ჩემი ისტორია არც თუ ისე განსაკუთრებულია, მაგრამ ეს ჩემს მდგომარეობას არ ამარტივებს. ბევრჯერ მსმენია მსგავსი სიტუაციის შესახებ, მაგრამ არ მეგონა, რომ მეც მისი მძევალი გავხდებოდი. ჩემი 70 წლის იუბილე ახლოვდება და ვიწყებ იმის გააზრებას, რომ ცხოვრება გადის. და ეს სულაც არ ეხება ჩემს ჯანმრთელობას – ამაში გამიმართლა. არა, მე ვსაუბრობ მარტოხელა ქალების კრიზისზე, რომელთაც ახლა მეც მივეკუთვნები. ჩემი ქმარი ორწელიწადნახევრის წინ გარდაიცვალა, ჩემზე 11 წლით უფროსი იყო. გულის შეტევით. ახლა სრულიად მარტო ვარ, შვილი მყავს, რომელსაც ახლა საერთოდ არ ვაინტერესებ. ეს ყველაფერი იმიტომ, რომ რძალთან არ მაქვს კარგი ურთიერთობა.
მარტოხელა ქალების კრიზისი
გიზიარებთ ჩემს ტკივილს, რომ სხვა დედებმაც არ გაიმეორონ ჩემი შეცდომები. მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან მიჭირს აღიარება, მესმის, რომ ყველაფერში თავად ვარ დამნაშავე. როცა მივხვდი, რომ ჩიხში შევედი, უკვე გვიანი იყო.
ჩემს მეუღლესთან განსაკუთრებული სიახლოვე არ მქონია, განსაკუთრებით ქორწინების ბოლო 5 წლის განმავლობაში. მას მძიმე ხასიათი ჰქონდა, ავადმყოფობის ფონზე კი სრულიად აუტანელი გახდა. თუმცა ახლა მესმის, რომ ჩვენ არასდროს ვიწყენდით. ყოველთვის საკუთარი გარჩევებით ვიყავით დაკავებული, რის გამოც შვილს იშვიათად ვხედავდით. და ის თავადაც იშვიათად გვსტუმრობდა, მას შემდეგ, რაც დაქორწინდა.
როდესაც ტყუპები გაჩნდნენ, თავს ძალიან საჭიროდ ვგრძნობდი. რეგულარულად დავდიოდი გოგონების მისახედად, როგორც კი დამირეკავდნენ! ძირითადად ჩემი შვილი რეკავდა. მას და ჩემს რძალს უყვარდათ უქმეებზე ერთად დასვენება – ხან მეგობრებს ჰქონდათ ქორწილი, ხან კორპორატიული წვეულება, ხან შვებულება. მესმოდა მათი და გოგონებთან ყოფნაც ძალიან მიყვარდა.
როგორ მოვიქცეთ, თუ ოჯახში ვეგეტარიანელია
მაგრამ მე არასოდეს მესმოდა, მათი ურთიერთობა. საქმე ისაა, რომ ჩემი რძალი ვეგეტარიანელია და ყველაფერი ამის გარშემო ტრიალებს. ამის საწინააღმდეგო არაფერი მაქვს, მაგრამ ყველაფერს აქვს საზღვარი. სახლში არ არის ხორცი და ქათამი. მხოლოდ თევზი, კვერცხი და ყველი (ზოგჯერ ყალბი, სოიოს). თავად ჩემი რძალი ამასაც ჭამს, მაგრამ ჩემს შვილს გაუჭირდა ასეთ კვებაზე გადასვლა. შვილიშვილებზე რომ აღარაფერი ვთქვათ!
