ახალდაქორწინებულებს საჩუქრებს ყოველთვის ჩუქნიან. ამაში უჩვეულო არაფერია. ზოგი სასარგებლო საჩუქარს ირჩევს, ზოგი კი მგრძნობიარეს, საკუთარი გემოვნებით.
ეს კეტი და ბრენდონ განის განსაკუთრებული ისტორიაა. კეტი და ბრენდონი 9 წელია დაქორწინებულნი არიან, მაგრამ ბოლო საქორწილო საჩუქარი ჯერ კიდევ არ გაუხსნიათ.
მათ საჩუქარი პატარძლის დეიდამ, ელისონმა გაუკეთათ.
თეთრ ყუთზე კონვერტი იყო მიმაგრებული, სადაც ეწერა „პირველ უთანხმოებამდე არ გახსნათ“… მათ ამ სურვილის შესრულება გადაწყვიტეს და საჩუქარი კარადაში შეინახეს.
რა თქმა უნდა, ამ 9 წლის განმავლობაში მათ ბევრჯერ იჩხუბეს და იკამათეს, მაგრამ ყუთს არ ხსნიდნენ და სულ სხვა მიზეზით. აი, რა თქვა ამის შესახებ კეტიმ:
„ცხადია, რომ ამ 9 წლის განმავლობაში ბევრი უთანხმოება, კამათი და კარების მოჯახუნება გვქონდა. რამდენჯერმე განქორწინებაც კი გადავწყვიტეთ…მაგრამ ყუთს არასდროს ვხსნიდით…
გულწრფელად ვფიქრობ, რომ ყუთის გახსნა არ გვინდოდა, რადგან ეს ჩვენი წარუმატებლობის ნიშანი იქნებოდა.
ეს იმის ნიშანი იქნებოდა, რომ ჩვენს ქორწინებაში რაღაც არ მუშაობს და ორივე ძალიან ჯიუტი და შეუპოვარი ვიყავით, რომ ამას დავთანხმებოდით. ამრიგად, ამან სიტუაციის გადახედვა გვაიძულა.
ნუთუ ყუთის გახსნის დრო მოვიდა? ეს რომ ჩვენი ყველაზე დიდი ჩხუბი არ იყოს? რა უნდა გავაკეთოთ, თუ ყუთის გახსნის შემდეგ უფრო დიდი კამათი მოგვიწევს?“
როგორც ჩემი დიდებული ბიძია ბილი იტყოდა: „არაფერი შეიძლება იყოს იმდენად ცუდი, რომ მასზე ცუდი არაფერი იყო“.
ერთხელ ღამით ყველაფერი შეიცვალა. კეტიმ და ბრენდონმა ორი ბავშვი დააძინეს და ღვინის ბოთლით სიამოვნებას იღებდნენ. საუბარი უახლოეს ქორწილს შეეხო, რომელსაც ისინი უნდა დასწრებოდნენ.
ისინი გაცხარებით ბჭობნენ, თუ ახალგაზრდა წყვილისთვის რა ეჩუქებინათ. სწორედ მაშინ, კეტიმ გაიხსენა, თუ რომელმა საჩუქარმა დაუტოვა ყველაზე დიდი შთაბეჭდილება.
ყუთს კარადაში მთელი 9 წელი ინახავდნენ და საჩუქარმა სამი სახლის გამოცვლა გადაიტანა. წყვილი მას არ ხსნიდა, რადგან ეშინოდათ, რომ იქნებოდა შემთხვევა, როცა მისი დახმარება ყველაზე მეტად დასჭირდებოდათ.
თუმცა იმ საღამოს, როცა მეგობრების სამომავლო ქორწილზე საუბრობდნენ, გადაწყვიტეს, რომ დროა ყუთი გახსნან.
შიგნით ორი წერილი იყო. ერთი ბრენდონს, მეორე კი კეტის ეკუთვნოდა, ასევე ცოტა ფული იყო.
„პიცაზე, კრევეტებზე ან იმის საყიდლად წადი, რაც ორივეს გიყვართ“ – ეწერა კეტის წერილში. ბრენდონის წერილში კი „წადი, ყვავილები და ერთი ბოთლი ღვინო იყიდე“.
ასევე ყუთში იყოს ბროლის ყვავილების ლარნაკი, ორი ბროლის ჭიქა, პირსახოცი, სააბაზანოს ქაფი და არომატული ლოსიონი. თუმცა კეტი არა ნივთებმა, არამედ შინაგანმა შეტყობინებამ გააოცა.
„მთელი ამ დროის განმავლობაში ვფიქრობდით, რომ ყუთში ქორწინების გადასარჩენი გასაღები იყო, რომლის შესახებ ახალგაზრდა თაობამ არაფერი იცოდა“ – განმარტავს კეტი.
ბოლოს და ბოლოს, ჩემი შორეული ბებია და ბაბუა უკვე ნახევარი საუკუნეა დაოჯახებულნი არიან. ვიფიქრეთ, რომ ყუთი „ჩვენ“ გადაგვარჩენდა.
სინამდვილეში ყუთი მოთმინებას, თანაგრძნობას და კომპრომისს ასწავლიდა, რადგან მათ პირველივე შესაძლებლობაზე ყუთის გახსნა შეეძლოთ. მათ არ სჭირდებოდათ ყუთის გახსნა, სანამ ბრძოლობდნენ, ხოლო მათი ქორწინება მტკიცე იყო.
