ანიტამ ჭიქა ასწია:
–ამ ქალაქში ბინის ახალი მფლობელისთვის!
ლევანს გაეღიმა:
–ეს ყველაფერი შენი დამსახურებით!
–პირველი შესატანი თანხისთვის შენ გამოიმუშავე ფული. შეიძლება ითქვას, რომ ორივე კარგები ვართ.
ლევანის ტელეფონი ვიბრირებდა.
–დედაა, უნდა ვუპასუხო.
ტელეფონი აიღო და რესტორნიდან ქუჩაში გავიდა.
–ჰო, დედა!
–ლევანი, სად ხარ? როდის მოხვალ?
–რა მოხდა?
–პროდუქტებია საყიდელი, სახლში წვრილმანები გასაკეთებელი. მამას ისევ ზურგი ატკივდა.
–დედა, ხელოსანი გამოიძახე.
–რომელი ფულით?
ლევანი მოულოდნელად აფეთქდა:
–რა „რომელი ფულით“? 2 კვირის წინ მოგეცი. 100 ხელოსანს და პროდუქტებს ეყოფა.
–დედას ნუ უყვირი. მთელი ცხოვრება შეგალიე და უფლება არ გაქვს, მიყვირო. ფული დამთავრდა.
–სად დახარჯეთ? – უკვე მშვიდად და დანაშაულის გრძნობით იკითხა ლევანმა.
–შენი საქმე არაა. მოდი ხვალ და არ დააგვიანო.
ამ დროს რესტორნიდან ანიტა გამოვიდა. ლევანის სახით ყველაფერს მიხვდა.
–წავიდეთ, გადავიხდი. გზაში მეტყვი.
***
ნახევარი საათის შემდეგ ანიტას ბინაში დიასახლისი, რომელიც ფანჯრიდან ღამის ქალაქს გადაჰყურებდა, სტუმარს შეუპოვრად ესაუბრებოდა:
–ლევანი, მშობლებთან წასვლა საჭირო არაა. ამ მოგზაურობით მხოლოდ ნერვებს იფუჭებ.
–მაგრამ ჩემი მშობლები არიან.
–მერე?
–რა მერე? ვალდებული ვარ, დავეხმარო. არ მუშაობენ!
–იცი, რატომ არ მუშაობენ. 50 წლის ადამიანებმა შენს კმაყოფაზე ცხოვრება გადაწყვიტეს.
–აღმზარდეს და ცხოვრებაში მიმართულება მომცეს.
ანიტა ლევანისკენ მკვეთრად შემოტრიალდა.
–დაიმახსოვრე, როგორ გაგზარდეს. „ვაჟი – ოჯახის მარჩენალი!“ „გაგაჩინეთ, ახლა შენი ჯერია ფული მოგვცე!“ „რაში გჭირდება საკუთარი ბინა, როცა შეგვიძლია სამივემ მშვიდად ვიცხოვროთ!“ ცდილობენ დაგარწმუნონ, რადგან მათი ფულის წყარო ხარ. შენ კი ამაზე წამოეგე.
–ანიტა, ეს უკვე ზედმეტია.
–ზედმეტია უსაქმური მშობლების ინტერესი საკუთარზე მაღლა დააყენო.
მეორე დღეს დილით ლევანი ტაქსით მშობლებთან წავიდა.
2 თვის შემდეგ
ლევანიმ კარი თავისი გასაღებით გააღო და ადგილზე გაშეშდა. შემოსასვლელში ანიტა იდგა.
–უთხარი დედას შენს ბინაზე?
ლევანი ბინაში შევიდა:
–კი, ვუთხარი. რა მოხდა?
–აი, მოუსმინე.
ანიტამ ტელეფონში ჩანაწერი ჩართო. ცრემლები უკვე იატაკზე ეცემოდა.
„–აქ რას აკეთებ? ლევანისთვის არავინ ხარ. აქ არაფერი გესაქმება!
–აქ როგორ მოხვდით?
–შენი საქმე არაა. შემომიშვი. ვის ვეუბნები? უჰ, გამომიჩნდა ესეც. ჩემს ვაჟს გონება აურია და ახლა თავი მთავარი ჰგონია?! არ შემომიშვებ და შვილს დაველოდები.
