მსოფლიოს ბევრ ქვეყანაში კონფიდენციალურობა გარანტირებულია. თუ, რა თქმა უნდა, განვითარებულ ქვეყნებს ვიგულისხმებთ. მარტივად რომ ვთქვათ, სახელმწიფოს უფლება არ აქვს მოქალაქეების პირად ცხოვრებაში ჩაერიოს. ეს მოქალაქეებსაც ეხება, გასაგებია რატომ. სხვებზე ჭორაობა არ ღირს.
პატარა ქალაქებში ცხოვრება თავისი ტემპით მიდის. იქ რაიმეს გამოძიება საჭირო არაა: მეზობლების ცხოვრება კარგად ჩანს. ერთმანეთზე ყველამ ყველაფერი იცის. ხშირად ეს იწვევს სხვადასხვა სპეციფიკურ სიტუაციას, ზოგჯერ კონფლიქტს. სასიხარულოა, რომ სოფელში ხალხი, უმეტესწილად, ბოროტი არაა და დაპირისპირება ისე სწრაფად მთავრდება, რომ დაწყებას ვერც ასწრებს.
პირადი ცხოვრების საიდუმლო
„ჩვენს სოფელში ჭორები სწრაფად ვრცელდება. ბოლო წლებში გაიზარდა, მაგრამ მოხუცებს ჯერ კიდევ ახსოვთ, როგორი უცხო იყო ამ ადგილებში ასფალტი. მახსოვს ჩემი ახალგაზრდობა და ხალხი, რომელიც ჩემს გარშემო ცხოვრობდა. ცხოვრების ეს ნაწილი ჩემში ფესვგადგმულია. როგორც აღმოჩნდა, არა შემთხვევით.
საქმე იმაშია, რომ როცა მე და ჩემი მეუღლე 20 წლის ვიყავით და ჯერ კიდევ ოჯახი არ გვქონდა შექმნილი, ერთი მეტოქე მყავდა, ნათელა. ჩემი საქმროს ხელში ჩაგდება ძალიან უნდოდა. ამის გამო ათას ბინძურ ხრიკს მიმართავდა. ჩემზე ჭორებზე ავრცელებდა, ტყუოდა. ყველაზე საშინელი იყო ჭორი, თითქოს სხვა კაცებს ვეარშიყებოდი.
იმ დროს სოფელში თუ გიცხოვრიათ, იცით, რომ ამ სიტყვებზე პასუხი უნდა აგო. ჩემი საქმრო ჩაერია და რატომღაც ყველაფერი დავივიწყეთ. დრო გავიდა, გავიზარდეთ. გავთხოვდი და დღემდე ბედნიერად ვცხოვრობ. ნათელამაც წყვილი იპოვა და ქორწილი გადაიხადა. მოგვიანებით, ვაჟი შეეძინა და საზღვარგარეთ სამუშაოდ წავიდა. დროდადრო ჩამოდის, მაგრამ ძირითადად უცხოეთშია.
არ ვიცი, როგორ მოხდა, ალბათ, ბედია. ახლა ამ ნათელას შვილი ჩემი სიძეა. ასეც ხდება. პირადი ანგარიშების გამო ხომ არ ვეტყვი ქალიშვილს, რომ საყვარელ ადამიანზე უარი თქვას? რატომ? რაც მოხდა, წარსულში დარჩა.
როგორც უკვე ვთქვი, ნათელა სხვა ქვეყანაში მუშაობს, ამიტომ საკუთარ თავს ბევრის უფლებას აძლევს. ქორწილში ბეწვში ჩაფლული ჩამოვიდა. ვაჟს ქალაქში ბინა უყიდა. ამ მიზეზით ქალიშვილს ახლა იშვიათად ვნახულობ. საკმაოდ გამომწვევად იქცეოდა. მისმა ქმარმაც, ჩემმა მძახალმაც, რამდენიმე შენიშვნა მისცა. სხვათა შორის, მის დაბადების დღეზე არასდროს ჩამოსულა.
