ვივიენის დღევანდელ სტატიაში, საკუთარ ისტორიას ანა გვიზიარებს. რამდენიმე წლის წინ გავთხოვდი. ჩვენს ქორწინებამდე ჩემი ქმარი მშობლებთან ერთად მათ კერძო სახლში ცხოვრობდა. მისი და შვილთან, მესამე ქმართან და გერთან ერთად მშობლების სამოთახიან ბინაში ცხოვრობდა. ქორწილის შემდეგ კითხვა, სად ვიცხოვრებდით მომავალში, არასოდეს დასმულა ჩემი ქმრისა და მისი მშობლებს მიერ და არც მე შევხებივარ ამ თემას. უბრალოდ იაფფასიანი ბინა ვიქირავეთ. ჩვენი შემოსავალი საშუალო იყო, საკუთარი ბინისთვის ფულის შეგროვებას ვერ ვახერხებდით.
მე დავორსულდი და საცხოვრებლის საკითხი უფრო სერიოზულ გადაწყვეტას საჭიროებდა. ჩემს მშობლებს ადრე ჰქონდათ ნაყიდი მიწის ნაკვეთი და მამაჩემმა ჩემი ქმრის და ჩემი თანხმობით დაიწყო ჩვენთვის სახლის აშენება საკუთარი ხარჯებით. დედამთილ-მამამთილი ერთი გროშითაც არ დაგვეხმარნენ, ქმარი საერთოდ არ დაინტერესებულა მშენებლობით, ყველაფერს მოცემულობად იღებდა. მამაჩემმა სახლი მთლიანად თავად ააშენა, ანუ ყველაფერი ჩემი მშობლების ფულით გაკეთდა. ჩვენ მხოლოდ მოგვიანებით შევარჩიეთ შპალერი და ავეჯი.
ჩემმა მულმა, იმ სამოთახიან ბინაში ცხოვრებისას, 10 წლის მანძილზე ელემენტარული რემონტიც კი არ გააკეთა. ისე ცხოვრობდა, როგორც ნაქირავებ ბინაში, დანგრეული აბაზანით. თუმცა, ამ ხნის განმავლობაში შეიძინა ძვირადღირებული უცხოური მანქანა. ყოველთვის ძალიან მოვლილად გამოიყურებოდა, მუდმივად ყიდულობდა ოქროს, ძვირფას ტანსაცმელს და ტელეფონებს. საზღვარგარეთ დადიოდა დასასვენებლად. და ეს ყველაფერი კრედიტით. მერე ჩემმა მამამთილმა გაყიდა ის ბინა და მთელი ფული ჩემს მულს მისცა. ის და მისი ქმარი სხვა ქალაქში გადავიდნენ და იქ იყიდეს სახლი.
ამ წუთებში მე და ჩემი მეუღლე ვშორდებით, რადგან ვეღარ ვითმენ მის მომხმარებლურ დამოკიდებულებას ჩემს მიმართ, მის დაცინვას და ჩხუბებს. ვერაფერზე ვერ დაელაპარაკები, გამუდმებით იმაღლებს ხმას. არ სურს თავისუფალი დროის ერთად გატარება, ამბობს, რომ დაიღალა და უნდა დაისვენოს, მაგრამ ყოველდღე საღამოობით მიდის მშობლების სანახავად, ერთ უქმე დღეს კი მთლიანად იქ ატარებს.
განქორწინების დროს ჩემმა ქმარმა მომთხოვა საცხოვრებელი სახლი, რადგან თვლის, რომ მე გავაგდე და ის ჭერის გარეშე დარჩა. თავის მოთხოვნას იმით ამართლებს, რომ ნაკვეთზე მუშაობდა და ხანდახან მამამისი გვეხმარებოდა სახლის საქმეებში. თავად სახლი ჩემი მშობლების სახელზეა დარეგისტრირებული, რადგან მათ ააშენეს. ჩემი პრეტენზიის საპასუხოდ, რომ მე ვაჭმევდი და ვემსახურებოდი, მან უბრალოდ მხრები აიჩეჩა.
ბუნებრივია, მისთვის ბინის ფული არ გვაქვს. გარდა ამისა, ის არ აპირებს ჩემი შემოსავლით ნაყიდი ახალი უცხოური მანქანის გაყოფას ან გაყიდვას. ამბობს, რომ მანქანა მისია. მას ასევე არ სურს ალიმენტის გადახდა, მან უნდა მიხედოს თავის პირად ცხოვრებას, რადგან მე მივატოვე. არ ვიცი, როგორ მოვიქცე და არ ვიცი, ღირს თუ არა მასთან რაიმეზე დალაპარაკება…
