როგორც არ უნდა იყოს, მდიდარ კაცს უფრო მეტი შესაძლებლობები აქვს ცხოვრებაში, ვიდრე ღარიბს. ურთიერთობებშიც კი. მიუხედავად რთული ხასიათისა თუ არც ისე სასიამოვნო თვისებებისა. ფული, როგორც ამბობენ, ყველაფერს აგვარებს. თუმცა, სიმართლეს თუ ჩავხედავთ თვალებში, ეს ყოველთვის ასე იყო. და არ არის საჭირო ზღაპრების გახსენება მომხიბვლელი ღარიბი ადამიანების შესახებ, რომლებსაც ყოველთვის უმართლებდათ. როგორც პრაქტიკა გვიჩვენებს, ასეთი შემთხვევები მხოლოდ გამონაკლისია, რომელიც ადასტურებს წესს.
თანამედროვე ქალებს ეს ძალიან კარგად ესმით, ძნელია იპოვოთ გოგოები ოთახის კედელზე მუსიკოსების პლაკატებით. ახლა ყველას მდიდარი, წარმატებული მამაკაცები აინტერესებთ, იახტებითა და გემებით. და, ზოგადად, ეს ნორმალური ტენდენციაა. მათ ზუსტად იციან რა უნდათ და რისკენ ისწრაფვიან. ზოგი ახალგაზრდა თაობას მერკანტილურობის გამო ადანაშაულებს, ზოგი კი აქებს მათ „ფხიზელი მსოფლმხედველობისთვის“. ჩვენ კი მიგვაჩნია, რომ პარტნიორის არჩევა პირადი საქმეა და გარშემომყოფებს საერთოდ არ უნდა ეხებოდეს.
უზრუნველყოფილი მამაკაცი
ამბობენ, რომ ქალებს ძალიან მოსწონთ მრბოლელი მამაკაცები. გასაკვირი არაფერია. ეს არის სპორტი მდიდარი ადამიანებისთვის, რომლებსაც შეუძლიათ გარისკვა და ზღვარზე სიარული. რომელ გოგონას არ მოეწონება ეს თვისებები? არავინ გვიყვება მათ ხასიათზე, მორალზე, ცხოვრებისეულ მდგომარეობაზე. ან რა საჭიროა? თუ ადამიანი წარმატებულია, დანარჩენი ყველაფერი უკანა პლანზე გადადის.
ასე იყო ჩემი ყოფილი ქმრის შემთხვევაშიც. გულუხვი, ჭკვიანი, მომხიბვლელი და ძალიან მდიდარი. ისე მევლებოდა თავს, თითქოს მსოფლიოში უკანასკნელი გოგო ვიყო. დამაშორა იმ ბიჭს, რომელსაც მართლა ვუყვარდი. ყვავილებს მჩუქნიდა და სად აღარ დავყავდი… თავად კი ამ დროს ახალგაზრდა და გულუბრყვილო სტუდენტ გოგონებს „აფუჭებდა“. პირადად არასოდეს გამომიჭერია, გარდა იმ შემთხვევისა, რის შემდეგაც რეალურად დავშორდით. ამასთანავე გეტყვით, რომ ის 29 წლის ასაკში უკვე მელოტი იყო და ვირის მსგავსი დიდი ყურები ჰქონდა. თუმცა მასთან რამდენიმე წუთიანი ურთიერთობის შემდეგ, ეს მახასიათებლები ძალიან საინტერესოდ მოგეჩვენებოდათ.
რისთვისაც დღემდე ვარ მადლობელი ჩემი ყოფილი ქმრის, არის ის, რომ ის არ შეცვლილა ქორწილის შემდეგ, როგორც ეს ჩვეულებრივ ხდება. რუტინა, ერთად ცხოვრება და ყოველდღიურობა – მამაკაცს მსუქან ზარმაც ადამიანად აქცევს ხოლმე, რომელსაც უკვე ყველაფერი აქვს. ცოლი უკვე ჰყავს, არაფრისკენ სწრაფვა არ სჭირდება, უბრალოდ უსაქმოდ უნდა დაჯდეს და დაისვენოს. მაგრამ ჩემი ყოფილი სულაც არ იყო ასეთი. ის აგრძელებდა შრომას, მახარებდა ხშირი სიურპრიზებით და ჩვენი შვილისთვის შესანიშნავი მამა იყო. თუმცა, სამწუხაროა, რომ ის არ გამომადგა, როგორც ქმარი.
ჩემი და
ჩემი და, პირიქით, ზურგს უკან ყოველთვის ლანძღავდა მას და ყოველ შეხვედრაზე განქორწინებას მირჩევდა. ამბობდა, რომ ამ გზით ფულსაც ვიშოვნიდი და შევძლებდი, რომ ჩემთვის უფრო ღირსეული ადამიანი მეპოვა. რაღაც მომენტში, იმდენად დავიღალე მისი წინადადებებით, რომ მასთან კომუნიკაციის შეწყვეტაც კი მომიწია. მხოლოდ თუ რაიმე მნიშვნელოვანი იყო ან იყო რაიმე ოჯახური დღესასწაული. სხვა შემთხვევაში, ვითომ დაკავებული ვიყავი. მე არ ვიცოდი, რომ მთელი ამ ხნის განმავლობაში კოტე აქტიურად მღალატობდა და, ზოგადად, პრინციპში რაიმე განსაკუთრებულ მნიშვნელობას არ ანიჭებდა ჩვენს ქორწინებას.
