მიშელ ჯონსი, რომელიც 20 წლის განმავლობაში, 4 წლის ვაჟის მკვლელობისთვის იხდიდა სასჯელს, ორი თვის წინ გაათავისუფლეს. გათავისუფლების შემდეგ ის ნიუ-იორკის უნივერსიტეტში სწავლობდა.
პატიმრობდან გათავისუფლებამდე
მიშელი 14 წლის იყო, როდესაც იგი დაორსულდა. მისი უბედური შემთხვევები ამით არ დასრულებულა: დედამ ფეხმძიმე გოგონას სცემა, რის შემდეგაც მიშელმა თავშესაფრებსა და მიმღები ოჯახების ძებნა დაიწყო.
ბავში, რომელიც მიშელმა გააჩინა, 4 წლის ასაკში გარდაიცვალა 1992 წელს და მხოლოდ ორი წლის შემდეგ შეძლო გაირკვა, როგორ მოხდა ეს. ფსიქიატრიულ კლინიკაში ყოფნის დროს ჯონსმა თქვა, რომ მისი შვილი სცემეს და შემდეგ რამდენიმე დღე მარტო იყო. როდესაც დაბრუნდა ბავშვი მკვდარი იყოვა და თვითონ დამარხა . ჯონსი 1996 წელს იხ დააკავეს. ბიჭი ვერ იპოვეს.
ოცი წლის შემდეგ, მიშელ ჯონსი ფიქრობს, რომ ის თავის სიცოცხლეს მიუძღვნის საზოგადოების კეთილდღეობას მისი შვილის მკვლელობის გამოსყიდვისთვის. მაგრამ მან ეს ყველაფერი აღმოაჩინა ბევრად უფრო ადრე. უკვე 2001 წელს, ჯონსი გახდა სერტიფიცირებული იურისტი – ამისათვის ის 5 წლის განმავლობაში ქალთა ციხეში, იურიდიული ბიბლიოთეკაში მუშაობდა. მიშელი არ შეჩერებულა – 2004 წელს მან ბაკალავრის ხარისხი მიიღო, მაგრამ მისი კარიერის მთავარი მოვლენა რვა წლის შემდეგ, 2012 წელს მოხდა. მაშინ პროფესორმა ქელსი კაუფმანი ციხეში პატიმარი ქალები მოინახულა, მათი ისტორიის შესასწავლად.
მისაღები ბალადა
მიშელ ჯონსი თავის სამეცნიერო პროექტს წარმოადგენდა ინდიანას გენერალური ასამბლეის ისტორიულ საბჭოში, ჯერ კიდევ ციხეში, ვიდეოკონფერენციის მეშვეობით. თავის თავისუფალ დროს კვლევებს უთმობდა, მიშელ ჯონსი დგამდა მუსიკალური კომპოზიციებს და სპექტაკლებს. ერთ-ერთი მათგანი დეკემბერში გამოვიდა ინდიანაპოლისის თეატრში.
ნიუ-იორკის უნივერსიტეტი არ იყო ერთადერთი ინსტიტუტი, რომელიც აღიარებდა ჯონსის დოქტორანტურის პროგრამას. მიშელს, რომელსაც თითქმის 300 ოპონენტი გადაჰყავდა, 18 იღბლიანს შორის მოხვდა, რომლებმაც ჰარვარდში ჩააბარეს. მაგრამ ჰარვარდის პროფესორთა საბჭომ გადაწყვიტა, რომ ჰარვარდში არ ყოფილიყო ადამიანი, რომელსაც ასეთი სერიოზული დანაშაული ჰქონდა ჩადენილი.
თუმცა ისტორიკოსმა, ელიზაბეტ ჰინსტონმა მიშელ ჯონსი ყველაზე ძლიერ კანდიდატებს შორის დაასახელა გასულ წელს.
არა საკმარისი ლიბერალური ჰარვარდი
საუნივერსიტეტო ადმინისტრაცია, რასაკვირველია, შიშობდა, რომ მიშელ ჯონის მიღება უკიდურესად ნეგატიური იქნებოდა საზოგადოების კონსერვატიული ნაწილისთვის, კერძოდ, სტუდენტებისა და მათი მშობლებისთვის.
მაგრამ უნივერსიტეტის წარმომადგენლის თქმით, ჰარვარდის კარი ყოველთვის ღია იყო სტუდენტებისთვის ცხოვრების ყველა საფეხურზე. რექტორის დიუს ფაუსტის დროს, ეს ფორმალური სიტყვები რეალობად იქცა. ჰარვარდის სტუდენტებს შორის არიან ყოფილი პატიმრები. სექსუალური უმცირესობების წარმომადგენლები.
მაგრამ ამ დროისთვის ჰარვარდმა ლიბერალური საზოგადოება დაკარგა. სკოლის დირექტორმა, ალისონ ფრანკ ჯონსონმა, თქვა:
“მიშელს სასამართლომ უამრავი წელი მიუსაჯა მიშელს, გადავწყვიტეთ, რომ სასჯელი იქნება პატიმრობისა და არა ჰარვარდის წლები, ჩვენ არ ვართ მღვდლები”.
დანაშაულის არაორგანიზება
ყოფილი პატიმრები, რომლებმაც ჩაიდინეს არაძალადობრივი დანაშაული, შეიძლება ჰარვარდში მიიღონ, მაგრამ მკვლელის თავშესაფრის პერსპექტივა ჯერ კიდევ არეგულირებს ამერიკის ერთ-ერთ ყველაზე პრესტიჟულ უნივერსიტეტს. იქ არიან ზოგიერთი ცნობილი მეცნიერი და ერთი პროკურორიც კი. ამ უკანასკნელის თანახმად, მიშელის დანაშაული საშინელებაა, მაგრამ პროფესორი ჯონსონი არ არის მოსამართლე ჯონსიზე დამატებითი სასჯელის გადაცემისთვის. მან უკვე დაკარგა თავისი დრო.
ჰარვარდმა არ დააკმაყოფილა მიშელის განაცხადი, მაგრამ ნიუ-იორკის უნივერსიტეტმა გამოაცხადა მზადყოფნა, რომ მიიღოს ქალბატონი ჯონსი თავის უმაღლეს სასწავლებლებში.
მიშელ ჯონსი იმედოვნებს, რომ ციხეებში სწავლების საშუალება მიეცემა, რადგან არ სურს დაივიწყოს ის, რაც გადაიტანა. მან ასევე სურს ჰარვარდის მონახულება, რომელმაც უარყო ის. ის კვირაში ერთ ლექცეიას დაესწრებოდა. უნივერსიტეტში, მიშელ ჯონსი, გარკვეულწილად უარყო, არ ცნო თანამედროვე ტექნოლოგიები, თუმცა რთული არ იქნება მისთვის. მაგრამ მან უკვე გაიარა ყველაზე მძიმე სკოლა ცხოვრებაში.
