რძალ–დედამთილზე უფრო ხშირად სიძესა და სიდედრზე ხუმრობენ. ხუმრობით იქით იყოს, მაგრამ ერთი მამაკაცის დედის და მეუღლის დაპირისპირება ხშირად უმსგავსო კამათში გადაიზრდება. ერთი შეხედვით, ამ ორ ქალს საერთო არაფერი აქვთ. ეს მცდარი შეხედულებაა. ხშირად რძალსაც და დედამთილსაც სურს, რომ მამაკაცი ყურადღებას მხოლოდ მას აქცევდეს. სამწუხაროდ, ზოგჯერ ასე ხდება.
რძალი და დედამთილი: როცა ვაჟი ცოლს ირჩევს
ირმამ თავისი ერთადერთი შვილი, გიორგი მარტო გაზარდა. მის გამო ყველაფერზე უარს ამბობდა. ძილი და საკვები რეგულარულად აკლდა, ერთდროულად სამ სამსახურში მუშაობდა. სამაგიეროდ, თავს ინუგეშებდა ფიქრებით, რომ წლების შემდეგ გიორგი მისთვის საყრდენი და მხარდაჭერა გახდებოდა, არ მიატოვებდა და ბედნიერ სიბერეს უზრუნველყოფდა.
თავიდან ყველაფერი ზუსტად ისე მიდიოდა, როგორც ირმა ოცნებობდა. გიორგი მშვიდი ბავშვი იყო, დედას არ ეწინააღმდეგებოდა. ღირსეული განათლება მიიღო და კარიერულ კიბეზე წინ მიიწევდა. ყველაფერი იდეალურად იყო. მოგვიანებით, გიორგის ცხოვრებაში გამოჩნდა კიდევ ერთი ქალი და სიტუაცია კარდინალურად შეიცვალა.
– თავიდან დიდად არ ვღელავდი. პირიქით, მიხაროდა, რადგან გიორგი ბრწყინავდა. ქორწილი დიდებულად გადავიხადეთ, როგორც საჭირო იყო. მართალია, ახალგაზრდებს საჩუქარი ვერ გავუკეთე, საკმარისი ფული არ მქონდა. რძალთან მივედი და ვუთხარი, როგორც იყო, მაგრამ დავუმატე: მომმართეთ, როცა ნებისმიერი სახის დახმარება დაგჭირდებათ. მან უბრალოდ გაიცინა, – იხსენებს ირმა.
მისი თქმით, რძალმა ასე უპასუხა: არ იდარდოთ, დახმარებისთვის დედაჩემს მივმართავ. თქვენი ფული არ მჭირდება. ეს თითქოს ხუმრობით თქვა, მაგრამ დედამთილს სიცილი არ სურდა. თითქოს გრძნობდა, რომ შვილთან ძველი ურთიერთობა წარსულს ჩაბარდა.
ქორწილის შემდეგ გიორგი გადავიდა ცოლის ბინაში, რომელიც ქალაქის მეორე ბოლოში იყო. ზუსტად ერთ თვეში დედასთან ურთიერთობა შემცირდა. 3–4 დღეში ერთხელ ურეკავს. რწმუნდება, რომ ყველაფერი კარგად არის და ჩუმადაა. ადრე თავად საუბრობდა, რა გახდა დღეს, რა აწუხებდა და რა წარმატებებს მიაღწია.
შემდეგ უფრო გართულდა. რძალი დედამთილის ნებისმიერ მცდელობას, რომ სტუმრად მოსულიყო, თავაზიანად უარყოფდა. თავად ნათესავთან მისვლას არ ჩქარობდა. მაქსიმუმ 6 თვეში ერთხელ ნახულობდნენ. ვაჟიც დედასთან ურთიერთობის განახლებას არ ჩქარობდა. რამდენჯერმე ირმამ მემკვიდრეს დახმარება სთხოვა, მაგრამ მან მხოლოდ ფული გადაურიცხა და სპეციალისტთან მიმართვა შესთავაზა.
– შვილიშვილის ნახვის საშუალებასაც არ მაძლევს, – ჩივის ირმა შვილზე. – ხან კოვიდია, ხან რაღაც სხვა. ნუთუ ყველა ვაჟი ასე იქცევა? ნუთუ ყველა ივიწყებს ღვიძლ დედას დაოჯახების შემდეგ? ერთმანეთისთვის უცხოები გავხდით. არადა ერთ დროს ოჯახი ვიყავით. თითქოს გიორგის ისეთი არაფერი გაუკეთებია, მაგრამ ირმას გულში დარდი ვეღარ დამშვიდდება.
