ჩემი შვილი ჩემზე განაწყენებულია. ის ამბობს: „დედა, მე შენ მიყვარხარ, მაგრამ გულქვა ადამიანი ხარ. ხომ ხედავ, როგორ გვჭირდება მე და მარის შენი დახმარება. ვის მივმართოთ, თუ არა შენ? რატომ გაჯიუტდი?” თავად მარი მტაცებლური თვალებით მიყურებს და დუმს. არ ვიცი, ვინ ჩაუდო ეს ყველაფერში ჩემს გულიან ბიჭს თავში. გული მიგრძნობდა, რომ ჩემი რძალი არც ისე კარგი ადამიანი იყო და არც შევმცდარვარ.
გულქვა ადამიანი
ჩემი ალექსანდრე მეოცნებე, მგრძნობიარე ბიჭია. მას სიგიჟემდე შეუყვარდა ქერა, პრანჭია მარი და მაშინვე ხელი სთხოვა. ნათლად ვხედავდი ყველაფერს, როგორი ქალბატონი იყო. ასეთები კაცს რომ ჩაეჭიდებიან აღარ გაუშვებენ, სანამ მთელ სისხლს არ დალევენ. მაგრამ რის თქმა შემეძლო ჩემი შვილისთვის? სიყვარული… მითუმეტეს, რომ მას ჩემი მოსმენაც არ უნდოდა. ამიტომ უბრალოდ განზე გავწიე, რომ მისი ბედნიერებისთვის ხელი არ შემეშალა.
ახალგაზრდებს ჩემი პირობები ქორწილამდე განვუცხადე. ცალ-ცალკე ვიცხოვრებთ. დიახ, მე მაქვს სამოთახიანი ბინა, მაგრამ ჩემთვის უფრო ადვილია მათთვის ქირის ფულის მიცემა, ვიდრე ყოველდღე იმის ყურება, თუ როგორ დაატარებს თავის ჭკუაზე ჩემი რძალი ჩემს შვილს. მე დედა ვარ, თავს ვერ შევიკავებ და ყველაფერს ვეტყვი, ჩემს შვილს დავიცავ. ეს ვის სჭირდება? ერთ ჭერქვეშ ცხოვრება და ერთმანეთზე განაწყენება? ამიტომ, კვირაში ერთხელ ვიკრიბებოდით სადილზე კაფეში. ეს იყო მთელი ჩემი მოთმინების რეზერვი მარისთვის.
თუმცა, ცხოვრებამ ყველაფერი სხვანაირად წარმართა. მათ სამი ტყუპი შეეძინათ. რა სახლის ქირაზეა საუბარი, როდესაც ტონა ფული გჭირდება. თვალის დახამხამებაც ვერ მოვასწარი და ახალგაზრდა ოჯახი უკვე აწყობდა ოთახებს თავისთვის და ბავშვებისთვის ჩემს ბინაში. ასე დავიწყეთ ცხოვრება ყველამ ერთად.
ხუთმა წელმა სწრაფად ჩაიარა. რაც შეიძლება ხშირად ვცდილობდი საკუთარი სახლიდან გაქცევას. გავიარე ბევრი კურსი, გავაუმჯობესე გერმანული და დავიწყე ფრანგულის შესწავლა. დავდივარ იოგაზე, ფიტნესზე და ბაჩატაზე. მხოლოდ იმისთვის, რომ სამსახურიდან სახლში გვიან დავბრუნდე.
მოულოდნელობა
რძალმა ჩემი შვილი დაიმორჩილა და თავს ჩემი სახლის პატრონად გრძნობდა. ის ბევრს შრომობდა, მეორე სამსახური იპოვა. მე ფულით ვეხმარებოდი და ვცდილობდი ბავშვების აღზრდაში ძალიან არ ჩავრეულიყავი. მაგრამ რაც არ უნდა გამეკეთებინა, მარის არაფერი მოსწონდა: „დედა, წადით დაისვენეთ, ჩვენ ვიცით როგორ არის უკეთესი“. ალექსანდრეც ეთანხმებოდა. უფალს ყოველდღე ვთხოვდი მოთმინებას.
შემდეგ კი უცებ ორივე შეიცვალა. ისინი ძალიან თბილები და მეგობრულები გახდნენ. დედიკო ასე, დედიკო ისე. ვგრძნობდი, რომ რაღაც ხდებოდა. სერიოზული საუბრისთვის კაფეშიც კი მიმიწვიეს. გაგონილმა გამაოგნა.
აღმოჩნდა, რომ ისინი კვლავ ბავშვს ელოდებოდნენ. არ დაუგეგმავთ, მაგრამ ასე მოხდა. ან განზრახ გაჩუმდნენ, რომ არ შევეშინებინე ან თავად რძალს მეხუთე თვემდე ეჭვი არაფერში შეჰპარვია. ორიოდე კილოგრამი მოიმატა, მაგრამ მერე რა.
