ზოგიერთი მომავალი დედა იმდენად განიცდის მშობიარობის თაობაზე, რომ დეტალურად გეგმავენ ყოველ ნიუასს: არჩევენ სამშობიაროს, მეან-გინეკოლოგს, კარგ პალატას. აგროვებენ ნივთებს… ეს ყველაფერი საიმისოდ, რომ ბავშვის დაბადება სასიამოვნო მოვლენად იქცეს, და არა კოშმარულ მოგონებად.
მაგრამ ცოტა ვინმეს თუ აწუხებს საკითხი, რა მოსდის მშობიარობის შემდეგ უნიკალურ ორჰანოს, როგორიცაა პლაცენტა. ექიმები სასხვათაშორისოდ აჩეჩებენ რაღაც საბუთს ქალებს, სადაც ისინი თანახმა არიან, პლაცენტა გადასცენ სამედიცინო კვლევებისთვის.
ნამდვილად, კარგ სამშობიაროებში პლაცენტას ჯერ კვლევებზე აგზავნიან, შემდეგ უტილიზაციას ახდენენ. მაგრამ ეს ყველგან როდი ხდება.
პლაცენტა შეიძლება გაიყიდოს სხვადასხვა სამედიცინო ან კოსმეტიკური ძვირად ღირებული საშუალებების საწარმოებლად. ამიტომ ჩვენს ჩვილებს ჭიპლარს მშობიარობსთანავე აჭრიან. რათა პლაცენტას „სიახლე“ შეუნარჩუნონ.
ეს კატეგორიულად დაუშვებელია! საქმე იმაშია, რომ უშუალოდ დაბადების მომენტში, ჩვილი ორმაგ სუნთქვაზეა: უპირველეს ყოვლისა, ჟანგბადს ჭიპლარიდან იღებს და ცოტათი სუნთქავს ფილტვებით.
ექიმები კი ჭიპლარს უმალვე აჭრიან, რის შედეგადაც ჩვილი ვერ იღებს ჟანგბადს ჭიპლარისგან და ჰაერის უკმარისობას განიცდის, უწევს ხშირი ჩასუნთქვა , რათა ფილტვები გაააქტიუროს. ამასთან, ის ტკივილს განიცდის.
თანაც, ჭიპლარის უმალვე მოჭრით, ჩვილს პლაცენტურ სისხლს აკლებენ, რომელიც შეიცავს ბუნებრივ დამცავ იმუნიტეტს. რისთვის აკეთებენ ამას? იმისთვის, რომ მომავალში მედიცინამ მშობლებს ძვირად ღირებული აცრები, აბები და საცხები შესთავაზოს! არაფერი პირადული, უბრალოდ ბიზნესი!
მედიცინის მძევალი რომ არ გავხდეთ, დეტალურად უნდა განვიხილოთ ბავშვის დაბადების პროცესი ირად მეან-გინეკოლოგთან. ასევეთ თუ საშუალება არის, უმჯობესია, პლაცენტა არ დატოვოთ მშობიარობის შემდეგ და დამოუკიდებლად მოახდინოთ უტილიზაცია.