მოკლედ, ასაკის მატებასთან ერთად მისი ხასიათი არ შეცვლილა. წამით ავნერვიულდი კიდეც. ვინ იცის, რას ფიქრობს: იქნებ, ძველებურად დაიწყოს? მაგრამ არა, ჩემს ქმარს გულგრილად უყურებდა და სტუმრებს შორისაც ჭორები არ გაუვრცელებია. საბედნიეროდ, ამ მხრივ მაინც შეიცვალა.
1 კვირის წინ ქმარმა დასასვენებლად დამპატიჟა. დიახ, 63 წლისაა, მაგრამ დღემდე მოულოდნელ საჩუქრებს მიკეთებს. ჩვენს სოფელთან ახლოს არის კურორტი მინერალური წყლებით. სარეაბილიტაციო ცენტრში ორი ვაუჩერი იყიდა. ერთხელ უკვე ვიყავით და ყველაფერი მოგვეწონა. ახლა ისე ადგილი უკეთ მოაწყვეს, ამიტომ ხელახლა წასვლა ღირს. მით უფრო მიზეზი გვაქვს.
იცით, ვინ დავინახე პირველივე დღეს, თან არა მარტო? ნათელა, ჩემი მძახალი. იცინოდა, სიმპათიურ გარუჯულ კაცთან ერთად ხელჩაკიდებული დადიოდა. ის კაციც 32 კბილით უცინოდა. როგორც ჩანს, უცხო მამაკაცი არა მეტყველებით, არამედ ენერგიული ჟესტებით ურთიერთობდა. მივხვდი, რომ ვიღაც იტალიელი იყო.
რამდენიმე დღის შემდეგ სიძის დაბადების დღე იყო. როგორც ჩანს, ნათელამ შვილთან ჩამოსვლა გადაწყვიტა, მაგრამ არა მარტო, არამედ იდუმალ თანამგზავრთან ერთად. აქვე ახლოს ერთი კარგი სასტუმროა, სადაც იტალიელსაც დროის გატარება არ შერცხვება. მოსახერხებელია, თან ქმარი ვერაფერს გაიგებს.
ოღონდ. მისი საიდუმლოს გამჟღავნებაზე ენა მექავება. მინდა ვაჩვენო ყველას, როგორია სინამდვილეში. მერე რამ, რომ სხვისი პირადი ცხოვრების საიდუმლო მნიშვნელოვანია? ეს ქალი ხომ ქმარს ღალატობს, ატყუებს, თან საყვარელი თითქმის ჩვენს სოფელში მოიყვანა. ასე შეიძლება?
დიახ, მესმის, რომ ჩემში შურისძიებამ გაიღვიძა. გარდა ამისა, თავად ჩემზე ცრუ ჭორებს ავრცელებდა. მაგრამ ეს საკუთარი თვალით ვნახე. ამ შემთხვევაში, სხვა აზრი შეუძლებელია: ორი ზრდასრული ადამიანი ჩახუტებული ისვენებს. მადლობა, რომ კოცნა არ დამინახავს. კარგია, რომ მე და ჩემი მეუღლე ვერ დაგვინახა. უხერხული იქნებოდა.
ეჰ, მაგრამ ის ჩემი სიძის დედაა. თუმცა ნათელა ჩემი ნათესავი ვერასდროს გახდება, თუნდაც მის ოცნებებში, მაგრამ ქალიშვილისთვის მხოლოდ საუკეთესო მინდა. ხოლო განაწყენებულ დედამთილს ყოველთვის შეუძლია რძლის ცხოვრება ჯოჯოხეთად აქციოს. ენაზე კბილის დაჭერა მომიწევს. ყველაზე ტრაგიკულია, რომ თუ დამინახავს, მე მომიწევს არაბუნებრივად მოქცევა. გაჩუმება იმაზე, რაც დავინახე, რადგან ჩემი შვილი მის ქორწილზე უფრო მნიშვნელოვანია.
ისეთი სიტუაციაა მტერსაც რომ არ უსურვებ. თავი ხელში უნდა ავიყვანო და კარგზე ვიფიქრო. ჩვენს ასაკში ნერვებს უნდა გავუფრთხილდეთ. სხვა დანარჩენი, დაე, ცეცხლმა წაიღოს.“