–არ უთქვამს, რომ მოხვიდოდით. არ ვაპირებ შემოგიშვათ. არ მომიახლოვდეთ!“
ამით ჩანაწერი დასრულდა.
–არ ვიცი, როგორ მოხვდა სადარბაზოში. როგორ იპოვა საჭირო ნომერი. დამირეკა, გავაღე, ვერც ვიფიქრებდი. მაშინვე სიტყვიერი და ფიზიკური შეტევა მივიღე. ჩანაწერში ყველაფერი არაა. მხოლოდ ის, რისი ჩაწერაც მოვასწარი. დერეფანში გავარდა, როცა მიხვდა, რომ ვერაფერს გახდებოდა. ლევანი, რა ხდება, შეგიძლია ამიხსნა?
ლევანი ფეხზე გაუხდელად იდგა, ჩუმად მოტრიალდა და ბინიდან გავიდა.
***
უკვე 1 საათში მშობლების ბინის დერეფანში იდგა და დედასთან ურთიერთობას არკვევდა.
მან კი შვილს საბრალდებულო ტირადით შეუტია.
–რატომ არის შენს ბინაში? რატომ არ მომცა ბინაში შესვლის უფლება? გესმის, რომ არანაირი უფლება არ აქვს. მორალური უფლებაც არ აქვს, რომ ბინაში არ შემიშვას მე, დედაშენი შენს ბინაში!
ლევანი მოთმინებით დუმდა. ელოდა, სანამ დედა ლაპარაკს მორჩებოდა.
როცა სიჩუმემ დაისადგურა, ვაჟმა მკაცრად უპასუხა:
–დედა, მართალი არ ხარ. ანიტა რომ არა, ისევ თეთრებზე ვიმუშავებდი და შენ და მამას გარჩენდით. 30 წლის ვარ და საკუთარი ცხოვრება მაქვს. ახლა საკუთარ თავზე ვზრუნავ.
–ჩვენ შენი მშობლები ვართ, შენ ჩვენი ვაჟი. კანონით ვალდებული ხარ, გვარჩინო.
–ხომ გარჩენთ. ნახე!
ლევანიმ ზურგჩანთიდან ქაღალდების შეკვრა ამოიღო.
ეს ბოლო 5 წლის ამონაწერია ჩემი ანგარიშიდან. წითელი წრეებით თქვენთან გადმორიცხვებია აღნიშნული.
დედამ მრავალგვერდიანი დოკუმენტის ფურცვლა დაიწყო.
–სად წაიღეთ 90 ათასი ლარი 5 წელიწადში სასამართლოში ახსნით ან გეტყვით, სად და როგორ დახარჯეთ. ეს მხოლოდ ნაწილია, რომლის დადასტურებაც შევძელი.
დედა ქაღალდებს ისე უყურებდა, თითქოს სასწაული ყოფილიყო.
ლევანიმ გააგრძელა:
–ასე რომ ბინასთან არაფერი გესაქმებათ. ჩაერევით, პოლიციას გამოვიძახებ. ბინა ჩემია და მორჩა. ჩემი საცოლის შეურაცხყოფა არ გაბედოთ.
–საცოლის?
–დიახ, ქორწილზე არ დაგპატიჟებთ. ტყუილად ნუ ღელავთ.
დედამ თავზე ხელი მოიკიდა და ატირდა:
–გესმის, რომ გმართავს. მისი სიტყვებით მესაუბრები!
ვაჟს გაეცინა:
–შეიძლება, მაგრამ ანიტამ თქვენი დიქტატურისგან და ბინისგან გამათავისუფლა. ეს უფრო მეტია, ვიდრე მთელი ცხოვრების მანძილზე მომეცით!
–სიცოცხლე გაჩუქეთ!
–თითქოს გთხოვეთ. კარგი, წავედი. 1 თვის შემდეგ მოვალ. საქმე ბევრია.
***
ლევანიმ პირობა შეასრულა. მშობლები ქორწილში არ იყვნენ. ძალიან მალე მშობლებთან მხოლოდ 2 თვეში ერთხელ მიდიოდა, შემდეგ 6 თვეში ერთხელ.
დიახ, ფულს ისევ ურიცხავს, მაგრამ შვილსა და მშობლებს შორის კონტაქტი თანდათან ქრება.