ასეა თუ ისე, ჩვენ ახლა დაშორებულები ვართ. მიუხედავად ამისა, მე კოტეზე ნაწყენი არ ვარ. მან მაჩუქა მსოფლიოში საუკეთესო შვილი. გარდა ამისა, მან დაგვიტოვა ბინა, მანქანა და დაპირება, რომ ყოველთვის დაგვეხმარებოდა, თუ ეს დაგჭირდებოდა. ის იხდის კარგ ალიმენტს და ყოველ 2 კვირაში სოლიდურ თანხას რიცხავს ანგარიშზე. სასამართლო პროცესის შემდეგ მითხრა, რომ მშვენივრად ესმოდა, რომ ვალდებული იყო დახმარებოდა არა მარტო ბავშვს, არამედ მის დედასაც, ანუ მე. რაც მე, როგორც მინიმუმ, ღირსეულ საქციელად მიმაჩნია.
ჩემი მხრივ, შემიძლია დავიკვეხნო, რომ სასამართლოსგან არ მომითხოვია, რომ მე და ჩემს შვილს ჩემი ქმრის ქონების ზუსტი ნახევარი გვრგებოდა. მე მშვენივრად მესმის, რომ ეს უბრალოდ სამართლიანი არ იქნებოდა. კანონი კანონად, მაგრამ მე ისე არ დავფრინავ ღრუბლებში, რომ ჩემი ყოფილი მეუღლის ძალისხმევა და შესაძლებლობები ჩემს ტოლფასად მივიჩნიო. ალბათ, ამ მიდგომამ, სხვა საკითხებთან ერთად, მოგვცა საშუალება, რომ კარგ მეგობრებად დავრჩენილიყავით. გარდა ამისა, მე საერთოდ არ ვაპროტესტებ, როცა კოტე მოდის შვილის მოსანახულებლად ან ითხოვს მასთან გარკვეული ხნით დარჩენას. სინამდვილეში, ეს ჩემთვის კარგია.
თუმცა, მინდა კიდევ ერთხელ გავიხსენო ჩემი დის საქციელი ახლა, ჩემი განქორწინების შემდეგ. მას ბოლო ორი წლის განმავლობაში ცოტა არ გაუმართლა. ქმარმა სამსახური დაკარგა, იპოთეკამ თითქმის უსახსროდ დატოვა… და ამ მიზეზით მან გადაწყვიტა ჩემთვის მოემართა. ფულის სესხება სურდა, რათა როგორმე თავი გაეტანა, თუმცა ის იმედგაცრუებული დარჩა. მე გადავწყვიტე მთელი „ზედმეტი“ ნაღდი ფულის ინვესტირება ბიზნესში და დავიტოვე მხოლოდ ის თანხა, რომელიც მე და ჩემს შვილს ერთი წლის ან წელიწადნახევრის განმავლობაში გვეყოფოდა. ეს სიმართლეა და ვცდილობდი, ჩემი დისთვისაც გამეგებინებინა.
საპასუხოდ მან დაიწყო ჩემი გაკრიტიკება, თავს მაცოდებდა და ცდილობდა დავერწმუნებინე, რომ მისთვის სესხი ამეღო. მაგრამ მე შეუვალი ვიყავი. რამდენიმე დღის შემდეგ, ჩემს ყოფილთან შეხვედრაზე, გავიგე, რომ ჩემი და მასაც მისწვდა. საინტერესო ის არის, რომ ის ჩემზე უფრო ლმობიერად მოიქცა და ასესხა (ჩათვალეთ, რომ აჩუქა) მთელი საჭირო თანხა. თუმცა მეჩვენება, რომ ეს უკანასკნელი შემთხვევა არ იქნება.
ანუ რა გამოდის? ადრე ის მისთვის ნამდვილი მტერი იყო. მახინჯი, „მშობლების“ ფულით და სოფლური მანერებით. ახლა კი, უცებ, მისთვის ახლობელ ადამიანად იქცა. მესმის, რომ ალბათ განერვიულებული ვარ და ცუდ ხასიათზე ვარ. მაგრამ, დამიჯერეთ, ამჟამად ჩემს მოღალატე ქმარს ჩემს დაზე უფრო ახლობელ და ძვირფას ადამიანად მივიჩნევ. ეს კი რაღაცას უნდა ნიშნავდეს. ვერ ვხვდები, მე შევიცვალე და ცუდ ადამიანად ვიქეცი, თუ ვერ გავრკვეულვარ საკუთარ მორალურ პრინციპებში. რაღაც შეიცვალა ჩემს მსოფლმხედველობაში და ვშიშობ, რომ არც ისე სწორი მიმართულებით.
