მე და სანდრო უკვე 15 წელია დაქორწინებული ვართ. ორივე 35 წლის ვართ. პატარა ქალაქში ვცხოვრობთ. გამყიდველად ვმუშაობ, მეუღლე ტაქსის მძღოლია. ორი შვილი გვყავს. საშუალო სტატისტიკური ოჯახი ვართ, ნორმალურად ვცხოვრობთ. თუმცა სიტყვა „ნორმალური“ ყველასთვის განსხვავებულია. მე 800 ლარი მაქვს ხელფასი, ჩემს მეუღლეს 1600 ლარი. გვყოფნის, იმის გათვალისწინებით, რომ სესხი არ გვაქვს.
ცოტა ხნის წინ დედამთილი გვესტუმრა და თავისი გამოხტომებით განწყობა გამიფუჭა. ქალბატონი ანა საქმიანი ქალია, რაც სურს, იმას ამბობს, სხვა არაფერზე ფიქრობს. როგორც კი, ჩამოვიდა, მაშინვე ყველას ჩაეხუტა, საჩუქრები ჩამოიტანა. როცა ჩემი რიგი მოვიდა, ხმამაღლა წამოიყვირა: „ლია, როგორ გასუქებულხარ? ისევ ელოდებით ოჯახში მატებას?“ შემდეგ ისე ხმამაღლა გაიცინა, თითქოს არაფერი მომხდარა, და ბავშვების ოთახში გავიდა. ამ ფრაზამ ძალიან გამაბრაზა, გავწითლდი და ჩუმად სამზარეულოში გავედი. არ მესიამოვნა, რომ ქმარი გვერდით იდგა, ხოლო დედამისმა უსიამოვნო ფრაზა მითხრა. მესმის, რომ ტყუილად არ მომხვდა. ჭარბი წონა მაქვს, ამის შესახებ ყველამ იცოდა, მაგრამ თითით არასდროს მითითებდნენ. ქმარმა იცოდა, რომ ეს ჩემი მტკივნეული თემაა და მისი განხილვა არავისთან მსურდა. მშობიარობის შემდეგ მოვიმატე, მაგრამ ეს დროებითი იყო. ერთხელ უკვე ფორმაში ჩავდექი და ისევ შევძლებ. სხვათა შორის, დედამთილმა იცოდა, რომ წონის თემა ჩემთვის სტრესულია.
დედამთილი მთელი საღამო ჭკუას მარიგებდა, რომ ექიმთან მისვლა მჭირდებოდა, რადგან 6 თვის წინ ასეთი სრული არ ვიყავი. ერთი მხრივ, გავიფიქრე, რომ ნამდვილად ჩემს ჯანმრთელობაზე ზრუნვას, მაგრამ ფრაზის შემდეგ: „ლია, რაღაც უნდა გააკეთო, თორემ სანდროს მსუქნები არასდროს უყვარდა“, სახლიდან გასვლა მომინდა. ვნანობ, რომ თავხედი არ ვარ და დედამთილს უხეშად არ ვუპასუხე. ჩემი მინუსი მორჩილი დუმილია. იმ ადამიანებს შორის ვარ, ვინც საკუთარ თავს ვერ იცავს. მშიშარა თაგვივით ჩემს სამყაროში ვიკეტები და დაცინვებს ვიტან. საღამოს ისე ცუდად გავხდი, რომ სააბაზანო ოთახში შევედი და ავტირდი. მთელი დღე დაგროვდა და გადმოვიდა. სანამ ცრემლში ვიხრჩობოდი, ქმარმა კარზე დააკაკუნა და დამშვიდება დამიწყო.
– ლია, კარგი რა, დამშვიდდი. ხომ იცნობ დედაჩემს. მიყვარხარ და ყოველთვის მეყვარები. წონის საკითხს მოვაგვარებთ, შენ ხომ დიეტის დაცვა გინდოდა? გამოგიგზავნა დიეტოლოგმა მენიუ? სავარჯიშო დარბაზში ჩაეწერე? – ჰკითხა ქმარმა თავაზიანად.
– კი, ჩავეწერე, ორშაბათს მივდივარ. დიეტას ვიცავ, მაგრამ ნერვიულობაზე ყველაფერს ვჭამ, რაც ხელში მომყვება. დედაშენი თითქოს სპეციალურად მოვიდა, რომ ბოლო მომიღოს. რა გავაკეთე, რომ ამას პირში მეუბნება. თევზივით ჩუმად ვარ, ვერაფერს ვპასუხობ, – ატირდა ლია.
ქმარი ჩაეხუტა და სერიალის საყურებლად ერთად გავიდნენ. დედამთილი მეორე დღეს წავიდა, ხოლო ლიამ აქტიური ცხოვრების წესი დაიწყო. ენდოკრინოლოგთან მივიდა, ყველაფერი კარგადაა. ფსიქოლოგთან მუშაობა დაიწყო. აქ ბევრი პრობლემა გამოჩნდა, რომელიც ლიას ჭამდა. კვირაში 3–ჯერ დარბაზში ვარჯიშობდა, დიეტოლოგის რეკომენდაციებს იცავდა და ნერვული სისტემის აღდგენაზე მუშაობდა. 6 თვეში საძულველი 15 კგ დაიკლო და მოხდენილი ფორმები დაიბრუნა.
როცა დედამთილი ისევ მოვიდა და რძალი დაინახა, უთხრა: „ლია, რატომ გახდი ასე ძალიან? ხან სუქდები, ხან იკლებ. სასწრაფოდ ექიმთან“. ლიას პასუხად გაეცინა და ოთახში მშვიდად გავიდა. 2 დღე, სანამ დედამთილი სტუმრობდა, ლია სახლიდან გასვლას ცდილობდა და ანასთან კონტაქტს თავს არიდებდა. არ უყვარს დედამთილს რძალი, რას ვიზამთ. არც გამხდარი, არც მსუქანი არ აწყობს. სულ პრეტენზიები აქვს. ახლა კერძიც უგემური გახდა, რომელმაც ბლინები სწრაფად შეწვა, თორემ ლია ყველას აშიმშილებს. ლია და მისი ქმარი ბედნიერები იყვნენ და დედის წუწუნს ყურადღებას არ აქცევდნენ. ასეთია, ვერ შეცვლიან. ლია დედამთილთან ურთიერთობას გაურბოდა, სულ ჩუმად იყო, პასუხად უღიმოდა, ყველაფერში ეთანხმებოდა. ბოლო შემთხვევის შემდეგ მათთან აღარ მისულა. თითქოს მისია, გააბრაზოს რძალი, შეასრულა. ახლა ლია დედამთილის ნეგატიურ გამოხტომებს არ პასუხობს და თავის სისუსტეს არ აჩვენებს, მხოლოდ ჯანსაღ გულგრილობას.
