დასთან უთანხმოებამ შეიძლება გააფუჭოს ნებისმიერი განწყობა, თუნდაც სადღესასწაულო. ერთი შეხედვით, სიტყვიერი შეურაცხყოფა დიდად გულსატკენი არაა, მაგრამ ასე არაა. ნამდვილად საწყენია. ხშირად გრძნობები იმდენად შელახულია, რომ ძვირფასი ადამიანისთვის სიმართლის პირში თქმა გვიწევს. მაგრამ ეს უნდა მოხდეს ოჯახებში დიდი დღესასწაულების წინა დღეებში?
ვანოს და ანანოს ოჯახში დღესასწაულები დამატებითი ხალხის გარეშე არასდროს აღინიშნებოდა. შეიძლება იფიქროთ, რომ სტუმრებთან მიმართებაში ყველაზე სასიამოვნო სიტყვები იყო გამოყენებული, მაგრამ რეალობა ასეთი არაა. დღესასწაულზე ოჯახში ბევრი ადამიანი იკრიბება. ანანოს ამ ყველაფრის მოთმენა უწევდა. „დიასახლისი ხარ, სტუმრებს პატივისცემით უნდა მოეპყრა და მათზე იზრუნო“ – არიგებდა დედამთილი ანანოს. გოგონა კამათს ვერ ბედავდა, რადგან მასთან ერთად ცხოვრობდა. ბინა ვანოს ბებიისგან მემკვიდრეობით დარჩა, მაგრამ დედამთილმა მათთან საცხოვრებლად გადმოსვლა იჩქარა. ამბობს, რომ ახლა მის ბინას გააქირავებს. ანანო ამასაც ითმენდა.
გულუბრყვილო ანანოს დედის მოსმენაც უწევდა: „ნათესავებთან კამათი არ შეიძლება. შენ უფრო ძვირი დაგიჯდება, მხოლოდ ნერვებს დახარჯავ“. ასე პატარა და მუდმივად დაღლილი ვირივით სხვებს ემორჩილებოდა. რასაც ამანათში ჩაუდებდნენ, იმას ათრევდა. ანანოს ბიძაშვილს, დეას მათთან დროის გატარება განსაკუთრებით უყვარდა. დეა ბიძაშვილთან სტუმრად სხვა ქალაქიდან ჩამოდიოდა და თვლიდა, რომ კურორტი იყო. ანანოს სხვა გზა არ ჰქონდა და სტუმრების სიამოვნებას ცდილობდა. წლებთან ერთად დეას ახირებები უფრო გართულდა. ვანოც, რომელსაც დიდი სუფრები ძალიან უყვარდა, საყვარელ ნათესავებთან ურთიერთობისას საათს ნერვიულად უყურებდა.
ანანოს წლების განმავლობაში ასეთი წვეულებების გამართვა მობეზრდა. მორიგი დღესასწაულის დრო მოახლოვდა, მაგრამ ხელიც არ გაუქნევია. „არ ალაგებ სახლს დეას ჩამოსვლამდე? ხომ ზეგ ჩამოდის, მოასწრებ?“ – გაუკვირდა ვანოს. ანანომ ტელეფონი ჩუმად აიღო და დეას ხმოვანი შეტყობინება ჩართო. „ზარს არ პასუხობ, როგორი დაკავებული ხარ. მინდა გითხრა, რომ ჩემი გიორგი დიეტაზეა. ღორის ხორცი არ მოამზადო. ძროხის ხორცი შეიძლება, მეტი არაფერი. მაქსიმე ავადაა, ამიტომ თქვენს ლაშას საწოლის დათმობა მოუწევს. დროებით. მაქსიმე მის ოთახში დაიძინებს, გამოკეთდება. დაგვხვდით, ამჯერად ბევრი ნივთი გვექნება. ნათელას რამდენიმე ლიტრი თაფლის ჩამოტანას დავპირდი. ხელებს ხომ არ დავიწყვეტ. დამელოდე, დაიკო“ – ისმოდა დეას ხმა ტელეფონიდან. „დედა არ მინდა იატაკზე დაძინება. არ მინდა, რომ მაქსიმემ ჩემი ოთახი წამართვას“ – საწყლად თქვა 7 წლის ლაშამ.
როგორ უყვიროდა დეა ანანოს, რომ ის ცუდი და, დიასახლისი, ცოლი და დედა იყო. მოკლედ, საშინელი ქალი. როგორ შეძლო გათხოვება და შვილის გაზრდა. „გთხოვ, არ ჩამოხვიდე“ – მოკლედ უპასუხა ანანომ და ტელეფონი გაუთიშა. დეა არ დამშვიდდა. ყველასთან დარეკვა დაიწყო, ვისთანაც შეეძლო. ანანოს დედას, დედამთილს დაურეკა. უამბო, როგორ მიაყენა შეურაცხყოფა ანანომ, როგორი ცუდი ადამიანი იყო. დედამთილმა რძლისთვის ულტიმატუმის წაყენება სცადა, დედამ მაშინვე ჩხუბი დაუწყო. ორივე დედის გზავნილი ერთი იყო. „როგორ გაბედე ნათესავისთვის ამის გაკეთება?“
ვანომ და ანანომ ვაჟს ხელი მოკიდეს, რამდენიმე ნივთი აიღეს და წავიდნენ. „თქვენ რა დღესასწაულზე სახლში მარტო მტოვებთ, სუფრის და საჩუქრის გარეშე?“ – დედამთილმა ჩარევა სცადა. „ხომ გაქვთ სახლი, საიდანაც გაურკვეველი მიზეზით წამოხვედით. დაბრუნდით და მდგმურებთან ერთად აღნიშნეთ“ – დაღლილი ხმით უპასუხა რძალმა.
ოჯახმა სათხილამურო კურორტზე მისვლა ვერ მოასწრო, მაგრამ ქმრის და შვილის ბედნიერი სახეების დანახვისას ანანო მიხვდა. ზოგჯერ ყველაზე გემრიელი კერძი ყავა და ჰოთდოგია. საუკეთესო ადგილი იქ, სადაც საყვარელი ადამიანები არიან. იმდენჯერ მოაწყო მდიდრული წვეულება, მაგრამ მანქანაში მოკრძალებული საჭმელი საყვარელ მამაკაცებთან ერთად ამქვეყნად ყველაზე გემრიელი იყო.
