ალბათ, ყველას შეუძლია გაიხსენოს განსაკუთრებით რთული დრო, როცა პრობლემები არ მთავრდებოდა. ასეთი მომენტების გახსენება არავის სურს, მაგრამ მეხსიერებაში მყარად რჩება, ზოგჯერ მისი წარმოდგენა თვალნათლივ შეგვიძლია.Vivien გიზიარებთ ჩვენი ერთ–ერთი მკითხველის ისტორიას, რომელსაც კარგად ახსოვს რთული დრო, როცა 90-იანი წლების დასაწყისში მშობლები დაშორდნენ და დედას ორი პატარა ქალიშვილის გამოკვება მარტოს მოუწია. მისი კომბოსტოს ღვეზელი ქალიშვილის მეხსიერებაში სამუდამოდ დარჩა, როგორც რთული პერიოდის სიმბოლო.„სსრკ–ს დაშლიდან ძალიან მალე ჩვენი ოჯახი დაინგრა. მამამ რატომღაც გადაწყვიტა, რომ ცოლის და ქალიშვილების გარეშე თავს უკეთ იგრძნობდა. ნივთები შეაგროვა და წავიდა. დედას ორი პატარას გაზრდა მარტოს მოუწია. მოგვიანებით სამსახურში პრობლემები დაიწყო, შემცირებაში მოყვა და ყველაფერი გაუარესდა“ – იხსენებს მარი.
„ახლა ვხვდები, რომ დახმარება არავის შეეძლო. მამა დროდადრო ჩვენს ცხოვრებაში ჩნდებოდა, მაგრამ დახმარება არ შეეძლო ან უბრალოდ თავს არ იწუხებდა. სხვა ნათესავები შორს ცხოვრობდნენ, თან მათაც საკუთარი პრობლემები ჰქონდათ.დედა როგორღაც გამოძვრომას ახერხებდა, მაგრამ რაღაც მომენტში ყველა მარაგი ამოიწურა. დღითიდღე მე და ჩემი და სუფრაზე მხოლოდ უგემურ კვერებს ვხედავდით. ფქვილის და მარილის გარდა არაფერი დარჩა. დანაზოგი არ გვქონდა, დედას ახალ სამსახურში ხელფასს უგვიანებდნენ. ჩვენ ჭამა გვინდოდა.მე და ჩემი და პატარები ვიყავით, არ გვესმოდა, რა ხდებოდა, მაგრამ ერთი დღე კარგად დაგვამახსოვრდა. დილით დედამ გადმოიღო თავისი ზარდახშა, რომელიც ბებიამ ქორწილის დღეს აჩუქა. მასში იყო საყურე, ბეჭედი და ყელსაბამი. ამ სიმდიდრეს ცოტა ხნით ჩუმად უყურებდა, შემდეგ შეაგროვა, ჩაიცვა და გავიდა.
სახლში პროდუქტებით დაბრუნდა. რაღაც წვნიანი სწრაფად მოგვიმზადა. სანამ კოვზებს მხიარულად ვარაკუნებდით, კომბოსტოს ღვეზელის ცხობა დაიწყო. მოლოდინით კინაღამ გავგიჟდით. ყველა მხრიდან ვათვალიერებდით და სუნს ხარბად ვიჭერდით.დედამ მხოლოდ თითო–თითო ღვეზელი მოგვცა. დანარჩენი შეახვია, ჩაიცვა და სადღაც წაიღო. მოგვიანებით გავიგეთ, რომ უახლოეს ბაზარში წავიდა. ღვეზელებს მოვაჭრეებსა და გამვლელებზე ყიდდა. მოგებით ოჯახისთვის პროდუქტებს ყიდულობდა. რა თქმა უნდა, კვლავ ღვეზელებს აცხობდა და ისევ ბაზარში მიდიოდა.დედის ღვეზელი ყველაზე გემრიელი იყო, ამიტომ მალე მისი ცნობა დაიწყეს და უფრო მეტს ყიდულობდნენ. უხელფასო სამსახური დატოვა და ღვეზელებს ბაზარში ყოველდღე ატარებდა.
ეს სურათი ახლავს მახსოვს. როგორ ჩქარობს დედა ცხელი ღვეზელით სავსე ლანგარით, ხოლო მე და ჩემი და მშიერი თვალებით ვაცილებთ. დიახ, ყოველჯერზე თითო–თითო ღვეზელს გვაძლვდა, ზოგჯერ ორს, მაგრამ მაინც მეტი გვინდოდა. არ ვჯიუტობდით, გვესმოდა, რომ ასე იყო საჭირო. ვიცოდით, რომ დედა პროდუქტებით აუცილებლად დაბრუნდებოდა და გემრიელ სადილს მოგვიმზადებდა“ – იხსენებს მარი.მინდა მარის და მისი დის გამო გავიხარო, რადგან დედამ რთულ დროში გამოსავალი იპოვა. აღფრთოვანებული ვარ იმ ქალით, რომელსაც, ალბათ, თავად ღვეზელი არც გაუსინჯავს, მაგრამ ქალიშვილები დააპურა და ოჯახში ფული მოიტანა. ვიმედოვნებ, რომ მისმა ქალიშვილებმა ამ რთული ცხოვრებისეული გაკვეთილიდან სწორი დასკვნები გააკეთეს.
