ყველა ჩვენი კეთილი განზრახვა ღირსეულად არ ფასდება. ვფიქრობთ, რომ კეთილშობილურად და თავგანწირულად ვიქცევით, მაგრამ ადრესატი უკმაყოფილო რჩება. ასე მოხდა ჩვენი მკითხველის ცხოვრებაში. სოფელში სახლი ოჯახში კამათის მიზეზი გახდა. Vivien მკითხველის ისტორიას გიზიარებთ.
სახლი სოფელში – „ახლახანს ჩემმა რძალმა ბებიისგან მემკვიდრეობა მიიღო. ბევრი ფული არაა, ბინას ვერ იყიდი, მაგრამ ოჯახში მაინც ფულის შემოსვლაა. დიდხანს ფიქრობდნენ, როგორ მოეხმარათ ფული სწორად. ქალაქგარეთ აგარაკის ყიდვა გადაწყვიტეს. მათ იდეას მხარი დავუჭირე. აგარაკი ხომ შესანიშნავია. იქ დასასვენებლად წასვლა შეიძლება. მალე ბავშვი ეყოლებათ, მისთვის სუფთა ჰაერი სასარგებლოა. შესაფერისი ვარიანტი იპოვეს. სოფელში პატარა ძველი სახლი იყიდეს. რა უნდა ვთქვა, ასეთი ნაკვეთის მდგომარეობა საუკეთესოს სურვილს ტოვებს. სახლში ბევრი ხარახურაა. ნაკვეთზე ძველი ბუჩქები მოსაჭრელია, ძველი ბეღელი დასაშლელი, მიწა დასაბარი. მოკლედ, ბევრი საქმეა. ვინ გააკეთებს ამას, გაუგებარია. რძალი ორსულადაა, შვილი ქალაქგარეთ სიარულს არ დაიწყებს.
გავიფიქრე, რომ შვილებს დავეხმარებოდი. მთელი ცხოვრება ხომ სოფელში სახლზე ვოცნებობდი. ქმრის გარდაცვალების შემდეგ ქალაქგარეთ წასვლა მსურდა. ბეტონის კედლები მთრგუნავდა. თავადაც აგარაკის ყიდვას ვფიქრობდი, მაგრამ საკმარისი თანხა ვერ შევაგროვე. ვიფიქრე, რომ ბავშვებთან აგარაკზე წავიდოდი, დალაგებაში დავეხმარებოდი. ხარახურის გადარჩევა და ნაკვეთის მოწესრიგება ჩემთვის რთული არაა. რთულ საქმეში შვილი დამეხმარებოდა. ასე სახლს ნელ–ნელა მოვაწესრიგებდით. იდეა მომეწონა, უკვე გეგმას ვაწყობდი. შვილს გავუზიარე.
აგარაკის გასაღები – შვილს ჩემი წინადადება დიდად არ გაუხარდა. მხოლოდ მითხრა: „დედა, ეს ლიას აგარაკია, მას უნდა ვკითხო“. მაშინვე არ მომეწონა. როგორ არის მისი აგარაკი, თუ ერთი ოჯახი არიან? რძალს მაინც დავურეკე და პირადად ვკითხე. მკვეთრად მიპასუხა, რომ ეს მისი აგარაკია და გასაღების მოცემას არ აპირებს. გულწრფელად, ძალიან მეწყინა. არ ესმის, რომ ძუძუთა ბავშვით აგარაკზე ვერაფერს გააკეთებს. ჩემი ვაჟი თავად არ ივლის. ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება, რომ არაფრის გაკეთებას ჩქარობენ. რატომ იყიდეს საერთოდ? არ მესმის, რატომ ამბობს დახმარებაზე უარს, თუ თავად ვთავაზობ. ქონებაზე პრეტენზია ხომ არ მაქვს, უბრალოდ დახმარება მსურს. ჩემთვის ტვირთი არაა. ასე შვილებს დავეხმარები და გავიხარებ. არ ვიცი, როგორ გადავარწმუნო.“
ვფიქრობთ, რომ ჩვენმა მკითხველმა გეგმები წინასწარ დააწყო. ჯერ უნდა ეკითხა, რას გეგმავენ შვილები ამ უძრავ ქონებასთან დაკავშირებით. მან კი ჯერ გეგმა შეადგინა, შემდეგ უარის გამო განაწყენდა. მისთვის აგარაკზე სახლი სულის მოსათქმელი შეიძლება იყოს, მაგრამ რძალს სხვა გეგმები აქვს. დედამთილმა რძლის გაგება უნდა სცადოს, თუმცა რძალსაც ასე მკვეთრად არ უნდა ეპასუხა. იქნებ, უმჯობესია კიდევ ერთხელ მშვიდად განიხილონ.
