სოსო გაოგნებული იყო. გუშინ დისგან გაიგო, რომ ევა, მისი ერთადერთი ქალიშვილი, თხოვდება. დილით ლილესთან, ევას დედასთან წავიდა. მისი გარეგნობის და მხიარული ხმის შემყურე მაშინვე მიხვდა: ყოფილი ცოლი ბედნიერია. შემოსასვლელ კართან ისმოდა, რომ ხალხურ სიმღერას ღიღინებდა.
ყოფილი ცოლი ბედნიერია
–ოჰ, გამარჯობა! რა სიურპრიზია! – შეწყვიტა სიმღერა და კარი გააღო ლილემ. – შემოდი, ისაუზმებ ჩვენთან ერთად? ევა მალე დაბრუნდება არაჟნით. გახსოვს, შაბათობით, როცა ჩვენი სტუდენტი ბრუნდებოდა, ხშირად ვამზადებდი გირცებს? დღეს ალუბლით გავაკეთე. მე და ევამ ერთად გავაკეთეთ.
–დიდად არ დავკვირვებივარ, მაგრამ საუზმეზე უარს არ ვიტყვი. მანამდე, ეს აიღე, – კონვერტი მიაწოდა. – 500 დოლარია. შემდეგ დავამატებ. მაგრამ რატომ არ მითხარი, რომ ჩვენი ქალიშვილი თხოვდება? – სცადა შარის მოდება სოსომ.
–მადლობა, მაგრამ საჩქარო არ იყო. ქორწილი მხოლოდ 3 თვეშია. თან ახალგაზრდებმა ყველა ხარჯი საკუთარ თავზე აიღეს. დამოუკიდებლები არიან. არ შემიძლია, არ ვხარობდე. შენს ფულს, თუ გინდა, საერთო საჩუქარში ჩავდებ. ჯერ ვერ მოვიფიქრე, რა ვაჩუქო. გაქვს იდეა? – მოვლილი და გაახალგაზრდავებული ლილე მხიარულად ლაპარაკობდა, თან ქურასთან ფუსფუსებდა. სტუმრისთვის თეფშის გამოტანაც არ დაავიწყდა. სოსო დაპირდა, რომ საჩუქარზე დაფიქრდებოდა. დარწმუნდა, რომ ინტუიციამ არ უღალატა. ნამდვილად, ყოფილი ცოლი მის გარეშე ბედნიერი იყო. ამის დამალვას არც ცდილობდა, როგორც არ ამხელს თავის მდგომარეობას.
აუზი, სალაშქრო ზურგჩანთა და მხიარული ღიმილი
საყვარელი გირცების მირთმევამდე სოსო სააბაზანო ოთახში გავიდა ხელის დასაბანად. კარადის მინის კარის მიღმა თმის და კანის მოვლის ძვირადღირებული საშუალებები დაინახა. ადრე ლილე ასეთებს არ ყიდულობდა, რადგან ევა დედაქალაქში სწავლობდა. ოჯახის ბიუჯეტის ნაწილი ევაზე იხარჯებოდა. სიტუაცია შესამჩნევად შეიცვალა. ჩვეული ინტერიერი შეიცვალა. მისი ნივთები არ იყო, გასაგებია. საკიდის გვერდით იყო სალაშქრო ზურგჩანთა და არა ევას, არამედ ლილეს ზომის სალაშქრო ფეხსაცმელი. საშრობზე ეკიდა მთლიანი საცურაო კოსტიუმი. აშკარად ევას სტილის არ იყო. თან ქალიშვილი, რომელიც გვიან საღამოს ორი დღით ჩამოვიდა, დილით აუზზე არ წავიდოდა.
