დღეს მინდა მოგიყვეთ ისტორია, თუ როგორ დავკარგე უფლება საკუთარ ბინაზე. ეს ყველაფერი ჩემი შვილის ქორწინებას, განქორწინებას და მის მემკვიდრეს უკავშირდება. მაინტერესებს, აუცილებელია თუ არა, რომ მამამ შვილებს ალიმენტი გადაუხადოს მხოლოდ ფულადი სახით? თუ, მაგალითად, მამამ ყოფილ ცოლს ბინა მისცა ან ერთჯერადად დიდი თანხა გადაუხადა, ამ შემთხვევაშიც უნდა გადაიხადოს ალიმენტი?
არასრულწლოვანთა ალიმენტი და ბინის საკითხი
მე და ჩემი მეუღლე 1983 წელს დავქორწინდით. ძალიან ბევრს ვშრომობდით, რადგან დიდ ოჯახზე ვოცნებობდით. თითოეულ გროშს ვაგროვებდით და საკუთარ თავს ბევრ რამეში ვზღუდავდით. დავორსულდი მაშინ, როცა უკვე შედარებით სოლიდური კაპიტალი გვქონდა დაგროვილი. ვაჟი შეგვეძინა. მე და ჩემმა მეუღლემ მისთვის ლამაზი ძველ ბერძნული სახელი ავირჩიეთ – ალექსანდრე.
რასაკვირველია, ჩვენ ვგეგმავდით, რომ ჩვენი პირმშო ძმებით ან დებით გაგვეხარებინა. თუმცა, მე და ჩემს ქმარს გვეწერა, რომ მხოლოდ ერთი შვილი უნდა გვყოლოდა. რამდენიმე წელი ამ სცენარს ვერ ვეგუებოდით, მაგრამ მალე შევთანხმდით, რომ ერთი შვილიც კი ფასდაუდებელი საჩუქარია. ჩვენი ალექსანდრე აბსოლუტურ სიყვარულში გაიზარდა. მე და ჩემი მეუღლე ვცდილობდით, რომ შვილს ბედნიერი ბავშვობა ჰქონოდა და არაფერზე ვეუბნებოდით უარს. თუ ღმერთმა მხოლოდ ერთი შვილი მოგვცა, მაშინ, დაე, ყველა რესურსი მის მოთხოვნილებებსა და სურვილებს მოხმარდეს.
ახალი ოჯახი და შვილიშვილის დაბადება
უნივერსიტეტში სწავლისას ალექსანდრეს შეყვარებული ჰყავდა. როდესაც მან სწავლა დაამთავრა და დიპლომი აიღო, ლიზას ხელი სთხოვა. ქორწილის შემდეგ მათ ჩემს ბინაში ცხოვრების უფლება მივეცი. თავად კერძო სახლში გადავედი, რომელიც მე და ჩემმა მეუღლემ ავაშენეთ. ვიფიქრე, რომ უკეთესი იქნებოდა, თუ ახალგაზრდა ოჯახი ქალაქის ცენტრში იცხოვრებდა. მე კი ჩემს ბოსტანს მივხედავდი და წყნარი სოფლის ცხოვრებით ვიცხოვრებდი. იმ დროისთვის ალექსანდრეს მამა, ჩემი მეუღლე, ფილტვის კიბოთი გარდაიცვალა.
ერთი წლის შემდეგ ალექსანდრეს და ლიზას გოგონა შეეძინათ. ხშირად ჩამოვდიოდი ქალაქში შვილებისა და შვილიშვილის მოსანახულებლად. ახალგაზრდა დედას ვეხმარებოდი და საყვარელ ადამიანებს საკუთარი ხელით მოყვანილი ნატურალური ბოსტნეულითა და ხილით ვახარებდი. ამ შეხვედრებისთვის ვცხოვრობდი. მეუღლის დაკარგვის შემდეგ ჩემს ცხოვრებაში არ ყოფილა ისეთი ბედნიერი წუთები, როგორც ჩემს ლამაზ შვილიშვილთან გატარებული დღეები. ამიტომ, როცა გავიგე, რომ ალექსანდრე და ლიზა განქორწინებას აპირებდნენ, კინაღამ ავტირდი.
ჩემს შვილს საყვარელი ჰყავს
აღმოჩნდა, რომ ჩემმა შვილმა სხვა იპოვა. ლიზას არ სურდა ღალატის პატიება და განქორწინება მოითხოვა. ის სწორად მოიქცა. მიუხედავად იმისა, რომ ალექსანდრეს დედა ვარ, ამ სიტუაციაში ლიზას მხარეს ვიყავი. ჩემმა რძალმა ქმრის ნივთები ჩაალაგა და მოღალატე ქმარი გააგდო. ჩემი შვილი ჩემთან გადმოვიდა, სოფელში. მე და ლიზა შევთანხმდით, რომ ის ჩემს ბინაში იქამდე დარჩებოდა, სანამ სხვა საცხოვრებელს არ იპოვიდა.
ექვს თვეზე მეტი ხნის მანძილზე ლიზა არ შემიწუხებია და ბინის მოძებნა არ დამიძალებია. მაგრამ ის სულ უფრო იშვიათად მაძლევდა ჩემი შვილიშვილის ნახვის საშუალებას. ალექსანდრე კი შვილს იმ დღეებში ხედავდა, როდესაც ყოფილ მეუღლესთან ალიმენტი მიჰქონდა. უკვე ერთი წელია, რაც ჩემი რძალი ჩემს ბინაში ცხოვრობს. როგორც ვხვდები, არსად გადასვლას არ გეგმავს.
ლიზამ ყველაფერი ისე მოაწყო, რომ მე და ალექსანდრე ვერც მას და ვერც პატარა ვერიკოს ვერ ვხვდებით. ალექსანდრე ყოფილ მეუღლეს ალიმენტს ბარათზე ურიცხავს. მე და ალექსანდრემ უკვე ისიც ვიფიქრეთ, რომ ეს ბინა ლიზასთვის მიგვეცა და დაგვევიწყებინა. ის შეძლებდა მცირეოდენი თანხის შეგროვებას საკუთარი საცხოვრებლისთვის. მაგრამ ლიზა ჯიუტად ითხოვს ფულს ყოველთვიურად. აუცილებელია თუ არა არასრულწლოვანი ბავშვებისთვის ალიმენტის გადახდა, თუ ბინა დაუთმე?
არ ვიცი, რა გავაკეთო. ყველაზე მტკივნეული, რა თქმა უნდა, შვილიშვილთან განშორებაა. მე და ჩემი შვილი ჩიხში ვართ და ვერ ვპოულობთ გამოსავალს.