და აი, რა მოიგონეს ამ ჭკვიანებმა. დედა, მოდი ბინა გადავცვალოთ. ვაჟი დისტანციურად მუშაობს, რძალი ბავშვებთან ერთად არის სახლში. მათ შეუძლიათ ყველგან იცხოვრონ. უკვე იპოვეს სახლი დედაქალაქის გარეუბანში. ფოტო მაჩვენეს, ორ სართულიანი, ნამდვილი სასახლე. სათქმელი არაფერია, კარგი არჩევანია დიდი ოჯახისთვის.
გულქვა ადამიანი: როგორ გავყოთ საცხოვრებელი?
ყველაფერი კარგი იყო ფასის გარდა. ეს სახლი ჩემი ბინის თითქმის ორი მესამედი ღირდა. საუკეთესო შემთხვევაში, მხოლოდ ერთოთახიანი ბინის ყიდვას შევძლებდი. არ მომეწონა ეს ვარიანტი, მაგრამ გავჩუმდი. მიჩვეული ვარ დიდ სახლში ცხოვრებას, არ მიყვარს სივიწროვე.
ხანგრძლივი ფიქრი
ცოტა დრო დამჭირდა მოსაფიქრებლად, თუმცა ძალიან მინდოდა თავიდანვე კატეგორიული „არას“ თქმა. რა თქმა უნდა, ჩემი რძლის გამო. ცხოვრების მანძილზე ბევრი ასეთი „მარი“ მინახავს. ვხედავ, რომ ჩემი შვილი მასზე გიჟდება. მაგრამ, ასევე მშვენივრად ვამჩნევ რა იმალება მარის მოსაფერებელი სიტყვების მიღმა.
ეს ამბიციური ლამაზმანი ალექსანდრეს ძალიან უყვარს, მაგრამ თავად ის მდიდრულ ცხოვრებაზე ოცნებობს. ჩემი შვილი სამი ადამიანის მაგიერ მუშაობს, მაგრამ ეს მარისთვის საკმარისი არ არის. საჭიროა ახალი მანქანა, შვილები არა ჩვეულებრივ სკოლაში, არამედ ელიტარულ სკოლაში უნდა დადიოდნენ. ქმარი აძლევს სილამაზის სალონებისა და ფიტნესის ფულს. ყოველთვიურად – ახალი კაბა. მაგრამ ის თავად არ მუშაობს, მიუხედავად იმისა, რომ დეკრეტული შვებულებიდან ორი წელია გასული. მას აქვს საკუთარი „ბიზნესი“: ინტერნეტში ბავშვების ძველ ტანსაცმელს ყიდის. კი ბატონო, მაგრამ დროა დაუბრუნდეს ნორმალურ სამსახურს! ახლა კი კიდევ ერთ ბავშვს გააჩენს…
მტკიცედ მჯერა, რომ ერთ მშვენიერ დღეს ჩემს შვილს გონება გაუნათდება და ღირსეულ ქალს იპოვის. ვინც მას ნამდვილად შეიყვარებს და პატივს სცემს და არ დატანჯავს ახირებებითა და სურვილებით. ასეთ ოჯახს უპრობლემოდ დავუთმობდი ჩემს სახლს. იმიტომ, რომ მარი განქორწინების დროს აუცილებლად წაართმევს სახლს. ამაში ასი პროცენტით ვარ დარწმუნებული.
რჩევისთვის ჩემს დას და ყოფილ ქმარს მივმართე. ერთხმად დამარწმუნეს, რომ ამაოდ ვნერვიულობ და დიდი ხნის წინ უნდა გადამეცვალა ბინა. ჩემი ერთადერთი შვილისთვის საუკეთესო მინდა, მაგრამ ჩემი რძალი მოსვენებას მაკარგვინებს.
ჩემს შვილს უარი ვუთხარი. რეალტორმა, რომელსაც ვიცნობდი, შემოგვთავაზა უფრო იაფი ვარიანტი. ეს სახლი ახალი არ არის, მაგრამ ყველა პირობა არის საცხოვრებლად. ჩემს შვილს ვაიბერზე სახლის ლინკი გავუგზავნე სამსახურში ყოფნისას. სახლში დაბრუნებული ჩხუბს გადავაწყდი.
ვაჟი განაწყენებული იყო. დედამ ყველაზე ცუდი ვარიანტი აირჩია და შვილებისა და შვილიშვილებისთვის ფული დაენანა. გულქვა ადამიანი! როგორ არ მრცხვენია და ასე შემდეგ… რძალს სიტყვა არ უთქვამს, წმინდა უბრალოება. აშკარაა, რომ ჩემს მოსვლამდე განაწყო ჩემი შვილის ჩემს წინააღმდეგ.
ახლა მე ხალხის მტერი ვარ და ყველაზე საწყენი ის არის, რომ ჩემს აზრებს ჩემს შვილს ვერ ვაწვდი. ჩემი მოსმენაც კი არ უნდა. არ ვიცი რა ვქნა…
