მორჩილად თავს აქნევდნენ.ასეთი გაბრაზებული ეკა ნანახი არ ყავდათ. დიახ, მათ ეკამათებოდა, ტიროდა, სახლიდან მიდიოდა კიდეც, მაგრამ ასეთი არასდროს ყოფილა. მალხაზმა არ იცოდა, როგორ მოქცეულიყო. ემილი დედას სიხარულით ჩაეხუტა და ჩასჩურჩულა: „ვამაყობ“. „მე შენით“ – ღიმილით და მშვიდად უპასუხა ეკამ.
თავხედი ნათესავები მოვიდნენ – როგორც ეკამ თქვამ, დნმ ტესტმა დაადასტურა, რომ მალხაზი ემილის მამაა. დედამთილი და მისი ქალიშვილი იძულებულნი იყვნენ, ნივთები ჩაელაგებინათ. წუწუნებდნენ, მაგრამ რძლისთვის პატიებაც არ უთხოვიათ. ალბათ, იცოდნენ, რომ არ აპატიებდათ. ეკა სამართლიანად მოიქცა, თუმცა დაგვიანებით. თუ თავხედი ნათესავები გესტუმრნენ და თავზე დაგასხდნენ, დროა ზედმეტი ცერემონიის გარეშე გაისტუმროთ.რას ფიქრობთ ეკას საქციელზე? როგორ მოიქცეოდით ასეთ რთულ სიტუაციაში? გაბედავდით ნათესავების გაგდებას თუ გააგრძელებდით მოთმინებას? გაგვიზიარეთ მოსაზრებები.