როცა სუფრაზე ისხდნენ, ტელეფონმა დარეკა. ლილემ ბოდიში მოიხადა, დერეფანში გავიდა, საიდანაც მისი რეპლიკები ისმოდა: – მოდი, ხვალისთვის გადავდოთ შოპინგი, ევაც წავიყვანოთ, მთელი დღე თავისუფალია, დღეს დაქალებს ხვდება. მინდა გავიგო მისი აზრი ჩვენს კაბებზე მისი და გიას ქორწილზე. აი, აუზი დღეისთვის გადმოვიტანოთ. ხო, მართალი ხარ: დროა, გირცების შემდეგ კალორიები დავწვათ. შევთანხმდით, მაშინ ხუთამდე.
განქორწინების უპირატესობა
–შორენა რეკავდა? – ჰკითხა ევამ და დადებითი პასუხის შემდეგ მამას მიმართა:
–მა, შეამჩნიე, როგორ გალამაზდა დედა? ეს აუზის წყალობით.
–და ყოველდღიური სიარულის, – დაამატა ლილემ. – ახლა აღარ ვჩქარობ, რომ საღამოს სადილის მომზადება და დარეცხვა მოვასწრო. სამსახურში და სახლში ფეხით დავდივარ. როგორც თავად ამბობ, საზაფხულო ამინდია.
სახლში დაბრუნებისას სოსო იხსენებდა, რა კარგად გაატარეს დრო, ოჯახურად. არა მხოლოდ სიხარულს, არამედ ნაღველს გრძნობდა. რა სჭირს? ნუთუ ასე განაწყენდა შინ მომზადებული გირცების გამო, რომელიც უკვე ერთ წელზე მეტია არ უჭამია? რა ერთი, თითქმის სამი წელი გავიდა. აი, რენასთან გადასვლის შემდეგ არ უჭამია. მას არ უყვარს და მომზადება არ იცის. ამბობს, რომ საზიანოა. რა თქმა უნდა, საქმე გემრიელ და არაჯანსაღ საკვებში არაა, ფიქრობდა კაცი. აბა რაში?
„ახლა ლილე უფრო ახალგაზრდულად და ლამაზად გამოიყურება“ – შეაჯამა სოსომ, არც კი ცდილობდა დაევიწყებინა, რამდენად მიმზიდველად გამოიყურებოდა ყოფილი ცოლი სახლის მსუბუქ შარვალ–კოსტიუმში.
ყოფილი ცოლი ბედნიერია: რა არის მიზეზი?
როგორც პასუხის მინიშნება გაახსენდა მეზობელი თამუნას, რომელსაც ბაღის ყვავილები სიგიჟემდე უყვარდა, საყვარელი ფრაზა: „დაიმახსოვრე, სოსო, ჩემო ბიჭო, არავინ ისე არ მოგექცევა, როგორც შენ საკუთარ თავს“ – იმეორებდა დეიდა, როგორც კი, მაშინ მოზარდი, მორიგ უსიამოვნებაში მოხვდებოდა.
გაახსენდა საღამო, როცა ლილეს უთხრა, რომ რენასთას, მისი ოცნების ქალთან, მიდიოდა. გაახსენდა მისი თვალები, ცრემლით სავსე. შემდეგ მისი ჩახლეჩილი ხმით ნათქვამი: „გავიგე, სოსო. კარგი. მხოლოდ გთხოვ, ევას განქორწინების შესახებ ლექციების დასრულების შემდეგ ვუთხრათ“.
მოლოდინის საპირისპიროდ რენასთან ქორწინებაში სამოთხე ვერ შექმნა. რა თქმა უნდა, ჯოჯოხეთი არაა, ყველაფერი ასატანია, ნორმალური. აი, ლილე ბედნიერებისგან, ცხოვრებით ტკბობისგან ანათებს. „რატომ იყო მოსაწყენი, დაღვრემილი, როცა ერთად ვიყავით, განსაკუთრებით ევას უნივერსიტეტში ჩაბარების შემდეგ?“ – გაუმართავი ძრავივით თავში უკაკუნებდა სოსოს, სანამ სახლში ბრუნდებოდა.
