ძალიან მიყვარს ტკბილეულობა და მასზე უარის თქმა მიმძიმს. არაერთხელ დამბადებია კითხვა – რატომ ჩნდება რაიმე ტკბილეულობის მირთმევის სურვილი მოულოდნელად? პასუხები თავისთავად მოვიდა – გასულ წელს დიდ მარხვაში სრულად გამოვრიცხე შაქარი რაციონიდან. ახლა უკვე ვიცი, რომ შაქრის ნარკომანია მითი არ არის.
ვივიენი წარმოგიდგენთ: ინფორმაციას შაქრის მავნებლობის შესახებ
შაქარი – ბუნებრივი ჯილდოა ორგანიზმისთვის. ნევროლოგიაში მთლიანად საჭმელი მიიჩნევა ჯილდოდ ორგანიზმისთვის. გადასარჩენად, უძველეს ადამიანს სჭირდებოდა საჭმელი, სექსი და კომფორტული გარემო. ამიტომ წარმოიშვა მექანიზმი, რომლის წყალობითაც ბუნებრივი მოთხოვნილებების დაკმაყოფილება ადამიანს სიამოვნებას ანიჭებდა.
თუ გსიამოვნებს – ამი გამეორება კვლავ და კვლავ გსურს. კაცობრიობა ევოლუციას განიცდიდა, მაგრამ სიამოვნების მექანიზმი უცვლელი დარჩა – ტვინი მუშაობს პრონციპებით, რომლებიც ხელს უწყობს დაუნდობელ სამყაროში გადარჩენას.
როგორ ფიქრობთ, რატომ მიგიწევთ გული შკოლადის ტორტის კიდევ ერთი ნაჭრისკენ? დიახ, ის ძალიან გემრიელია, მაგრამ რომ არა ეშმაკი ტვინი, შენ უკვე არ გაგიჩნდებოდა სურვილი, კიდევ გეჭამა დესერტი – სხეული უკვე დანაყრდა. ტორტის ჭამამ უამრავი სასიამოვნო შთაბეჭდილება დაგიტოვა, ტვინში გამომუშავდა სიამოვნების ჰორმონი – დოფამინი, და ის სიგნალებს აგზავნის პირდაპირ თავის ქალის გარსში: მეტი ტკბილია საჭიო, ეს კარგია.
ასეთი პრიმიტიული სქემაა, მაგრამ შესანიშნავად მუშაობს! ტვინი იმახსოვრებს პროდუქტებს, რომლებმაც ყველაზე სასიამოვნო შეგრძნებები გამოიწვია და გაიძულებს, მსგავსი აირჩიო. სამწუხაროდ, გემრიელი საჭმელი მუდამ სასარგებლო როდია.
10 წლის წინ გამოითვალეს, რომ საშუალო ამერიკელი დღეში 22 კოვზ შაქარს მოიხმარს დღეში. ეს გახლავთ დამატებითი 350 კალორია! ნუ გაოცდებით მსგავსი სტატისტიკით: დათვლილია არამხოლოდ სუფთა შაქარი, რომელსაც ჩაიში ან ყავაში უმატებთ.
თანამედროვე სამყარო უკვე წარმოუდგენელია პროდუქტებში შაქრის დამატებების გარეშე – გემოს გასაძლიერებლად და ვარგისინობის ვადის გასახანგრძლივებლად. ვერც კი წარმოიდგენთ, თუ რაოდენ დიდია შაქრის შემადგენლობა გარკვეულ პროდუქტში. ეს დამატებითი შაქარი ძალიან საშიშია – ის იწვევს მიჩვევას და დამოკიდებულებას, რომელიც ნარკოტიკულს უტოლდება.
ნიკოტინი, კოკაინი, ჰეროინი – შაქრის ღვიძლი ძმებია. შაქარი ისევე იწვევს ტოლერანტობას, როგორც მძიმე ნარკოტიკები – მუდამ გიჩნდება მოთხოვნილება, გაზარდო ტკბილეულის დოზა, რათა მიიღო სასურველი ეფექტი.
რა მოხდა ისეთი, რომ უარი ვთქვი შაქარზე? საშინელი „ლომკის“ გადატანამ მომიწია, დამოკიდებულ ადამიანად ვგრძნობდი თავს. ძალიან ცუდად ვიყავი, იოლად ვღიზიანდებოდი, მხოლოდ იმაზე ვფიქრობდი, რომ რაიმე ტკბილი უნდა ვჭამო.
ტვინი შიმშილობდა და განგაშის ზარს სტეხდა – მეტი საჭმლის ჭამა მინდებოდა, რათა შაქრის უქონლობის კომპენსირება მომეხდინა. წყურვილი მკლავდა, უცნაურად ვიქცეოდი. იმან, რაც ჩემს ორგანიზმში ხდებოდა, ძალიან დამაფიქრა. როგორ გავთავისუფლდე შაქრის დამოკიდებულებისგან? რაში მჭირდება ეს?
1 თვეში ჩემი გემოს შეგრძნებები შეიცვალა, სხვადასხვა პროდუქტების გემოს ახლა უკვე უფრო მძაფრად აღვიქვამდი. როდესაც ხანგრძლივი შესვენების შემდეგ შოკოლადი მივირთვი – აუტანლად ტკბილი მომეჩვენა.
ჩემი ჯანმრთელობა გაუმჯობესდა, წონაში დავიკელი, კუჭ-ნაწლავის სისტემა დალაგდა.საკუთარ მაგალითზე დავრწმუნდი, რომ უმჯობესია დროულად მოხვიდე აზრზე და შეწყვიტო ქმედებები, რომლებიც ავნებს ორგანიზმს.
ზედმეტი წონა, შინაგანი ორგანოების მუშაობის პრობლემები, ნაადრევი დაბერება, დიაბეტი – ყველაფერი ეს გახლავთ შაქრის ზედმეტი დოზის მომაკვდინებელი შედეგები. ეცადეთ ექსპერიმენტები ჩაატაროთ კვებასთან – უარი თქვით შაქარზე რაღაც პერიოდის განმავლობაში. 1 თვე საკმარისია, რათა აღიქვათ შაქრის ზემოქმედების ძალა საკუთარ თავზე.