როცა ბავშვებთან ვრჩებოდი, რა თქმა უნდა, საჭმელს მე ვამზადებდი, მაცივარში რაც იყო იმისგან. ერთ დღეს გადავწყვიტე, რომ მათ სერიოზულად დავლაპარაკებოდი. გოგოები თავიანთი ასაკისთვის ძალიან გამხდრები იყვნენ და მხოლოდ მაკარონს და ყველს მიირთმევდნენ მადიანად. მიუხედავად იმისა, რომ რძალს ჰქონდა სრულფასოვანი კვების გეგმა, შვილიშვილებს ის საერთოდ არ მოსწონდათ. თქვენ იცით, როგორ არ უყვართ ბავშვებს თევზი, მოხარშული ბოსტნეული და პარკოსნები.
ჩემს რძალს ეს საუბარი ძალიან არ მოეწონა და თქვა, რომ როცა ის ამზადებს, გოგოები ყველაფერს სიამოვნებით მიირთმევენ. შეიძლება ასეა, იქნებ მე ვერ ვამზადებ კარგად, მაგრამ მე მაინც ვფიქრობ, რომ მოზარდ ორგანიზმს გაცილებით მეტი ცილა სჭირდება. ჩემი ვაჟი მაშინ უბრალოდ გაჩუმდა და არაფერი უთქვამს.
ოჯახური გარჩევები
მას შემდეგ ჩვენი ურთიერთობა საბოლოოდ გაუარესდა. ყველაფერი იმიტომ, რომ ვერ გავიგე, ასე როგორ შეიძლებოდა. კვება – თითოეული ადამიანის არჩევანია! ესენი ბავშვები არიან, ბავშვებს ეს არ ესმით. შარშან შობას ბავშვებს კანფეტები მივუტანე. მუყაოს სასაჩუქრე კოლოფით სხვადასხვა ტკბილეული: კარამელი, ჟელე, ნუგა, ვაფლი, შოკოლადი. რძალმა გადაყარა. მოგვიანებით ჩემმა შვილიშვილებმა მითხრეს, რომ მავნე კანფეტები მივიტანე პალმის ზეთით და ქიმიკატებითო.
შედეგად დიდი ჩხუბი მოგვივიდა და მთხოვეს, რომ ჩემი რჩევებით აღარ ჩავრეულიყავი მათ ცხოვრებაში. შვილიშვილები იმ დროისთვის უკვე დიდები იყვნენ, მათთან დარჩენა აღარ იყო საჭირო. და დამივიწყეს…
შემდეგ ჩემი ქმარი გარდაიცვალა და მე სრულიად მარტო დავრჩი ჩემს უზარმაზარ სამოთახიან ბინაში. ვაჟი აღარ რეკავს, ალბათ რძალმა იდეოლოგიური მიზეზების გამო აუკრძალა. ვცადე რძალთან ურთიერთობის დამყარება, მაგრამ ის ჩემს ყველა მოწვევას უგულებელყოფს. ბოლო, რაც მან მითხრა, იყო ის, რომ მე მას შეურაცხყოფას ვაყენებ ვეგეტარიანელების მიმართ ჩემი დამოკიდებულებით!
მარტოხელა ქალების კრიზისი
არც კი ვიცი, ახლა რატომ მიჭირს ასე. იმიტომ, რომ შვილი დავკარგე, თუ იმიტომ, რომ ვერ ვხედავ ჩემს საყვარელ შვილიშვილებს. ვარ თუ არა მართალი? არ ვიცი, უბრალოდ იმას ვაკეთებ, რაც მასწავლეს. იქნებ მართლაც ვცდები, რადგან ჩემი შვილიშვილები ჯანმრთელები და ბედნიერები არიან, ვაჟი სპორტსმენივით გამოიყურება, თავად რძალი კი ძალიან ლამაზია. მაშინ როცა ჩემი ექიმი მირჩევს უარი ვთქვა ცხიმიან და შემწვარ საკვებზე.
ახალი წელი მოდის და მეშინია, რომ არც არავინ მომილოცავს. გული მეფლითება! მზად ვარ შევეგუო ახალმოდურ დიეტებს და იმ ფაქტს, რომ ჩემს რძალს, როგორც ჩანს, ვძულვარ. ოღონდ ყველაფერი ძველებურად იყოს!
