მე განქორწინებული ვარ. ახლა მამაკაცთან ერთად ვცხოვრობ, ხელის მოწერას ვაპირებთ. პირველი ქორწინებიდან მყავს ორი შვილი. ჩემი ყოფილი ქმარი არაოფიციალურად იხდის ალიმენტს, მე ვმუშაობ. ფინანსურად ყველაფერი კარგად მიდის. განქორწინების შემდეგ გარკვეული პერიოდი მარტო ვიყავი. შემდეგ კი ჩემს ცხოვრებაში მამაკაცი გამოჩნდა. მე ის შემიყვარდა. მას ჩემს შვილებთან კარგი ურთიერთობა აქვს, საკუთარი შვილები არ ჰყავს.
ყოფილ მეუღლესთან 22 წელი გაატარა, მას შვილების გაჩენა არ სურდა, რადგან მამაკაცს დიაბეტი აქვს. შეძენილი დაავადება: 90-იან წლებში ჩხუბის დროს პანკრეასი დაუზიანდა (მისი თქმით). ქორწინების მანძილზე შეიძინეს ბინა და თითო მანქანა. მთელ ხელფასს ის თავის ცოლს აძლევდა, ფინანსებს ის „მართავდა“. გამუდმებით იღებდა სესხებს კარგი ტექნიკის საყიდლად და ბინაში ძვირადღირებული რემონტის გასაკეთებლად (მისი თქმით, ჩემს სახლში უფრო მოკრძალებული რემონტია).
სილამაზის სალონებს განრიგის მიხედვით სტუმრობდა: თმის შეჭრა, პედიკიური, მანიკიური თვეში ორჯერ. მე ფრჩხილებს თავად ვუვლი და სალონში წელიწადში 4-ჯერ დავდივარ. მისი ყოფილი მეუღლე არ მუშაობდა, რადგან არც განათლება ჰქონდა და არც სურვილი. ახლა ის მენეჯერად მუშაობს. განქორწინების შემდეგ მამაკაცმა მას ყველაფერი დაუტოვა და არ სურს ქონების გაყოფა. ამბობს, რომ ღირსეულ სამუშაოს ვერ იპოვის. თუ ქონებას გაიყოფენ, მაშინ ის საწყალი პატარა ოთახში დარჩება და ვეღარაფერს იყიდის სერიოზულს, რადგან ფულს ვერ გამოიმუშავებს.
გაოგნებული ვარ ამ სიტუაციით! ცოლისგან მხოლოდ ჩანთა წამოიღო საკუთარი ნივთებით და ამბობს, რომ ფულს თავად გამოიმუშავებს. კი, როგორ არა! ჯანმრთელობა ხელს არ უწყობს, მუდმივად ინსულინზე არის. თუ დაქირავებულ თანამშრომლად იმუშავებს, ბევრს ვერ გამოიმუშავებს. ახლა ის თავის მანქანას ყიდის, რათა მკურნალობაზე დახარჯოს. მე ნამდვილად მეცოდება ის.
ჯანმრთელობას არ უფრთხილდებოდა და საკუთარ თავზე არ ზრუნავდა, დასვენებისა და შვებულების გარეშე მუშაობდა და სესხებს იხდიდა. ახლა დაიწყო მკურნალობა და სერიოზული თანხა სჭირდება. დიეტას იცავს, რაღაც წამლებს უფასოდ იღებს, მაგრამ საქმე მარტო დიაბეტს არ ეხება, მის გამო ბევრი რამ გამოვლინდა. თუ მკურნალობას დიდი დრო და თანხა დასჭირდება, მაშინ ისევ მოუწევს ვალების აღება. მან მხოლოდ რამდენიმე თვის წინ დახურა სესხი, რომელიც ყოფილი მეუღლის ლეპტოპისთვის ჰქონდა აღებული.
ამიტომ დავფიქრდი. ჩვენ ვცხოვრობთ ჩემს ბინაში, რომელიც მე მემკვიდრეობით მივიღე. მას სხვა უძრავი ქონება არ აქვს. ყოფილმა ცოლმა უთხრა, რომ კომუნალური გადასახადები უნდა გადაიხადოს, თორემ ბინიდან ამოწერს. ეძებს, სად ჩაეწეროს. თითქმის ერთი წელია ჩემთან ცხოვრობს. მე მათ საქმეებში არ ვერევი, მაგრამ შემთხვევით აღმოვაჩინე, რომ მეუღლის კომუნალურ გადასახადებს დღემდე იხდის. ერთ დღეს დაურეკა და ყვიროდა, რომ დროულად არ გადაიხადა და ახლა დავალიანება მისი გადასახდელი იყო. ჩვენ ვისაუბრეთ, დამპირდა, რომ აღარ გადაიხდიდა.
მე შევთავაზე, რომ ცოლის მანქანა მაინც წამოეყვანა, რომელიც თავად უყიდა (რადგან უარი თქვა ბინაზე), გაეყიდა და მკურნალობის საფასური გადაეხადა. ყოფილი ცოლი თანახმა არ არის. მას მუდმივად რაღაც სჭირდება: ან ონკანი ჟონავს და სანტექნიკის ფული არ აქვს, ან მანქანაა გაფუჭებული, ის ზოგავს ყველაფერზე, მომსახურებაზე კი. მე კი შეყვარებული ვიყავი, არანაირი ფინანსური პრობლემა არ მქონია, ამიტომ რატომღაც არ მიმინიჭებია მნიშვნელობა იმ ყველაფრისთვის, რაც ადრე ხდებოდა.
მამაკაცმა ქორწილზე დაიწყო საუბარი. თავიდან მინდოდა მასზე დაქორწინება. მე ის მომწონს, როგორც მამაკაცი და როგორც პიროვნება. ჩემს შვილებთან კარგი ურთიერთობა აქვს. მათ ნამდვილ მამაზე უფრო მეტად არის ჩართული მათ ცხოვრებაში, ყოფილი ქმარი მხოლოდ ფინანსურ საკითხებს აგვარებს. ახლა კი სერიოზულად დავფიქრდი ამაზე.
რა თქმა უნდა, მასთან თავს წარმოუდგენლად კარგად ვგრძნობ, ახლა ძალიან ბედნიერი ვარ. მაღიზიანებს მხოლოდ ის, რომ ცხოვრებით ტკბობისა და სიამოვნების ნაცვლად, მან ახლა უნდა იზრუნოს თავისთვის რაღაცის ყიდვაზე და ჯანმრთელობის აღდგენაზე. თან გაუგებარია შეძლებს თუ არა ის ყოფილი მეუღლის კისრიდან ჩამოგდებას. არ ვიცი, როგორი მომავალი მელოდება ასეთ მამაკაცთან…
