ქორწინების შემდეგ ქალები ორ ჯგუფად იყოფა. ზოგიერთი საკუთარ თავზე ზრუნვას ძველებურად აგრძელებს და ცდილობს მოდურდ, მოვლილად გამოიყურებოდეს, ქმარზე ადრეც დგება, რომ მაკიაჟი გაიკეთოს. სხვები კი ბუნებრივობას საუკეთესო აქსესუარად მიიჩნევენ, რაც ხშირად ფეთხუმობაში გადასდით.
ქცევის ცვლილებაზე რამდენიმე ფაქტორი მოქმედებს
- ბავშვის დაბადება. მის მოვლას ბევრი დრო და ყურადღება სჭირდება. დედებს მთელი დროის ბავშვებზე დათმობა უწევთ. ეს საპატიო მიზეზია.
- გათხოვილი ქალი ფიქრობს, რომ რადგან უკვე ოჯახი შექმნა, თავის მოვლა და მეორე ნახევრისთვის თავის მოწონება საჭირო არაა. ეს დიდი შეცდომაა, რადგან ოჯახის შექმნა ისევე შეიძლება, როგორც მისი დაშლა.
- ქალი იწყებს იმის დაჯერებას, რომ „მას უნდა ვუყვარდე ისეთი როგორიც ვარ“, წინააღმდეგ შემთხვევაში ეს სიყვარული არაა. მამაკაცს უყვარს, მაგრამ იმედგაცრუებული რჩება, როცა მისი რჩეული საკუთარ თავზე აღარ ზრუნავს.
რა ამოძრავებს მათ, ვინც მაკიაჟის გაკეთებას აგრძელებს
- საკუთარ თავს უფრო სცემენ პატივს, როცა იციან, რომ ყველაფერი გააკეთეს იმისთვის, რომ მაქსიმალურად ლამაზი ყოფილიყვნენ. და ეს მათ თვითშეფასებას ზრდის.
- ცდილობენ ისე გამოიყურებოდნენ, როგორც ქმართან პირველი პაემნის დროს, რადგან სწამთ, რომ ეს მათ ურთიერთობაში ვნებას დაიცავს.
- მათ რჩეულის დაკარგვა აშინებთ და გრძნობენ კონკურენციას, ამიტომ ბრენდის მხარდაჭერას აგრძელებენ.
ბევრი მიიჩნევს, რომ რომანტიული ეტაპის დასრულების შემდეგ, მოდუნება უკვე შეიძლება და დილით ქმრისთვის თმის მოწესრიგება აუცილებელი აღარ ხდება. უკვე ხომ „ყველანაირ ფორმაში მიხილა“. შეგიძლიათ თმის დავარცხნაზე და მაკიაჟზე არ იფიქროთ, მაგრამ გახსოვდეთ, რომელ პრინციპსაც არ უნდა იცავდეთ, „ბინძური ხალათის“ დონემდე არ უნდა დაეშვათ.
ურთიერთობის დროს მამაკაცმა ქალი შეიძლება იხილოს ცუდ განწყობაზე, მტირალი, ძილის შემდეგ უმაკიაჟო სახით და აბურდული თმით… მაგრამ ეს ყველაფერი ბუნებრივი მდგომარეობაა. აი, ბინძური ხალათი უკვე ფეთხუმობის და საკუთარ თავში ქალურობის უარყოფის ნიშანია. ეს ზღვარი უნდა იგრძნოთ და გარემოების მიხედვით მაქსიმალურად ღირსეულად უნდა გამოიყურებოდეთ.
ის ცოლი, რომელიც სამსახურში დავარცხნილი თმით, მაკიაჟით, მინი ქვედაბოლოთი მიდის, ხოლო სახლში რაღაც უცნაურობები აცვია, ქმარს ეჭვიანობის საბაბს აძლევს. მას უჩნდება ფიქრები, რომ სამსახურში შეიძლება მასზე უკეთესი და საინტერესო ვინმე იყოს: „მეუღლე ასე ვისთვის იპრანჭება? თუ ჩემთვის არა, ვისთვის? ვინმეს ნახვაზე ოცნებობს? მე ხომ ასეთი სილამაზით არ მანებივრებს!“
ხოლო ის ცოლი, რომელიც გათხოვებამდე არა უბრალოდ ლამაზ, ქალურ მაკიაჟს, არამედ საომარ შეღებვას იკეთებდა, შეიძლება მაკიაჟის მოშორების შემდეგ ქმარი შეაშინოს.
ყველა ეს მაგალითი გვიჩვენებს, რომ ქორწინებამდე და მის შემდეგ ქალის გარეგნობაში განსხვავება მინიმალური უნდა იყოს, სხვა სტილზე გადასვლა თანდათანობით უნდა მოხდეს. კარდინალური ცვლილებებით თვალშისაცემი არ უნდა იყოს. წინააღმდეგ შემთხვევაში ეჭვებს, გაოცებას, გაუგებრობას და გულგრილობას თავიდან ვერ აიცილებთ.
თუ სტატია ინფორმაციული იყო, მეგობრებს სოციალურ ქსელში აუცილებლად გაუზიარეთ.
