ვივიენის დღევანდელ სტატიაში, საკუთარ ისტორიას მკითხველი გვიზიარებს. გასულ წელს, გაცნობის საიტზე ერთი მამაკაცი გავიცანი. ასაკში სოლიდური სხვაობა გვაქვს – 15 წელი, მე 29 წლის ვარ. ის სხვა ქალაქში მუშაობს, მაგრამ ყოველ კვირა სახლში მოფრინავს. პირველივე ნახვაზე უზომოდ მომეწონა, მან მაშინვე გაიცნო დედაჩემი (საკუთარი ინიციატივით), გამაცნო თავისი ძმა და რძალი.
იმ პერიოდში არავითარი ახლო ურთიერთობა არ გვქონია, კოცნაც კი. ვერ გეტყვით რატომ, მაგრამ იმ პერიოდში რატომღაც გადავწყვიტე, რომ მასთან ურთიერთობა შემეწყვიტა, თუმცა ის ძალიან მომწონდა. როგორც ჩანს, ინტუიციის და შიშის გამო. ძალიან მეშინოდა, რომ „გამომიყენებდნენ და მიმატოვებდნენ“ და ვიცოდი, რომ ამას ძალიან რთულად გადავიტანდი. მამაკაცი ძალიან თავაზიანად და ლამაზად იქცეოდა, მაგრამ ვგრძნობდი, რომ არა გულით. სწორედ, ეს მაწუხებდა.
გარკვეული პერიოდის შემდეგ მიმოწერა განვაახლეთ. მან მე და დედაჩემი მიგვიწვია დასასვენებლად მასთან, მის ძმასთან და დედასთან ერთად, რომელიც საზღვარგარეთიდან ცოტა ხნით იყო ჩამოსული. მე დავთანხმდი. დედაჩემმა წამოსვლა ვერ შეძლო და მე მარტო წავედი. დედამისთან კონტაქტი მარტივად დავამყარე, ჩვენ ძალიან სასიამოვნო დრო გავატარეთ. მოვდუნდი და დავიჯერე, რომ თუ მისი ასაკის მამაკაცი თავად არის დედების გაცნობის ინიციატორი, მაშინ ალბათ სერიოზული განზრახვა აქვს. და დავნებდი…
იქიდან ოთხი კვირის წინ დავბრუნდით. უქმეებზე თავისთან მიმიწვია. ყველაფერი ძალიან ლამაზად მოაწყო: სანთლები, მუსიკა, რომანტიკა. შემდეგ ჯერზე, ერთი კვირის შემდეგ ჩამოფრინდა. უქმეებზე ისევ მასთან დავრჩი. ვახშამზე დედაჩემი მოიწვია. თითქოს ყველაფერი შესანიშნავად იყო, მაგრამ იმის გამო ვიძაბებოდი, რომ არასოდეს მეკითხებოდა, როგორ ვიყავი, რას ვსაქმიანობდი და ზოგადად, ჩემს ცხოვრებაში რა ხდებოდა.
ერთმანეთს ორ დღეში ერთხელ ვწერდით. გადავწყვიტე, რომ შემდეგ შეხვედრაზე ჩვენს ურთიერთობაზე დავლაპარაკებოდი. ერთ საღამოს დედა რესტორანში დავპატიჟე, გზად ფოტოების გადასაღებად შევჩერდით. უცებ, მისგან შეტყობინება მივიღე, რომ რა ლამაზი კაბა მეცვა და რა საყვარლად ვიღებდი ფოტოებს. თითქოს ცივი წყალი გადამასხეს. მივხვდი, რომ ის ჩამოსული იყო, მაგრამ არაფერი მითხრა და თავისი მესიჯით, დამცინავად შემატყობინა ამის შესახებ.
მე და დედაჩემი მივედით რესტორანში (სადაც მე და ის რამდენჯერმე ვიყავით ნამყოფი) და იქ მეორე შოკი მივიღე: ის სხვა გოგოსთან ერთად იჯდა. თავი დახარა და სიტყვაც არ უთქვამს. მთელი საღამო ცუდ განწყობაზე იყო, მხოლოდ იმ გოგონას ხმა ისმოდა. სცენის დადგმა მინდოდა, მაგრამ თავი შევიკავე. საღამოს მივწერე: „რა ნაგავი ხარ. მინდოდა შენთვის სახეში ღვინო შემესხა, მაგრამ შენც ამასაც არ იმსახურებ“. რაზეც გვიან ღამით მიპასუხა: „ძალიან ლამაზი იყავი და ვისურვებდი, რომ ღვინო ნამდვილად შეგესხა ჩემთვის სახეში, რადგან, ეს მინიმუმ იმის ნიშანი იქნებოდა, რომ მართლაც გაინტერესებ“.
სულ ეს არის: არც ზარები, არც მესიჯები, არც თავის მართლება. ამდენი ხნის შემდეგ, ჩემთვის ისევ ძალიან მწარეა იმის გაცნობიერება, რომ გამომიყენეს, მეთამაშნენ და უმოწყალოდ გადამაგდეს. მძიმე დეპრესიის ზღვარზე ვარ. მისდამი გრძნობები უკვე მქონდა. ტკივილი ძლიერია. მესმის, რომ სულელი ვარ. ყალბი ანგარიში შევქმენი გაცნობის საიტზე და ვხედავ, რომ ის ჯერ კიდევ ძალიან აქტიურია. ჩემი სამყარო დაინგრა. არ ვიცი, როგორ გამოვიდე ამ მდგომარეობიდან…
